بیماری صعب العلاج مانعی برای تدریس نیست

گروه اجتماعی_ در بیست و دومین ماه از شیوع کرونا سال تحصیلی دیگری به‌صورت غیرحضوری و به قولی آنلاین آغاز شد درحالی‌که دلتنگی معلمان و دانش‌آموزان بیشتر شده و با شوقی وصف‌ناپذیر منتظر آغاز کلاس‌ها به‌صورت حضوری هستند.

البته در برخی مدارس کم‌جمعیت و همچنین عشایری و روستایی کلاس‌های حضوری آغاز شده اما همچنان برخی دانش‌آموزان چشم‌انتظار رفتن به مدرسه هستند.

طی ۲۱ ماه از شیوع ویروس کرونا روایت‌هایی از عاشقانه‌های معلمان را شنیدیم از معلمی که در خودرو به دانش‌آموز درس می‌داد تا معلمی که کیلومترها را می‌پیمود و برف و یخبندان هم مانع حضورش در کلاس نشد.

طی این مدت شاهد فداکاری‌های زیاد معلمان بودیم باوجود اینکه کلاس‌ها به قولی آنلاین شده اما آنان سعی کردند کلاس‌های درس را با چاشنی خلاقیت عجین کنند تا دانش‌آموزان خسته نشوند و انگیزه آنان برای تحصیل کم نشود کی با وجود بیماری نتوانسته وی را از تلاشش برای تدریس و حضورش در کلاش کم کند؛ خانم نسرین هنگی معلم پایه ششم با سابقه ۲۸ سال تدریس باوجود بیماری ریوی همچنان پای ثابت کلاس‌های درس است.

این معلم با وجود بیماری صعب‌العلاج ریوی هیچ‌گاه کلاس‌ها و آموزش به دانش‌آموزان خود را تعطیل نکرد و حتی آمادگی خودش را برای کلاس حضوری اعلام کرد.

وی باوجود اینکه تحت عمل جراحی قرار گرفت و باید مدت سه ماه استراحت می‌کرد اما به‌واسطه دلتنگی، خیلی زود به کلاس درس برگشت.

نسرین هنگی این معلم نمونه مازندرانی در گفت‌وگو با حرف می‌گوید: تمام خوشحالی من حضور در کلاش‌های درس است و از اینکه در کنار دانش‌آموزان هستم لذت می‌برم، البته باید بگویم همواره تدریس برای کودکان برایم لذت‌بخش‌تر بوده و هست.

خانم هنگی از سختی‌های روزهای کرونایی می‌گوید و از اینکه کار معلمان سخت‌تر شد برخلاف برخی اظهارنظرها که گفته می‌شوند سنگینی تحصیل به دوش خانواده‌ها تحمیل شده؛ البته اگر از دلتنگی‌ها هم بگذریم یک معلم باید زمان زیادی را برای تدریس و هم تکالیف دانش‌آموزان بگذراند.

این معلم فداکار اضافه می‌کند: باتوجه به شرایط کرونایی در کنار تحصیل و نگرانی‌های آموزشی سعی می‌کنم درگیر مشکلات دانش‌آموزان هم شوم؛ چراکه تنها درس دادن مطرح نیست و چون با دانش‌آموزان ابتدایی سروکار دارم زمان بیشتری با دانش‌آموزان هستم.

وی از دل‌تگی‌هایش می‌گوید و اینکه تمام شادی‌اش در حضور دانش‌آموزان رقم می‌خورد و اینکه تعطیلات که می‌شود دلش می‌گیرد و لحظه‌شماری می‌کند که تعطیلات تمام شود و زودتر در جمع دانش‌آموزان حضور یابد.

این معلم در پایان سخنانش می‌گوید: سال آخر تدریسم است و قرار است بازنشسته شوم خیلی برایم سخت است به این دلیل که کار تدریس را واقعا دوست دارم و از آن لذت می‌برم ولی نمی‌توانم با دانش‌آموزان وداع کنم….

کرونا هنوز هم که هنوز بیش از مکان‌های دیگر در مدارس جاخوش کرده و گویی این قصه سردراز دارد.