فرهنگ سازی لباس‌ بومی و محلی مازندران از طریق آموزش و پرورش و صدا و سیما

به گزارش حرف آنلاین، فاطمه سیفی تولیدکننده لباس‌ بومی و محلی مازندران که در نمایشگاه روز مازندران در قائم شهر شرکت کرده در گفت و گو با حرف آنلاین، با بیان اینکه در زمینه تولید لباس‌های محلی به طور گروهی فعالیت داریم، گفت: واحد تولیدی مازنی هنر وانیا لباس‌ اقوام  گیلانی،  قاسم‌آبادی و مازندران برای گروه های سنی مختلف تولید دارد.

این هنرمند قائم شهری با اشاره به اینکه فروش اینترنتی به سراسر کشور دارد، تصریح کرد: علاوه بر فروش، لباس های محلی اجاره هم داده می شود.

وی سابقه فعالیت این کارگاه را حدود ۳ سال اعلام کرد و اظهار داشت: در حال حاضر حدود ۲۵۰ دست لباس محلی در این کارگاه دوخت شده و آماده فروش است.

به گفته وی، میزان تولید بستگی به بودجه و خرید مواد اولیه دارد اما صرفا براساس سفارش نیست، در طول سال تولید در این کارگاه جریان دارد.

این هنرمند تولید کننده لباس اقوام درباره قیمت لباس محلی نیز یادآور شد: قیمت لباس‌های محلی کمترین از 680 هزار تومان سایز خردسالان شروع می شود اما در برخی مواقع براساس سلیقه مشتری، هزینه دوخت لباس به 10 میلیون تومان هم می رسد.

سیفی مهم‌ترین مشکلات دوخت لباس محلی را کمبود مواد اولیه دانست و تصریح کرد: پارچه مختص لباس محلی و یا یراق و سکه لباس در مازندران  و حتی ایران تولید نمی شود و معمولا این محصولات از طریق واردات تامین می‌شود که در نتیجه این واردات هزینه تمام شده تولید افزایش می یابد وموجب گرانی محصول می شود.

وی یادآور شد: در طی ۴ سال گذشته تاکنون با دوخت لباس بوم و محلی مازندران ، تلاش کردیم که تفاوت میان لباس محلی گیلانی و مازندرانی را اطلاع رسانی کنیم چون حتی در برخی مواقع صدا و سیمای استان هم از لباس گیلانی استفاده می کند.

تولید کننده لباس بومی و محلی مازندران درباره تفاوت های لباس گیلانی و مازندرانی گفت: یکی از فاحش ترین تفاوت ها بلندتر بودن دامن لباس گیلانی نسبت به لباس مازندرانی است، بسیار سخت توانستیم این تفاوت ها را در میان مردم معرفی کنیم.

به گفته وی، در بسیاری از موارد مردم تمایلی به لباس مازندرانی نداشتند چون ترکیب رنگ و تزئینات لباس گیلانی بیشتر بود، طرفداران زیادی را به خود جذب کرد اما لباس مازندرانی با گل‌های بیشتر و ترکیب رنگ تیره‌تر در چند سال اخیر توانست طرفداران مختص به خود را پیدا کند.

این هنرمند تولید کننده مازندرانی تصریح کرد: باید از طریق آموزش و پرورش و صدا و سیما در زمینه لباس‌های بومی و محلی مازندران فرهنگ سازی شود.

وی پیشنهاد داد: از آنجایی که مهدکودک‌ها زیر نظر بهزیستی قرار دارند و چون در این مرکز بچه ها تا حدود ۶ سالگی نیازی به پوشش لباس به شکل فرم را ندارند بنابراین من پیشنهاد می‌دهم که در این مراکز بچه‌ها لباس محلی بپوشند.

سیفی یادآور شد: برای فروش این محصول نیاز به اطلاع‌رسانی بيشتر است گرچه برای فروش چون جز مشاغل خانگی محسوب می‌شویم بودجه برای تبلیغات محیطی نداریم و حتی از طریق صدا و سیما به دلیل هزینه بالای آن امکان تبلیغات در این بخش نیز وجود ندارد، تبلیغات در فضای مجازی نیز توانست اندکی در فروشمان موثر باشد که با فیلترینگ اخیر نیز مانعی در بخش فروش ایجاد شد.

به گزارش حرف آنلاین، پوشش لباس محلی مازندران به طور کامل پوشیده است و در رنگ‌های شاد و طبیعی دیده می‌شود، اگرچه با گذشت زمان استفاده از لباس‌های محلی کمتر شده می‌شود اما باز هم در بعضی از نقاط مازندران می‌توان این نوع لباس را دید.

لباس‌های سنتی مازندران مانند چادر، چاقچور، نیم ساق، روبند، نقاب، چارقد، شلیته و تنبان تقریبا از بین رفته و به جای آن پوشش‌های غیرمنطبق با فرهنگ ایران جایگزین شده که باید دوباره این لباس‌ها را برای معرفی آیین گذشته احیا کنیم. لباس‌های محلی مردانه نیز با توجه به نوع کار، کشاورزی یا دامداری، فصول سال تنوع زیادی داشت و رنگ بندی و طراحی آن نیز مختص مردان بود.