مازندران، فقیرتر در زیرساخت های ورزشی
گروه ورزش: پیشکسوت رشته هندبال در مازندران میگوید؛ از آنجایی که تیم ملی هندبال خیلی دیر تشکیل شد، هندبال ایران هنوز به سطح جهانی نرسید، امروز هم که مازندران از فقیرترین استانها در فضای ورزشی است، نیاز است علاقهمندان این رشته با حمایتهای مادی و معنوی ترغیب شوند. هفته ورزش یا تربیت بدنی هر ساله […]
گروه ورزش: پیشکسوت رشته هندبال در مازندران میگوید؛ از آنجایی که تیم ملی هندبال خیلی دیر تشکیل شد، هندبال ایران هنوز به سطح جهانی نرسید، امروز هم که مازندران از فقیرترین استانها در فضای ورزشی است، نیاز است علاقهمندان این رشته با حمایتهای مادی و معنوی ترغیب شوند.
هفته ورزش یا تربیت بدنی هر ساله از ۲۶ مهر ماه آغاز و تا دوم آبان ماه ادامه دارد، گرامیداشت این هفته با هدف آشنایی بیشتر جامعه با تاثیر و کاربرد ورزش در زندگی است، تا بعد از آن گامهایی در جهت توسعه و ترویج ورزش در جامعه برداشته شود.
کشور ما از دیرباز ورزشدوستان و قهرمانان ورزشی زیادی به خود دیده است، همواره هر یک از استانها نیز در رشته خاصی از ورزش بیشتر درخشیدند تا جایی که استان مازندران مهد کشتی جهان لقب گرفت ولی این بدین معنا نیست که هم استانیها در رشتههای دیگر ورزشی فعالیت جدی ندارند تا اینکه به توفیقاتی دست پیدا نکردند.
یک پیشکسوت رشته ورزشی کمتر دیده شده “هندبال” در مرکز استان مازندران که از دهه ۵۰ جزو اولین کسانی بود که در این رشته ورزشی فعالیت خود را آغاز کرد، در گفتوگوی اختصاصی با حرف مازندران، به تشریح مشکلات جامعه ورزشدوستان استان پرداخته و علت کمرنگ بودن سایر رشتههای ورزشی را بیان میکند.
محمد جمشیدی هندبالیست ۵۵ ساله ساروی میگوید؛ هندبال یک نوع ورزشی گروهی است که هر دو تیم شرکتکننده هفت بازیکن دارند، شبیه به فوتبال یک نفر بهعنوان دروازهبان مقابل دروازه میایستد، با این تفاوت که بازیکنان برای گرفتن امتیاز باید از دست برای پاس دادن و شوت کردن استفاده کنند.
وی با بیان اینکه اولین بار در سال ۱۳۵۹ با رشته ورزشی هندبال آشنا شدم، ادامه میدهد؛ در دوران دبیرستان دبیر تربیت بدنی ما مربی رشته هندبال بود، پس از آموزش این رشته به ما، ترغیب شدم تا آن را ادامه دهم. از آنجایی که این معلم رئیس هیات ورزشی استان مازندران هم بود به استعدادیابی بین دانش آموزان پرداخت و مرا برای حضور در مسابقات انتخاب کرد.
*هندبال ایران هنوز به سطح جهانی نرسید
جمشیدی اضافه میکند؛ در آن زمان رشته هندبال نوپا بود. برخیها هنوز اسمش را هم نمیدانستند. در یک چنین شرایطی ما با امید به شناختهتر شدن این رشته به فعالیت ادامه دادیم تا جایی در مربیگری، داوری و سپس در هیات مشغول فعالیت شدم. خوشبختانه امروز هندبال در کنار والیبال و بسکتبال آمده است.
این پیشکسوت ورزشی درخصوص کسب مقامهای ورزشی میگوید؛ مسابقات در رشته هندبال در داخل کشور برگزار میشد که بنده در تیمهای ملی مقامهای آسیاسی از دوران نوجوانی تا جوانی و میانسالی دارم، ولی از آنجایی که تیم ملی هندبال خیلی دیر تشکیل شد، هندبال ایران هنوز به سطح جهانی نرسید.
*مازندران فقیرترین استان در بحث ایجاد فضای ورزشی
وی با اشاره به اینکه هندبال در کشورهای اروپایی ریشه و جریان دارد، تاکید میکند؛ این رشته فیزیک بالایی میطلبد، آسیا در بخش هندبال از جهان عقب است. تنها هنرش این بوده که در ۲۰ سال گذشته فقط یک بار سهمیه حضور در مسابقات جهانی را کسب کرد.
جمشیدی یادآور میشود؛ ورزش هندبال در استان مشکلات زیادی دارد. مهمترین آن اینکه هر رشتهای به فضای ورزشی مخصوص به خود نیاز دارد، مازندران هم که از فقیرترین استانها در فضای ورزشی است. شهرهای کوچکی همچون مس سرچشمه، گل گهر سیرجان و غیره را ببینید برای خودشان در کنار مجتمع صنعتی تشکیلات ورزشی دارند و فضا برای جوانان آماده است.
*خروجی یک شهر بدون امکانات ۴ قهرمان جهان بود!!
این مربی ورزش هندبال در مازندران، میگوید؛ در مازندران سالنهای ورزشی توسط افراد غیرورزشی که پول یا مقام دارند مدیریت میشود و مربیان باید برای حضور حقالاجاره بالایی بپردازند. البته نبود فضای ورزشی تجهیزات در همه رشتهها بیداد میکند، شهر جویبار که امروز ۴ قهرمان جهان دارد که با امکانات ضعیف به اینجا رسیده، حال اگر امکانات بهتری داشت قطعا بازدهی بیشتر بود.
وی با اشاره به اینکه در گذشته مازندران در کشور سه تیم مطرح در حوزه هندبال داشتیم، تاکید میکند؛ علتش این بود که سالنهای تربیت بدنی بهصورت رایگان در اختیارمان بود، ولی امروز اگر یک بازیکن بااستعداد هزینه ورود به باشگاه و سالن را نداشته باشد از میدان حذف خواهد شد. امروز اگر کسی قهرمان تحویل جامعه داده قطعا هزینه بالایی یا از جانب خانواده فرد و یا باشگاه صرف کرده است.
*کمبود نیروی انسانی و متخصص
جمشیدی در ادامه مشکلات دیگر این حوزه را برشمرده و بیان میکند؛ ساختار هندبال مازندران در دوره ریاست قبلی بهدلیل عدم حمایت فرو ریخت. ما پیشکسوتان هم که اعتراض کردیم پایمان به دادگاه باز شد. مشکل بعدی کمبود نیروهای انسانی و متخصص همچون داور و مربی در رشته هندبال است.
این پیشکسوت با اشاره به راهکارهایی برای بهتر شدن اوضاع ورزش هندبال و جذب نوجوانان علاقهمند به این رشته، تاکید میکند؛ باید ببینیم کشورهای دیگر در این بخش چهکارهایی کردند. ورزش ما در حال حاضر دولتی است و منابع را باید دولت در اختیار هیاتها قرار بدهد که این کار عملا انجام نمیشود. سالن ورزشی شهر باید دست کسی باشد که به توسعه فضا فکر کند.
*لزوم ایجاد مقبولیت و محبوبیت در بین نوجوانان
وی خاطرنشان میکند؛ الان کشتی در مرکز استان خانه کشتی دارد، هندبال هم نیاز به یک خانه مجزا دارد تا انگیزه برای نوجوانان ایجاد شود. بعد از مشاهده مسابقات کشتی دیدیم که چقدر رغبت برای ورود به این رشته ورزشی بالا رفت، در همان شهر جویبار حتی اگر فرزندان نخواهند بهدلیل ایجاد انگیزه شاید والدین مسر باشند که بچهها رشته کشتی را انتخاب کنند.
جمشیدی همچنین اضافه میکند؛ البته در حال حاضر تحولات مثبتی در حوزه رشته هندبال استان ایجاد شده، بهتازگی مسابقات المپیاد هندبال ساحلی برگزار شد که باید ادامهدار باشد، مقبولیت و محبوبیت در هر رشتهای ایجاد شود طرفداران بیشتری جذب خواهند شد.
این مربی هندبال میگوید؛ در حال حاضر در مرکز استان فقط یک مکان استجاری برای برگزاری مسابقات هندبال داریم آن هم هنرستان داراب است، مقرر شده سالن جدایی بهعنوان خانه هندبال ساری افتتاح شود که امیدواریم بهزودی اتفاق بیافتد و این ورزش هم در جای خودش حرفی برای گفتن داشته باشد.
به گزارش حرف؛ از بین رشتههای مختلف ورزشی هندبال نیز طرفداران خاص خودش را دارد که مخصوص زمان حال نیست بلکه از گذشته تاکنون همواره فعالانی داشته که نیازمند حمایت بهویژه در بحثهای مادی هستند، چه بسا افرادی که استعداد زیادی در این رشته دارند ولی بنا بر کمبود امکانات و نبود جایگاه درست در جامعه در همان پله اول درجا میزنند.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0