نگاهی به دیدگاه های امام راحل درباره حماسه 6بهمن آمل

حماسه ششم بهمن آمل را باید یکی از نقاط درخشان حمایت های مردمی در تاریخ انقلاب به حساب آورد که  بر اثر آن  که با مقاومت مردم، اجرای طرحهای کمونیستی پس از ناکام ماندن در تهران، در آمل نیز ناکام ماند.با نگاهی گذرا به تاریخچه حماسه ششم بهمن آمل سال 60 می توان این احساس را در ذهن متبادر کرد که خلق این حماسه بی بدیل سبب شد تا بسیاری از توطئه ها و ترفندهای شوم گروهک های کمونیستی و منافقین در آمل نقش بر آب شود.بررسی ماجرای آمل در سال 60 نشانگر نقش موثر و ارزنده مردمان خطه مازندران خصوصا آمل در شکل گیری و ماندگاری انقلاب اسلامی است وبه همین دلیل در وصیت نامه سیاسی و الهی  امام خمینی (س) معمار کبیر انقلاب نیز ازآن یاد شده است.

اما پیش ازآن امام درجمع سرپرستان هیات های عازم به کشورهای خارجی درروز10 بهمن ماه 1360 درحسینیه جماران ازمردم غیور آمل تشکرکرده وگفتند:

شما ملاحظه فرمودید که اینها در داخل تبلیغات زیاد مى‏کردند، به خارج هم که رفتند تبلیغات زیاد مى‏کنند، به اینکه مردم در اختناق‏اند، و خودشان همه مخالف‏اند با جمهورى اسلامى، در صد شش تا موافق دارد جمهورى اسلامى، یا فوقش ده تا، ولى سایرین همه موافق منفى و مخالف هستند. و دیدند که همه آمالشان را به شمال دوخته بودند و بیشتر تبلیغات این بود که شمال دیگر تقریباً صد در صد مخالف با جمهورى اسلامى هستند. و اینها همه قوایشان را جمع کردند و به آمل آن حمله وحشیانه غافلگیرانه را کردند، به امید اینکه مردم آمل هم با آنها همدست بشوند، و آمل را مرکز استان قرار بدهند و بعد مازندران و جاهاى دیگر و رشت و همه جاها را بگیرند و جلو بروند. اینها به خیال خودشان با دست ملت مى‏خواستند که- همان ملتى که آنها تراشیدند که مخالفند با جمهورى اسلامى- با اینها بیایند و مرکز را هم بگیرند و حکومت را تغییر بدهند و بعد هم هر طورى که دلشان مى‏خواهد عمل بکنند، مرتجعین را هم از بین ببرند! وقتى مواجه شدند با مخالفت مردم- مهم مخالفت مردم بود- [شکست خوردند] و ما باید تشکر کنیم از شهر آمل و آن مردم فداکار که مع الأسف، خوب عده‏اى را هم شهید دادند، لکن خوب این مطلب را ثابت کردند که آنجایى که شما تمام آمالتان به آنجا بود با شما مخالفند؛ حالا شما مى‏خواهید بیایید قم؟ مى‏خواهید بیایید تهران، جاهاى دیگر؟ ( صحیفه امام، ج‏16، ص: 2)

همچنین امام دردر جمع پرسنل نیروى هوایى و کارکنان هواپیمایى به مناسبت روز بیعت نیروى هوایى با امام‏ درروز19 بهمن 1361 درحسینیه جماران ضمن اهمیت برهمبستگی نیروی هوایی با اسلام وعنایات الهی درپیروزیهای ملت ایران به ماجرای آمل نیزاشاره فرمودند،اما پیش ازآن به صدام اشاره کرده ودرسخنرانی خود فرمودند:

ازسوی دیگرامام درجمع خانواده شهداى حادثه آمل- پرسنل هوانیروز و وزارت دفاع- کارکنان وزارت امور خارجه و سفرا و کارداران جدید جمهورى درروز 24 اسفندماه 1360 درحسینیه جماران به این مساله پرداخته وگفتند:

من از شما جوانهاى برومند از هر طبقه که هستید، از نظامیان و کارمندان وزارت خارجه و بازماندگان شهداى آمل تشکر مى‏کنم و سلامت و سعادت همه را از خداى تبارک و تعالى مسألت مى‏نمایم. اشتباهى که همه این گروههاى مخالف با ایران و اسلام دارند این است که چون یک حکومت اسلامى و یک رژیمى که تمام اجزاى او منسجم باشد و یک دولتى که از مردم و ارتشى که از مردم باشد نبوده است یا اگر بوده است همان در صدر اسلام یک مدت کوتاهى بوده و بعدش نبوده است، لهذا، اینها آشنایى ندارند با یک همچو طرز حکومت. اینها همیشه در ذهنشان از حکومتها مثل حکومت هیتلر و رضا خان و دیگر اشخاص غیر انسانى و غیر اسلامى و غیر مکتبى در ذهنشان هست و مقایسه مى‏کنند ما بین حکومتهایى که در تمام دنیا هستند با حکومتى که در ایران هست و نفهمیدند که این طرز حکومت غیر آن طرزهاست و لهذا، به فکر ناقص خودشان در این کشور کودتا امکان دارد و به فکر ناقص خودشان خرابکاریها در این کشور براى تضعیف روحیه ملت تأثیر دارد یا حمله نظامى در مقابل این کشور و این ملت فایده دارد. اینها، حتى آنهایى که از خود ایران بودند و در ایران هم در زمان انقلاب بودند نشناختند ایران را و نشناختند قدرت ایمان را و نشناختند اسلام را. اینها اعتقاد داشتند که کشور ایران به واسطه انقلابى که شده است، ارتشش در هم ریخته و مردمش متفرق، و سر و سامان ندارد این کشور و اگر یک قدرتى در مقابل او بایستد در ظرف چند روز مى‏تواند که ایران را (صحیفه امام، ج‏16، ص: 104) قبضه کند.

آنها در طبس آمدند و گمان کردند که مى‏توانند نیرو پیاده کنند و مى‏توانند بیایند و به بهانه خارج کردن گروگانها ایران را قبضه کنند و خداى تبارک و تعالى شنها و بادها را فرستاد و آنها را شکست داد.

اینها نمى‏توانند بفهمند و نخواهند توانست فهمید که سربازهاى ایران از نظامى و پاسدار و سایر قواى مسلح با ایمان است که دارند پیش مى‏روند. تمام قدرتها یک طرف ایستادند و یک قدرت ایمان هم در مقابل آنها یک طرف و قدرت ایمان بر آنها غلبه کرد و غلبه مى‏کند. اینها جامعه‏اى که اسلام در او وجود پیدا کرده است و پیاده شده است، این جامعه را ندیدند تا بفهمند. در کتابها هم همچو جامعه‏اى را نخوانده‏اند تا بفهمند. افکار کوتاه آنها هم نمى‏رسد به این امر که بتوانند بفهمند جامعه اسلامى یعنى چه. در تاریخ، در عین حالى که خوانده‏اند که عده‏هاى بسیار کم و ارتش بسیار کم اسلام بر دولتهاى طاغوت بسیار قدرتمند مثل ایران سابق و مثل روم غلبه کردند و این غلبه، غلبه ایمان بود، آنها را آن طور غربیها غربزده کردند و تبلیغات بر ضد اسلام و بر ضد ایمان و بر ضد انبیا کردند که غفلت کردند از ایمان و اسلام و روى آن غفلت مشغول این طور خرابکاریها هستند. اگر این عده‏اى که در جنگل بودند اسلام را فهمیده بودند، حمله به آمل نمى‏کردند. این حمله در عین حالى که براى ما تأسف‏انگیز بود و عده‏اى از برادرهاى ما را از دست ما گرفت، لکن فهماند به این دسته‏هاى غیر انسانى که این طور نیست که شما خیال مى‏کنید که اگر یک صدایى بلند کنید مردم با شما هستند. چطور یک مردم مسلمانى که دل بسته‏اند به اسلام و دل بسته‏اند به قرآن، و شهادت را براى خودشان افتخار مى‏دانند. .. (صحیفه امام ج 16 ،ص 103تا106)

منبع: پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران – تهران