کشف گنجینه ای بزرگ برای گردشگری مازندران

حرف آنلاین:میراثی گمنام در گنجینه تاریخ مازندران وجود دارد که اگر همراه با بسترسازی های مناسب و تبلیغات باکیفیت ارائه شود گردشگران بیشماری رابه سمت خود گسیل می دارد.

مناره ها همواره یکی از ارکان اصلی تکایا و مساجد بوده اند و لفظ جلاله الله در اکثر موارد زینت بخش این مکان‌های مذهبی بود اما در اوجابن از توابع شهرستان بابل تکیه‌ای با قدمت عهد قاجار وجود دارد که برسر مناره آن یک بادنما به شکل صوراسرافیل خودنمایی می‌کند.

علی جهانیان راهنمای موزه؛ کارشناس هنری و یکی از کسانی که تکیه اوجابن زیردست ماهرش مرمت شده است در گفت‌وگو با خبرنگار حرف درباره تکیه اوجابن می گوید: تکیه اوجابن مربوط به دوره قاجاریه و بین 160تا180سال قدمت دارد.

وی می افزاید: یکی از نکات جالب توجه در این بنا این است که دومین تکیه ای است که در شهرستان بابل مناره دارد و به جز تکیه حصیرفروشان که دارای دو مناره است؛ دیگر تکایای بابل فاقد مناره هستند.

این راهنمای موزه تصریح می‌کند: ساختار تکیه اوجابن از اجر و ملات گل و آهک تشکیل شده و با معماری زیبای دوران قاجار آراسته شده است.

وی ابراز کرد: البته نمای ظاهری این مکان در زمان پهلوی اول مرمت و بازسازی شده است.

جهانیان تصریح کرد: در گذشته نماهای ظاهری اماکن مقدس به صورت ارسی و گره چینی بوده اما چون گره چینی فاقد چسب و به صورت پازل مانند بود با کوچکترین ضربه‌ای خراب می شد که این ضعف بنا محسوب می‌شود که در دوران پهلوی اول ساختار عوض و به این شکل که در حال حاضر می‌بینید تبدیل شد.

وی گفت: نکته‌ای دیگر به جز نماد مناره که اوجابن را از دیگر تکایا متمایز می‌سازد این است که در اکثر این مکان‌های مقدس مناره درکنار و خارج از مکان است اما در این تکیه مناره از داخل بنا بالا می‌رود و جاذبه‌ای خاص به آن بخشیده است.

اما بشنویم از داستان شیرین ورود بادنمای اوجابن که شکلی عجیب به آن داده است.

جهانیان در خصوص چگونگی ورود این بادنما و نصب آن بر پیکره مناره  می گوید: در عهد قاجار یکی از تجار بابل سفری تجاری آن هم از طریق دریا به روسیه را در پیش می گیرد که در بین راه دریا طوفانی شده و جان و مال تاجر به خطر می‌افتد.

وی بیان می‌دارد: از آنجا که تاجر فردی مذهبی و معتقد بوده سلامتی خود و بارش را برای تکیه محل سکونتش که همان تکیه اوجابن بوده نذر می‌کند.

جهانیان در ادامه می افزاید: زمانی که طوفان فروکش می‌کند و تاجر و کالاهایش به سلامت از آن معرکه بیرون می آیند تاجر برای ادای نذرش بادنمایی به شکل صور اسرافیل از روسیه خریداری کرده و بر مناره تکیه اومدین نصب می‌کند و این صوراسرافیل یادمان و یادگار ادای گذران تاجر است.

این کارشناس هنری درباره علت انتخاب بادنما برای مناره و شکل آن می گوید: جنس این بادنما از فلز برنج است و جهت وزش باد را در هر نقطه که باشی را نشان می دهد اما اینکه چرا به شکل صوراسرافیل است باید گفت شاید این تاجر در آن زمان که گرفتار بلای طبیعی شده و مرگ را نزدیک تراز آنچه هست دیده بعد از نجات از آن میدان بلا با این نماد می‌خواست به مردمان زمان خود و آیندگان بفهماند که مرگ به شما نزدیک‌تر از آنچه فکر می‌کنید است و نباید منتظر قیامت و دمیدن صوراسرافیل باشید؛ قیامت همینجا و در اعمال شماخلاصه شده است و باید بیش از این مراقب اعمال خود باشید.

جهانیان درادامه عنوان می‌دارد: اما اینکه چرا این شخص بادنما را انتخاب کرده باید گفت این انتخاب کاملا بسته به نوع شغل آن شخص بوده؛ زمین های وی در اطراف بابل زیرکشت پنبه بوده و وزش باد و اتفاقاتی که در طبیعت پیش می آمده همه روی محصول وی اثر می‌گذاشته و این ناچار با گذاشتن این بادنما میخواسته زودتر از وقایع طبیعت مطلع شود تا مستش راخطری تهدید نکند.

اوجابن و تکیه اش و صوراسرافیلی که پس از سال‌ها هنوز پابرجاست تا داستانش سینه به سینه نقل محافل گردد می تواند روزی مانند منارجنبان اصفهان روزی به جاذبه گردشگری بدل شود هرچند این روزها بی مهری های بسیار به گردشگری مازندران روا داشته می شود اما هنوز میراثی گمنام در گنجینه تاریخ مازندران وجود دارد که اگر همراه با بسترسازی های مناسب و تبلیغات باکیفیت ارائه شود گردشگران بیشماری رابه سمت خود گسیل می دارد.