کرونا به ۱۴۰۱ رسید اما ناامید نیستیم!  

حرف آنلاین، یادداشت| زری طاهری: این روزها در حالی که سال ۱۴۰۰ یا یک قرن کامل رو به اتمام است، باید گفت که به یک سری از مسائل بدجوری عادت کردیم، کووید ۱۹ یا همان کرونا، حدود دو سالی که باوجود اینکه همه حساب و کتاب‌ها را به هم ریخت عادی شده، نه تنها شیوع آن بلکه خبر مرگ‌و‌میر ناشی از آن هم دیگر عجیب و غریب نیست. اصلا باید بگوییم دو سالی است که گرانی عادی شده، انگار تندبادی وزید و تمامی اجناس ارزان مراکز فروش را با خود برد، اما گرانی فقط در این بخش خلاصه نمی‌شود. آن اوایل، بحث شیوع کرونا که مطرح شد همه نگران از دست دادن جان خود و عزیزانمان بودیم تا جایی که حق شرکت در مراسم تشییع و خاکسپاری عزیزترین فرد خانواده خود را هم نداشتیم، از این جهت توجه به مسائل مادی تا حدودی کاهش پیدا کرد.دو سه ماهی که گذشت قیمت مسکن و زمین سر به فلک کشید، به‌طوری که هر کسی که در طول این مدت اقدام به خریداری ملک یا خانه‌ای کرده بود با سود صد در صدی مواجه شد. بازهم گذشت، ولی با اینکه در سال ۱۴۰۰ شاهد افزایش قیمت دلار و بنزین نبودیم اما انگار کرونا به واقع کار خودش را کرده بود و گویی با عقب‌گرد مخالف است، نه اینکه خودش هر بار در حال جهش است، افزایش قیمتهای کالاهای اساسی را نیز جهشی کرد. در روزهای پایانی سال برای مردم جیبی پر از پول به خرید رفته و دست پر برگردند، ولی اوضاع طوری شده که تقریبا با جیبی نه چندان پر وارد بازار می‌شوند و با جیب و دستی خالی به خانه برمی‌گردند و میگویند کرونا که تمام شود همه چیز درست می‌شود. ناگفته نماند که یک سری از مردم هوای هم را دارند و با انجام کارهای خیر از هم غافل نمیشوند، اما کاش فروشندگانی که خود تولیدکننده هستند اقدام به فروش بدون واسطه محصولات خود به قیمتی منصفانه میکردند، یا اینکه بازاریها اجناس را با همان قیمت خرید سابق به‌علاوه درصد کمی سود به دست مشتریان می‌رسانند.به نوعی باید گفت که مردم باید بیشتر هوای هم را داشته باشند‌، همانطور که برای محافظت از خود در مقابل کرونا ماسک بر صورت میزنیم تا هوای آلوده را استشمام نکنیم، در مقابل آثار سو و مخرب آن نیز باید بایستیم. کرونا نه تنها فاصله‌ها را زیاد کرد و مانع از برپایی دورهمی‌ها شد، بلکه قیمت‌ها را روزانه افزایش داد تا جایی که قیمت امروز و فردای یک کالا فرق می‌کند، دوران قبل از کرونا همه چیز بهتر بود، فکرش را می‌کنیم می‌بینیم چه روزهای خوبی داشتیم و قدرش را ندانستیم، نکند اوضاع بدتر از این شود و ما حسرت همین حالا را بخوریم. کرونا باعث افزایش روح ناامیدی در بیش از ۶۰ درصد مردم شد، چرا که اکثر مردم جامعه از طبقات متوسط رو به پایین هستند، این گروه می‌گویند خرج و دخل نمی‌خواند، از طرفی کار استارتاپ‌هایی همچون اسنپ و تپ سی بدجور گرفته چون یک سری آقایان و بانوان دو شغله شده‌اند و پس از فراغ از شغل اول مسافر جابه‌جا می‌کنند. تقریبا میتوان گفت که بیش از نیمی از خانم‌های خانه‌دار پا به پای مردان وارد بازار کار شدند و دیگر خانه هم حال و هوای گذشته را ندارد، از افزایش تعداد فرزندانی که خواهر و برادر ندارند یا کودکانی که به مهد یا اعضای خانواده سپرده می‌شوند هم که همه باخبریم‌.گرانی؛ عامل فقر و فقر هم از علل مهم افزایش معضلات اجتماعی است، قدرت خرید عملا از مردم گرفته شده است، کرونا با یک حرکت همه را خلع سلاح کرد و زندگی دیگر رنگ و بوی سابق را ندارد. کووید علاوه بر بازار، مدارس، مجالس، محافل، کسب و کارها و موارد دیگر را نیز تحت تاثیر خود قرار داده و مهم‌تر اینکه عادی‌انگاری را رواج داد، طوری که همه ما فقط می‌خواهیم بگذارنیم، درگیر روزمرگی‌ها شده‌ایم غافل از اینکه سال در حال کهنه شدن است و بهاری دیگر نزدیک. اما باید امیدوار بود، با روی کار آمدن دولت سیزدهم مردم امیدوار شدند و منتظر تغییرات اساسی در بازار هستند، دولتمردان باید اولویت خود را روی کاهش قیمت کالاهای اساسی و ملزومات اولیه زندگی مردم قرار دهند‌، قطعا راهکارهای موثر وجود دارد و میتوان عواقب شوم شیوع این ویروس ناشناخته را جبران کرد.