تاخت و تاز ارابه مرگ در جاده منطقه محروم بندپی غربی بابل

گاهی مرگ به اندازه یک آن طول می‌کشد. وقتی خودرویی در جاده‌ای نه چندان عریض در حال حرکت است واژگونی خودرو به اندازه یک آن و این آن شاید زمانی باشد که راننده با سرعت زیاد در حال حرکت است یا برگشته تا به فرد کناری خود لبخندی بزند و یا میوه پوست کنده‌ای را از دست او بگیرد، در آنی وارد شانه خاکی جاده می‌شود و یا در حال سبقت در جاده کم عرض …. بعد دیگر کسی چیزی حس نمی‌کند به غیر از غلطیدن یا برخورد دو اتومبیل؛ و مرگ و زخمی شدن سرنشینان آن.

 

البته باید توجه داشت در مقابل سهل‌انگاری و اشتباهات رانندگی بحثی وجود دارد به نام “جاده بخشنده” که به این معناست؛ اگر عامل انسانی اشتباه کرده است و وسیله نقلیه هم نتوانسته؛ ایمنی را تامین کند، جاده باید به گونه‌ای باشد که راننده را ببخشد و تمام اشتباهات را کنار بگذارد و موجب شود که راننده به آهستگی و آرامی توقف کند و حادثه‌ای برای او پیش نیاید.

به نظر می‌رسد از میان سه عامل انسان، وسیله نقلیه و جاده؛‌ راه‌ها و جاده‌ها به عنوان یکی از عوامل ایجاد حوادث جاده‌ای باید با جدیت بیشتری مورد توجه مسئولان قرار گیرند و آنها با تدبیر بیشتر در ایجاد جاده‌های ایمن تلاش کنند. جاده‌هایی که بتواند حداقل قسمتی از سهل‌انگاری‌های رانندگان و مشکلات فرهنگی رانندگی را با بزرگواری ببخشد.

آثار روحی و روانی این حوادث که هم خانواده ها و هم جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد، بسیار سنگین و بعضا جبران آن دشوار است.

حوادث جاده ای درمنطقه محروم بندپی غربی بسیار تکان دهنده است . ماهی نیست که از کشته و زخمی شدن شدن افرادی در این جاده مرگ نشنویم، افرادی که سرمایه های این منطقه هستند و خانواده ها و جامعه برای پرورش و رشد آنها هزینه های سنگین گوناگونی را متقبل شده است ، وقتی فردی در حادثه ای جاده ای جان خود را از دست می دهد چقدر جامعه باید هزینه کند تا دوباره فردی چون او تربیت شود و جای خالی او را پر کند .

امروزه با رشد روزافزون وسایل نقلیه در منطقه، سطح ایمنی راه درحال کاهش بوده و آمار تصادفات وتلفات انسانی، رشد فزاینده ای را نشان می دهد. یکی از دلایل بروز تصادفات ناگوار، نقص راه می باشد. این نقصیه نشان میدهد مجریان امر در مراحل امکان سنجی، طراحی، ساخت و در بهره برداری از پروژه های راه موارد و استاندارد های مرتبط با ایمنی راه را رعایت نکرده اند که موجب شکل گیری مقاطع و نقاط حادثه خیز در جاده مهم ارتباطی میگردد.

جناب آقای مهندس اسلامی استاندار زحمتکش مازندران،

اواخر زمستان 96 بود، ناگهان خبری در فضای مجازی در منطقه محروم بندپی غرب در خصوص تصادف مرگ بار طنین انداز شد، در این تصادف مرگبار دو انسان بخاطر عدم رعایت قوانین و مهمتر از آن عدم جاده مناسب جان شان را از دست دادند و خانواده هایی را عزادار کردند، هنوز به چهلم این دو انسان شریف نگذاشته بود که متاسفانه دوباره تصادف وحشتناک دیگری باعث مرگ چندین جوان منطقه شد، متاسفانه دوباره برای بار سوم در زمان محدود هم همان تصادف مرگ بار این در همان جاده و دوباره باعث مرگ و زخمی شدن چندین نفر شد.( شنبه 22اردیبهشت 97)

همواره مسئولین و نماینده گان منطقه بعد از چنین حوادثی ضمن ابراز هم دردی با خانواده ها قول مساعد در به‌سازی این جاده مرگ را در دستور کارشان قرار می دهند. ولی هنوز اقدام محسوسی که مردمان زحمتکش منطقه شاهد آن باشند را از نزدیک لمس نکرده‌اند.

جناب آقای استاندار حضرت عالی بیست و دومین استاندار مازندارن هستید، مطمنا با توجه به تخصص و رزومه درخشان تان در پست های مدیریتی ملی، مردمان زحمتکش مازندران انتظارات زیادی از حضرت عالی برای بهبود شرایط زندگی در استان از شما دارند.

یکی از مناطق محروم در استان بخش بندپی غربی واقع در شهرستان بابل می باشد، متاسفانه این بخش محروم با توجه به داشتن نخبگان و مدیران فراوان، همواره در محرمیت بسر می برد، یکی از مشکلات اساسی مردمان زحمتکش منطقه جاده مواصلاتی

 

بابل به این منطقه محروم و زیبای بندپی غربی می باشد، مطمنا با مدیریت شایسته حضرت عالی می توان به حل این مشکل مرگ منطقه دست یافت .

قرآن کریم در اهمیّت نجات انسان از مرگ در آیه ۳۲ سوره مائده می فرماید : « وَ مَن اَحیاها فَکَ ََإنمًا اَحیا النّاسَ جَمیعاً: یعنی هرکه نفسی را حیات بخشد (از مرگ نجات دهد) مثل آن است که همه مردم را حیات بخشیده»

منتظر حضور تان در این منطقه محروم هستیم.

رضا فرج تبار

عضو انجمن مازندرانیهای مقیم مرکز