مراسم تمنای باران همچنان در مازندران نفس می کشد

به گزارش حرف آنلاین ؛ مراسم تمنای باران در مازندران به گونه ای برگزار می شود که مازندرانی ها به علت خشکسالی از خداوند طلب باران می کنند.

در روستاها کمبود آب، تولید کشاورزی را به‌سوی کشت دیم کشاند که در این گونه کشت از زمین نظام آبیاری وجود ندارد و تولید کشاورزی به‌رطوبت زمین متکی است و در این شکل بهره‌برداری باران تنها منبع آب زراعی است و باران برای همگان حیاتی است.

مازندران به علت داشتن زمین های کشاورزی و همچنین شغل اصلی مردم این منطقه نیازمند آب فراوان است و کم بودن آب در برخی از سال ها مشکلاتی را برای این شغل و اقتصاد مردم رقم می‌زد.

نیاکان در گذشته وقتی با کمبود آب رو به رو می شدند مراسمی را برگزار می کردند که از خداوند بخواهند تا باران رحمت بفرستد و دعای آنان را مستجاب کند.

همگی با همراهی یکدیگر به مکان مقدسی مثل مسجد، حسینیه یا امامزاده ها می رفتند و در آن مکان فردی که سید بود گوشه قرآن را خیس کرده یا با شست و شوی منبر با گلاب، نیت بارش باران می کردند.

در روستاهای دیگر مناطق آداب و رسوم متفاوت تری در مراسم تمنای باران داشتند و در یک روز معین از همه ی افراد روستا شیر و برنج تهیه می‌کردند و آن را می پختند و بین افراد روستا پخش می کردند.

همه افراد این روستا باید از آن شیر برنج می‌خوردند و کمی از آن را روی پشت بام خانه های خود می ریختند و باید این شیربرنج در تمامی پشت بام های روستا ریخته می شد.

″شیلون″ یا ″شیلان″ از دیگر رسم و رسومات تمنای باران است که اهالی روستا با تعیین یک روز توسط بزرگان روستا به مکان مقدسی می رفتند و خانم ها در آنجا به طبخ هر نوع آشی می پرداختند و مراسم دعا و روضه خوانی برگزار می کردند و پس از آن مراسم به پایان می رسید.

این مراسم در زبان مازندرانی همان ″شیلون″ یا ″شیلان″ تلفظ می شود.

مردم مازندران در برخی مناطق معتقدند که باید در این روز پای منبر را در آب بگذارند یا بر سر سید روستا آب بریزند تا خداوند دعای آب خواهی آنان را مستجاب کند.

مراسم تمنای باران یا باران خواهی علاوه بر استان مازندران ، در برخی از مناطق کشور همانند قزوین ،خراسان شمالی،خراسان جنوبی، فارس و…برگزار می شود.

همچنین امام علی (ع) در حدیثی آثار و برکات باران را این چنین بیان دارند که هنگامى كه ابرها سينه بر زمين نهادند و آب هاى فراوان را كه بر دوش داشتند فرو گذاردند، خداوند به وسيله آن از زمين هاى خشک و بى گياه، نباتات فراوانى رويانيد و از دامنه كوه هاى كم گياه، سبزه بسيار خارج ساخت، پس زمين به زيور باغ هايش غرق شادى شد و با لباس نازک گلبرگ ها كه بر خود پوشيده به ناز آمد و از زينتی كه از گردنبند گل هاى گوناگون يافته بود، در شادى فرو رفت! همه اينها را غذا برای انسان ها و روزى براى چهارپايان قرار داد. پس زیبا شدن جهان طبیعت، بقای حیات موجودات، منشاء مواهب زیاد برای تغذیه حیوانات و تأمين نیازمندی های انسان از فوائد باران است.

در تاریخ آمده است که پرستش خداوند برای فراوانی باران در میان مردم شرق و شاخه های اصلی آریایی های اروپایی کهن و بخشی از آفریقا، اقیانوسیه و بومیان آمریکا رواج داشته است.