تاریخچه بیسکوئیت به بهانه ۲۹ می ، روز جهانی بیسکوئیت

بیسکوئیت‌ در جهان از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است . حالا تابحال به این فکر کرده‌اید که چند نوع بیسکوئیت در سراسر دنیا وجود دارد و این خوشمزه‌های کوچک چگونه پخت می‌شود؟ روز جهانی بیسکوئیت که همه ساله در بیست‌ونهم ماه می برگزار می‌شود، بهانه‌ای است تا مردم در مورد این خوراکی محبوب بیشتر فکر کنند و به پخت آن‌ها برای گذراندن لحظاتی شاد در کنار یکدیگر بپردازند.
بیسکوئیت‌ها معمولاً در نقاط مختلف دنیا با شکل‌ها و اندازه‌های متفاوتی قابل دسترسی است؛ به عنوان مثال، بیسکوئیت‌های آمریکایی اغلب به شکل نان‌های رولی کوچکی است که در صبحانه‌ها بیشتر مورد مصرف قرار می‌گیرد، این در حالی است که بریتانیایی‌ها از واژه بیسکوئیت برای اشاره به نان‌های کوچکی که در آمریکا به «کلوچه» شهرت دارد، استفاده می‌کنند. بیسکوئیت‌ها به هر شکل و اندازه‌ای که باشد در میان اغلب مردم دنیا محبوبیت خاص خود را دارد و نامگذاری یکی از روزهای سال به این خوردنی‌های خوشمزه می‌تواند بهانه‌ای باشد تا مردم را از خوردن آن در کنار یکدیگر راضی نگه دارد و لحظات شادی را برای آن‌ها رقم بزند.

تاریخچه پیدایش و تکامل بیسکوئیت‌ها

بدون شک همه ما می‌دانیم که بیسکوئیت یک خوردنی مدرن نیست و تقریباً از دوران باستان وجود داشته است. در زمان‌های قدیم تاجران، نظامیان و حتی امپراتورهای اهل روم، یونان و مصر زمان‌هایی طولانی را در کنار دریاها یا سفر بر فراز آن‌ها سپری می‌کردند و در نتیجه به خوراکی‌های سبک و مقوی برای سیر نگه داشتن خود نیاز داشتند. در این سفرها، بیشتر دسترسی به غذاهای تازه غیرممکن بود، بنابراین ناخداهای کشتی‌ها، مسافران خود را با خوراکی‌هایی مانند کلوچه و بیسکوئیت سیر نگه می‌داشتند.
در دوران باستان، روش‌های نگه‌داری بیسکوئیت‌ها نسبتاً پیشرفته بود و مردم می‌دانستند که با خشک کردن خوراکی‌های خود، نه‌تنها می‌توانستند به مدت بیشتری آن‌ها را سالم نگه دارند، بلکه از میکروبی شدن آن‌ها نیز جلوگیری می‌کردند. در نتیجه، نگهداری و مصرف نان‌ها و بیسکوئیت‌های خشک در میان مردم سراسر جهان رایج بود و جالب این‌که این خوراکی‌های محبوب، با هدف درمان بیماری‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. در واقع، پزشکان دوران باستان، مصرف نان‌ها و بیسکوئیت‌های خشک را بسیار سالم‌تر از خوردن سایر خوراکی‌های آن زمان می‌دانستند و همین امر، محبوبیت این خوشمزه‌های کوچک را در میان مردم دوچندان کرد.

همراه داشتن بیسکوئیت ها در جنگ ها

همراه داشتن بیسکوئیت‌ها و نان‌های خشک به هنگام سفر بر فراز اقیانوس‌ها تا دوران قرون وسطی نیز همچنان ادامه داشت و حتی بسیاری از حاکمان، برای نیرومند کردن نظامیان خود برای مبارزه با دشمنان، از این خوراکی‌ها برای تغذیه آن‌ها بهره می‌گرفتند.
تا قرن هفدهم، همچنان مصرف بیسکوئیت‌ها و نان‌های خشک با محتویات محدود به آرد و آب، در میان مردم سراسر دنیا رواج داشت تا این‌که مفهوم مدرن آن، متفاوت با گذشته شکل گرفت. در اوایل قرن هفدهم، مردم ایران تلاش کردند بیسکوئیت‌ها را با خلاقیت بیشتر پخت کنند و مواد بیشتری نظیر تخم‌مرغ، کره و خامه به مواد اولیه یعنی آرد و آب اضافه کنند. نتیجه این خلاقیت، پخت شیرینی‌ها و بیسکوئیت‌هایی با طعم بسیار لذیذتر از قبل را در پی داشت که به سرعت در سراسر دنیا ترویج یافت. در واقع، ایرانی‌ها اولین کسانی بودند که به پخت کلوچه‌های خوشمزه و شیرین پرداختند و نام خود را در تاریخ به ثبت رساندند.

معنی کلمه بیسکوئیت

کلمه بیسکویت برگرفته از کلمه cuit در زبان فرانسه یا از کلمه biscoctus لاتین می‌باشد، ولی در اصل بیسکویت به معنای دوبار پخته شده و اساس پخت بیسکویت در دو مرحله می‌باشد. در مرحله اول بیسکویت در فر داغ برای مدت زمان کوتاه در حد چند دقیقه برشته شده و بعد از خروج از فر داغ، مجددا به فر خاموش و در حال خنک شدن برگردانیده می‌‌شود و بدین ترتیب بیسکویت خشک و قابل نگهداری در هوای آزاد می‌‌باشد. البته لازم به ذکر است که همه بیسکویت‌ها پخته نمی‌‌شوند و بعضی سرخ می‌‌شوند و در برخی بیسکویت‌ها مثل بیسکویت‌های ایتالیایی خمیر اول پخته شده و سپس خنک شده و برش زده و دوباره در حرارت بالا خشک می‌‌شوند تا ترد و خشک شوند.
در قرون وسطی استفاده از تخم‌مرغ و مغزهای چرخ شده در بیسکویت‌ها رایج شد. با کاربرد تخم‌مرغ در فرمولاسیون بیسکویت، کمک زیادی به ترد‌تر شدن بیسکویت صورت گرفت. در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی شیوه‌های جدیدی در پخت بیسکویت بوجود آمد و بیسکویت‌های شکلاتی و یخچالی در نقاط مختلف جهان تولید شد. در طی قرن ۱۹ فرآورده‌های شیمیایی مثل بی‌کربنات سدیم یا جوش شیرین در تولید کلوچه‌ها و بیسکویت‌ها بکار گرفته شد و کیفیت این محصولات کارخانه ای به نحو چشمگیری افزایش پیدا کرد. اما امروزه که مشکلات جوش شیرین برای سلامتی، برای همگان محرز می‌‌باشد تهیه بیسکویت‌های خانگی بدون استفاده جوش شیرین از ارزش بالاتری برخوردار می‌‌باشد.

تاریخچه تولید

تاریخچه‌ تولید اولین نمونه‌های ویفر به قرن هفتم میلادی برمی‌گردد. در آن زمان، مردم اروپا به خصوص هلندی‌ها با ترکیب آرد ذرت یا گندم با کمی ‌‌شکر و کره حیوانی، ویفر تهیه می‌کردند. ویفرهای اولیه که به آن‌ها «ویفل» می‌گفتند، بیشتر شبیه کیک‌های گرد صبحانه بود. هلندی‌ها و انگلیسی‌ها، خمیر بسیار نازکی از ویفر را توسط وسیله‌ای که شبیه به یک انبر پهن و گرد بود و قطری حدود ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر داشت، پهن کرده و پس از فشردن قاشقک‌های انبر روی یکدیگر و قرار دادن آن درون تنور داغ، بیسکویت ترد و نازکی به نام «ویفل» را درست می‌کردند اما ویفل‌های سنتی کم‌کم با افزودن انواع طعم‌های میوه در اوایل قرن ۱۶، شکل تازه‌تری به خود گرفت و با نام ویفر به مردم سراسر دنیا شناسانده شد. نکته جالب دیگری که می‌توان در مورد تاریخچه ویفر گفت این است که تولید صنعتی این محصول در آمریکا برای اولین بار در سال ۱۸۶۰ میلادی آغاز شد و به این ترتیب تولید انبوه و صنعتی ویفرهای کرم‌دار به شکل امروزی‌شان در دنیا آغاز شد.