خطر کوچک شدن خزر در سایه سیاست همسایگانی

ساری-خبرنگار حرف/سواحل خزر در شمال کشور یکی از نقاط زیبا و شورانگیز برای مردم بومی، مسافران و گردشگران دریا دوست است، اما خزر پسروی آب دریای خزر در دهه اخیر هشداری جدی نه تنها در حوزه اقتصادی خزر بلکه در حوزه های زیست محیطی و گردشگری نیز هست.  مساله ای که به نظر می رسد در سایه سیاست های همسایگانی ایران و کشورهای همسایه خزر به فراموشی سپرده شده است.

مازندران با داشتن بیشترین محدوده ساحلی، بسیاری از فعالیت های دریایی هم با ایجاد زیرساخت ها نظیر سه بندر یکی در امیر آباد بهشهر، دیگری در فریدونکنار و اداره کل دریانوردی استان مازندران هم در منطقه ویژه اقتصادی نوشهر، اداره کل گمرکات مازندران به مرکزیت نوشهر، دانشگاه علوم دریایی امام خمینی (ره) و افزون بر این زیرساخت ها، بسیاری از تاسیسات دریایی گردشگری، رفاهی، مراکز صید و صیادی در این خطه استقرار دارد.

به اعتقاد کارشناسان امر ادامه روند معضل پسروی آب خزر به طور قطع بر ساختار اقتصادی و اجتماعی و گردشگری مازندران تاثیر منفی بر جا می گذارد که تا دیر نشده برای حل این مشکل بزرگترین دریاچه جهان باید با برگزاری نشست های تخصصی کشورهای حاشیه این دریا تدابیری اندیشیده شود.

یکی از ابعاد کمتر پرداخته شده به آسیب های کاهش تراز آب خزر آسیب‌هایی است که به تجارت دریایی در این حوزه وارد می‌کند و اگر روند کاهشی تراز آب دریا خزر ادامه‌دار باشد تهدیدی جدی بر صادرات و واردات در بین کشورهای حاشیه خزر محسوب می شود.

براساس آمار مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر از کاهش ۲ متری سطح آب این دریا از سال ۱۳۷۵ تاکنون خبر داد و در سال گذشته سطح آب این دریا ۲۶ سانتی‌متر کاهش یافته است. بر اساس مطالعه صورت گرفته در سال ٢٠١٧ مشخص شد که آب خزر تا سال ٢٠۵٠ پسروی خواهد داشت و این پسروی بنا به گفته کارشناسان به علت تغییرات اقلیمی است که احتمال افزایش هم دارد در حالی که حدود ۵۰ درصد پسروی دریایی خزر به سرعت تبخیر آب در آن بر می گردد و در صورتی این روند با این سرعت ادامه یابد ٢٠ تا ٢۵ درصد مساحت خزر در بخش شمالی که سواحل روسیه را شامل می شود، کاهش خواهد داشت. نتایج این مطالعات همچنین نشان داده فقط در سال های ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۰ سطح آب دریای خزر با کاهش حدود ۵۰ سانتیمتری مواجه بوده که این رخداد به عقب نشینی دریا از ۱۰ متر تا ۱۰۰ متر در سواحل مختلف منجر شده است.

ایجاد چالش در زیرساخت ها، کاربری های اقتصادی، اجتماعی، اختلال در روند فعالیت بنادر و دریانوردی، صید و صیادی، خشک شدن ذخایر آبی وابسته به دریای خزر (تالاب ها – خلیج ها) افزایش عرصه ساحل، دخل و تصرف انسانی به حریم دریای و اثرات منفی بر آبخوان های ساحلی از جمله اثرات عقب نشینی و کاهش تراز سطح دریای خزر از جمله تبعات منفی ناشی از عقب نشینی دریای خزر است.

اعضای هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی نیز در این زمینه به طور مستمر تحقیق و بررسی و نتایج آن را در نشریات علمی چاپ کرده و در اختیار محققان قرار می‌دهند. حمید علیزاده لاهیجانی عضو هیات علمی پژوهشگاه که در این زمینه پژوهش‌هایی دارد، ضمن تایید کاهش ۴۵ سانتی‌متری سطح آب دریای خزر در دو سال معتقد است این امر به دلیل کاهش سطح ورودی به این پهنه دریایی و افزایش سطح خروجی آب رخ داده است.

وی البته تاکید دارد این امر موجب مخاطرات زیست‌محیطی برای دریای خزر خواهد شد و حل آن تنها به دست یک کشور ممکن نیست؛ بلکه ۵ کشور دارای ساحل و ۸ کشور حوضه آبریز این دریا باید برای بهبود وضعیت فعلی همکاری کنند.

حدود ۱۳۰ رودخانه به دریای خزر می‌ریزد که از بین آنها ولگا، اورال، ترک، سولاک، سفیدرود، کورا و سمور در زمره رودخانه‌های بزرگ محسوب می‌شوند. ولگا به‌تنهایی حدود ۸۵ درصد آبدهی رودخانه‌ را تامین می‌کند.

وی افزود: خروج آب از دریای خزر از طریق تبخیر از سطح دریا و خلیج های حاشیه آن انجام می‌شود. هنگامی که تبخیر بیشتر از آب ورودی به دریا باشد، تراز آب دریای خزر پایین می‌آید و هنگامی که آب ورودی به ویژه رود ولگا به خزر بیشتر شود، تراز آب بالا می‌آید.

استاد پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی ادامه داد: روی همه رودخانه‌های بزرگ ورودی به دریای خزر سد ساخته شده است. حجم مفید همه سدها اکنون برابر با ۱۰۰ کیلومتر مکعب است؛ از این مقدار ۸۰ کیلومتر مکعب مربوط به ولگاست. آب برای کشاورزی، شرب و صنعت از سدها تامین می‌شود. مصرف کل آب در حوضه آبریز خزر حدود ۴۳ کیلومتر مکعب در سال است که ۴۲ درصد آن در حوضه ولگا و حدود ۵۰ درصد آب مصرفی سالانه در خزر جنوبی جمهوری آذربایجان، ایران، ترکیه، گرجستان، ارمنستان و ترکمنستان مصرف می‌شود.

دکتر حمید علیزاده لاهیجانی در این گفت‌وگو اظهار داشت: یکی از مهمترین دلایل تغییر تراز آب دریای خزر به دلیل نبود تعادل بین آب ورودی به دریا و آب خروجی از دریا است. آب ورودی به دریا بیشتر از رودخانه‌ها، بارش روی دریا و آب زیرزمینی تامین می‌شود.

اثر کاهش تراز آب بر تالاب‌های خزر

وی در ادامه به اثر کاهش تراز آب بر زیست‌بوم خزر پرداخت و اظهار داشت: انتظار می‌رود در سال جاری کاهش عمق و مساحت تالاب‌های ساحلی ادامه یابد. خشک شدن تالاب های ساحلی به‌ویژه تالاب‌های ثبت شده در کنوانسیون رامسر در ساحل ایران بسیار مشخص‌تر است. تالاب‌های ساحلی ایران عمدتا کوچک و با مناطق مسکونی و کشاورزی محاصره شده است. فعالیت‌های انسانی در پیرامون تالاب و در بالادست باعث ورود مواد مغذی به تالاب‌ها شده که به تبع آن باعث رشد فزاینده گیاهان تالابی و افزایش بار آلی و به تله افتادن رسوبات و کاهش عمق تالاب می‌شود. همچنین فرسایش بیشتر حوضه آبریز با کاهش پوشش جنگلی باعث ورود بیشتر رسوبات به تالاب‌ها و سبب کاهش عمق آنها می‌شود.

وی در پایان تاکید کرد: دریای خزر حوضه مشترک بین پنج کشور ساحلی است و حوضه آبریز آن در هشت کشور قرار دارد. به دلیل گرمایش جهانی و تغییر اقلیم این دریا به‌شدت تحت فشار محیطی است. از این رو در همکاری منطقه‌ای پنج کشور ساحلی و سه کشور دیگر؛ ترکیه، ارمنستان و گرجستان که در حوضه آبریز آن قرار دارند باید ترتیباتی برای مدیریت مصرف آب و مدیریت کاهش آلاینده‌ها انجام دهند.

علیزاده گفت: همچنین کشورهای ساحلی باید به صید پایدار در دریا و رودخانه متعهد باشند و مانع از صید قاچاق و خارج از فصل شوند. بسیاری ماهیان دریای خزر برای تخم‌ریزی به رودخانه‌ها مهاجرت می کنند. از این رو برقراری آبدهی مناسب در رودخانه‌ها و شرایط ایمن در فصل تخم‌ریزی ماهیان به بهبود شرایط اکولوژیک دریا کمک می‌کند.

چرا خزر کوچک شد؟

وزیر کشور دی ماه سال گذشته در دومین رویداد بین المللی مدیریت بحران در حوزه خزر که براساس پیش بینی های صاحبنظران بر تداوم پسروی خزر تاکید کرده بود، معتقد است که سد سازی های کشورهای حاشیه خزر باید با توجه به منافع منطقه ای باشد که در غیر این صورت آثار زیانبار آن برای همه کشورهای حاشیه خزر است.

تاکنون دلایل مختلفی برای تداوم پسروی آب خزر ذکر شد که می توان به کاهش ورودی آب رودخانه های منتهی به خزر، گرمایش زمین و افزایش تبخیر آب این دریاچه در کنار تغییر الگوی باد منطقه که باعث می شود رطوبتی که از این دریا تبخیر می شود به منطقه ی دیگری برده شود و این باعث افزایش شدید تبخیر آب خواهد شد.

صاحبنظران دانشگاهی بر این باور هستند که با توجه به اینکه در کشور ایران تاکنون هیچ مطالعه ی دقیقی در خصوص علت اصلی پسروی آب خزر انجام نشد این کمیته در صورت تشکیل بسیار اثر بخش خواهد بود.

آنان معتقدند کنوانسیون تهران که کشورهای حاشیه خزر را متعهد به یکسری ملاحظات زیست محیطی کرده است با تشکیل این کمیته اثر بخش خواهد بود.

تاکنون دلایل مختلفی برای تداوم پسروی آب خزر ذکر شد که می توان به کاهش ورودی آب رودخانه های منتهی به خزر، گرمایش زمین و افزایش تبخیر آب این دریاچه در کنار تغییر الگوی باد منطقه که باعث می شود رطوبتی که از این دریا تبخیر می شود به منطقه ی دیگری برده شود و این باعث افزایش شدید تبخیر آب خواهد شد.

صاحبنظران دانشگاهی بر این باور هستند که با توجه به اینکه در کشور ایران تاکنون هیچ مطالعه ی دقیقی در خصوص علت اصلی پسروی آب خزر انجام نشد این کمیته در صورت تشکیل بسیار اثر بخش خواهد بود.

آنان معتقدند کنوانسیون تهران که کشورهای حاشیه خزر را متعهد به یکسری ملاحظات زیست محیطی کرده است با تشکیل این کمیته اثر بخش خواهد بود.

از سوی دیگر نخبگان زیست محیطی می گویند که در گام نخست این کمیته با حضور کشورهای حاشیه خزر باید تشکیل شود تا علت اصلی پسروی را مشخص و بعد از آن راهکارهای مناسب را ارائه دهند و اگر به صورت دقیق مشخص شود که پسروی آب خزر به خاطر احداث سدهای متعدد برروی رودخانه ولگا بوده و تداوم پسروی های پیاپی است، این کمیته که متشکل از کشورهای حاشیه خزر است، می تواند مانع سدسازی های بی رویه کشورهای منطقه در حوزه آبریز خزر شود.

این صاحبنظران زیست محیطی با ابراز خرسندی از اینکه پسروی آب خزر به یک دغدغه ملی تبدیل شد بر این اصل معتقدند که دیگر زمان آن فرا رسیده که برای نجات خزر فکری اساسی انجام شود و تنها نظاره گر نباشیم تا طبیعت چه تصمیمی خواهد گرفت.

این چهرهای علمی براین باورند که پیش بینی های لازم برای اتفاقات بعد برای این دریا تا ۲۰ سال آینده داشته باشیم که در حوزه تاسیسات گردشگری، ساحل، صنایع و شهرسازی مد نظر قرار دهیم.