صدای سوتی که 20 سال شنیده نمی شود

زمین کارخانه گونی‌بافی محمودآباد در بلاتکلیفی

کارخانه گونی‌بافی محمودآباد که قدمتی بیش از نیم قرن دارد حدود 20 سال از تعطیلی آن می‌گذرد و برج آن با سوت تعویض شیفت که خاطرات بسیاری از مردان و زنان شهر را به همراه دارد در حال نابودی کامل است.از حدود نیم قرن پیش کارخانه گونی بافی محمودآباد همزمان با دو شهر دیگر از جمله رشت و قائم‌شهر آغاز به‌کار کرد.با توجه به اینکه در این مناطق جلگه‌ای از زمان قدیم کنف کشت می‌شد برای فرآوری و تبدیل کنف به نخ از این سه کارخانه در استان‌های گیلان و مازندران استفاده می‌شد و در شهر کوچک محمودآباد این کارخانه سبب رونق کار و حضور کارگران فراوانی از شهرهای دیگر شده بود.بنا به گفته کارگران قدیمی و افراد سالخورده این کارخانه در سه شیفت به‌صورت 24 ساعته کار می‌کرد و کارگران و مردم شهر با صدای سوتی که از برج کارخانه به صدا در می‌آمد متوجه زمان تعویض شیفت کارگران کارخانه می‌شدند.کارگران زن و مرد فراوانی در سالن‌های اینجا کار می‌کردند و شور و نشاط خاصی در بین مردم موج می‌زد اما به ناگاه سه شیفت تبدیل به دو شیفت کاری شد و در نهایت یک شیفت و سرانجام به علت استفاده از کیسه‌های نایلونی بجای کیسه گونی در کار کشاورزی و مقرون به صرفه نبودن، کارخانه نیمه تعطیل و پس از چند سال کلاً تعطیل و کارگران اخراج و در دهه 70 بگیر و ببند و اعتراض کارگران و اوضاع امنیتی را در شهر حاکم کرده بود که با اخراج کارگران غائله پایان یافت و مردم بسیاری بیکار شدند.در این مدت تعطیلی درختان سر به فلک کشیده و قدیمی فراوانی محوطه این کارخانه را شبیه جنگل‌های انبوه کرده بود که با توافق شهرداری مقداری از زمین ضلع جنوبی برای احداث پارک به شهرداری واگذار و پارک طاهباز احداث شد.اما در خلال دهه 70 تاکنون این زمین به‌صورت ویرانه‌ای در دل شهر باقی مانده و نه مالک آن را سروسامان می‌دهد و نه برنامه مشخصی برای بازسازی یا بهسازی آن وجود دارد و با آمدن و رفتن چندین مسؤول مشخص نشد که تکلیف این ملک با ارزش و گران‌بهایی که می‌تواند در همه نوع کار اقتصادی و عمرانی و سایر کارها مورد بهره‌برداری قرار گیرد، به چه فرجامی می‌رسد؟ آیا در این ملک افرادی ذینفع هستند که مانع توسعه و آبادانی و رونق اقتصادی شهر محمودآباد می‌شوند و یا مشکلی قانونی دست مالک و مسؤولان شهری را بسته که زمین کارخانه گونی‌بافی در بلاتکلیفی است.در چند ماه گذشته با قطع درختان داخل محوطه کارخانه و خارج کردن دستگاه‌های باقی مانده قدیمی یک جنب و جوشی پدید آمد و بعد از آن دوباره سکوت این کارخانه قدیمی را در بر گرفته است.این زمین حدود 10 هکتاری که مقداری از آن به پارک شهری تبدیل شده با ساختمان‌های قدیمی و باستانی می‌تواند منشا یک تغییر و تحول اساسی برای شهرستان محمودآباد باشد.اگر واقعاً اراده‌ای برای رونق کسب و کار و درآمدزایی در مسؤولان وجود دارد باید در اسرع وقت تکلیف این زمین و ساختمان‌های آن را مشخص کرده تا از این فرصت به بهترین شکل ممکن برای منطقه استفاده شود.برج قدیمی که سوت آن با بخار کار می‌کرد و زمان تغییر شیفت را اعلام می‌کرد برای من و سایر افراد هم سن و سال من و بزرگ‌ترها خاطره انگیز بوده و هر روزی که در این مسیر چشم ما به آن می‌افتد باید افسوس دوران شکوفایی این کارخانه و مردم شهرمان را بخوریم.در پایان از همه دل سوزان شهر محمودآباد می‌خواهیم که در سایه تلاش و کار خالصانه برای تبدیل به احسن نمودن و حفظ بافت قدیمی و خاطره‌ساز مردم این شهر هرچه سریع‌تر وضعیت این کارخانه و محوطه زیبای آن را مشخص کنند تا بلکه سبب ایجاد یک جهش در رشد و توسعه شهر باشیم.