تکاپوی اولیاء در تب بازگشایی مدارس

الهام حسین زاده : با نزدیک شدن به فصل زیبای پاییز و اواخر شهریور،تب بازگشایی مدراس در ایران بالا می رود.این تب  برخلاف داغیش بسیار شیرین است و امید و نشاط را برای جامعه به ارمغان می آورد.خانواده هایی که کلاس اولی دارند با وسواس خاصی به خرید می پردازند و به دنبال بهترین و نامدارترین مدارس در سطح شهرو محل سکونت خود می گردند.از سویی دیگر خانواده ها که دانش آموزی دارند به تکاپوی تهیه لوازم اولیه و ثبت نام و سرویس مدرسه و فرم لباس می افتند.در این بین خانواده ها دغدغه های زیادی دارند و با مشکلات بسیاری درراه ثبت نام مواجه می شوند.بخاطر همین با سرزدن به دفاتر مدارس و اتاق مدیر مدرسه می بینیم که ترافیک بالایی در کنار میز این افراد است.

بهرحال با نزدیکی به این ایام و اینکه اکثر خانواده ها با داشتن دانش آموز یا معلم بودن یکی از اعضا و یا اشتغال در کادر آموزشی مدارس درگیر این ایام می شوند.

یکی از مهمترین مشکلات سالهای اخیر خانواده ها،تعیین محدوده جغرافیایی برای ثبت نام است.این طرح تنها براساس الگویی تعریف شده، ابلاغ می شود؛ اما به جمعیت محدوده تعیین شده نگاهی ندارند.مدارس در محدوده ها بطورعادلانه توزیع نشده اند و گاه می بینیم در حومه شهرها که جمعیت بیشتری دانش آموز را درخود جای داده است تعداد مدارس و کیفیت آن ها خوب نمی باشد و خانواده ها ناگزیر ،دانش آموزان خود را به مدارس داخل شهر می فرستند که این خود نیز مشکلات دیگری از جمله ترافیک در مرکز شهرو تحمیل هزینه های جانبی به خانواده ها رادربر دارد. مادامی که تعداد افراد با تعداد مدارس منطقه و محدوده جغرافیایی تعریف شده و ناعادلانه توزیع شدن امکانات در مدارس پابرجاباشد، این مشکلات حل نمی شود.

مشکل بعدی در هنگام بازگشایی مدارس نوع نگاهی است که آموزش و پرورش به 3 مقطع تحصیلی که درسالهای اخیر به دو مقطع تغییر یافته است، دارد.نوع تخصص در مقاطع فرق دارد ،دبیر دبیرستان نمی تواند یک مربی خوب برای پایه ابتدایی باشد، بطور مثال دبیرشیمی که متخصص فرمول است چگونه می تواند علوم ابتدایی را بازگو کند تا برای دانش آموز مفهوم داشته باشد .تخصص وی در فرمول و کالی است نه زبان ساده علوم ابتدایی!

مشکل بعدی در مدارس و آموزش به خانواده و اولیای دانش آموزمربوط می شود.انتقاد و نظریه پردازی خانواده ها در امر آموزش و مراجعه در ساعات آموزشی مشکلاتی است که از سوی مردم به آموزش و پرورش تحمیل می شود.درسالهای اخیر وبا شکل گیری انجمن و اولیا و همچنین افزایش دانش اولیاء ، رابطه خانواده ها و مدارس بیشتر شده است ،اما در این رابطه ها گاهی اولیا پا را فراتر نهاده و بجای معلمی که سالها آموزش دیده است و تجربه دارد، تصمیم گیری می کنند.در برخی موارد تنها به اینجا ختم نمی شود،اولیا با انتقادهای تند از معلمین و برخورد تند با آنها،انگیزه تلاش را از آنها می گیرند.حریمی که قبل در بین معلم و اولیاء بوده است برداشته شده و این امرگاهی باعث اختلال در امر آموزش می شود.اگر اولیاء همیشه مدنظر داشته باشند که خود کادرآموزشی نیز فرزند دارند ،کمی از دغدغه هایشان کمتر می شود.

همانطور که از نام آموزش و پرورش مشخص است پرورش ذهن دانش آموز در کنار آموزش مفاهیم درسی و اخلاقی لازم و ملزوم می باشد.در بحث آموزش 5مرحله مجسم نیمه مجسم ذهنی کنترل و رفع اشکال وتثبیت یادگیری داریم.حال خانواده ها و اولیا با آموزش های نادرست خود به دانش آموز گاهی در این مراحل اخلال ایجاد می کنند و فرزند خود را نیز سردرگم می نمایند.در بسیاری از کشورهای پیشرفته نقش آموزش برعهده معلمین است وخانواده ها نقش مکمل را درند. اما در ایران ، خانواده ها که باید موازی با معلم حرکت کنند گاه جلوتر حرکت کرده و واشتیاق دانش آموز را برای فراگیری در سرکلاس از بین می برند.در امر پرورش نیز با حضور گاه و بیگاه در مدارس فرزندان خود و با نظریات خارج از چارچوب آن مدارس ،نظم آنجا را بهم می زنند و با کوچکترین کنشی، واکنش تندی بروز می دهند و این درگیریها و پشتوانه های غیراصولی در ذهن فرزند مانده و چیزی بنام نظم و احترام و زندگی اجتماعی و تیمی را فرا نمیگیرد و یا به غلط متوجه می شود.

خانواده ها و اولیا با تمام دل نگرانی ها و دغدغه هایی که دارند بهتر است مانند مادران و پدران خودمان که نسل قبل این دانش آموزان بودیم همواره مانند سایه و پشتیبان در کنار مدارس باشند و با دخالت های مستقیم درکار آموزش و پرورش و فرزندان خود اخلالی بوجود نیاورد.مشکل بعدی خانواده ها و اولیا تهیه فرم و لباس متحدالشکل مربوط به هر مدرسه است.خانواده ها از تغییر هرساله فرم مدارس و نامرغوب بودن پارچه این لباس ها در برابر قیمت پرداختی، الزام به تهیه لباس از فروشگاه خاص و همچنین دربرخی موارد بدعهدی تولیدها در تحویل به موقع لباس فرزندان است.خانواده ایی که دو یا سه فرزند دانش آموز دارد در پرداخت هزینه ها به مشکل برمی خورند. یکی دیگر از این مشکلات که برمیگردد به نظام آموزش کشور، آپدیت و بروز نبودن دانش برخی از معلمان زحمتکش است.طبق قوانین یونسکو ، باید تمامی معلمین در دنیا در تعطیلات آموزش ببینند ؛ اما در کشور ما این ظرفیت ایجاد نشده است تا معلمان ما با خیالی آسوده در این تعطیلات به آموزش ها و تحقیق بر روی روش ها و متددهای آموزشی روز دنیا بپردازند و همواره مشکلات مالی و معیشتی گریبانگیر این قشر از جامعه است. مشکلات مالی رمق معلمین ما را گرفته و نفسی برای تحقیق و پژوهش و پویا شدن در امر آموزش جهانی ندارند.