امنیت شغلی پرستاران نیازمند درمان

گروه اجتماعی_در تقویم ۱۴۰۰، ۱۹ آذر مصادف با میلاد حضرت زینب (س) روز پرستار است، همان‌هایی که سختی کارشان از اسفند ماه ۱۳۹۸ با شیوع کرونا نمایان شد، تا جایی که شهدای مدافعان به جمع شهدای مدافع وطن، حرم و دفاع مقدس اضافه شدند.

کادر درمان همواره دارای مشکلاتی هستند،
اصلی‌ترین دغدغه‌ جامعه پرستاری امنیت شغلی است، بسیاری از پرستاران از برخورد نامناسب همراهان یا بیماران گلایه دارند، تعداد زیادی از پرستاران در کشور بیکار هستند.

امروز پس از گذشت بیش از دو سال از شیوع بیماری منحوس کرونا، پرستاران همچنان مشکلات و دردودل‌هایی دارند، مواردی که بیان شد مسائل مشترک و آشنا بین پرستاران کشور است، اما فرد فرد این پرستاران نیز در دلشان رنج‌هایی را تحمل می‌کنند.

علیرضا سیف زاده پرستار بخش آی سیوی کرونایی بیمارستان ولی عصر قائمشهر با ۱۹ سال سابقه کار در گفت وگو با خبرنگار حرف مازندران، از زخمی شدن دلش می‌گوید که هنوز تازه است، چرا که پدرش از اولین قربانیان کرونا این مهمان بی‌رحم و ناخوانده
بود.

وی که حالا حدود ۱۳ ماه است که در بخش آی سیو کرونا مشغول به‌کار است، با بیان اینکه پرستاری عشق دارد، عشق به بیمار! یادآور می‌شود، مشاهده فوت بیماران پس از شیوع کرونا آن هم بیمارانی که کاملا هوشیار هستند پس از وصل شدن به دستگاه، برای یک پرستار سخت و دردناک است.

سیف زاده ادامه می‌دهد: پدرم در تخت ۱۴ بخش خودم به‌دلیل بیماری کرونا بستری شده بود، او پس از ابتلا با پای خودش به بیمارستان آمد، پس از تست کرونا مثبت اعلام شد، در حدود یک هفته بستری بود، خودم از پدرم مراقبت می‌کردم، سپس به دستگاه تنفس وصل شد و سرانجام در ۱۶ اسفند ماه ۱۳۹۸ فوت کرد.

این پرستار اضافه می‌کند: تحمل فوت پدرم داخل بخش خودم برایم سخت بود ولی چه کنم که پرستارم باید کار کنیم، پدرم رفت، من ماندم و تختی که یادآور تخت‌ترین خاطراتم با پدری است که با هزار امید وارد بیمارستانی شد که فرزندش در آن مشغول کار پرستاری است.

وی جداشدن بیماران کرونایی از دستگاه ونتیلاتور را از جمله بهترین خاطرات پرستاران عنوان کرده و اضافه می‌کند: اینکه بیماران از اینجا به سلامت به خانه بازگردند شیرین است، وگرنه اینکه پایان زندگی بیماران در بیمارستان رقم بخورد تلخ است.

سیف زاده می‌گوید: سخت‌ترین کار یک پرستار زمانی است که بخواهد به همراه بیماران خبر ناامیدکننده فوت بیمار را برساند! برای خودم خیلی دردناک است همیشه، خودم به همکارانم می.گویم چنانچه بیماری فوت شد شما به همراهان بیمار اطلاع بدهید من نمیتوانم چون خودم را لحظه‌ای جای آن‌ها قرار می‌دهم.

این پرستار باسابقه یادآور می‌شود: کار کردن در بخش آی سیوی کرونا و مشاهده افرادی که چشم‌انتظار عزیزشان هستند و در نهایت برخی ناامید خواهند شد، راحت نیست، به‌خصوص اگر بیمار جوان باشد، از طرفی بیماران ترس عجیبی از ما پرستاران حاضر در این بخش دارند.

وی پشت لباسش این جمله که ” گرچه این شهر هراسان شده از بیماری، من پرستارم و عمریست خطر کرده دلم، نوشته است، تاکید می‌کند: از نظر من در هر شرایطی اگر هر کسی در هر جایگاهی کار خودش رو درست بدهد خوب است.

سیف زاده خاطرنشان می‌کند: پس از فوت پدر همسرم و مادرم بارها از من خواستند در بخش آی سیو کار نکنم، ولی من مشکلی ندارم، اینکه کرونا جان بسیاری از مردم را گرفت و توانست پسر را شرمنده پدر کند پایان ماجرا نیست ما می‌ایستیم، در همه بحران‌ها آماده‌ایم.

فشار کاری و اختلاف شدید درآمد پزشکان و پرستاران از دیگر مشکلات جامعه پرستاری است، طرح تعرفه گذاری خدمات پرستاری ۱۴ سال است تصویب شده ولی عملی نشده است‌، متاسفانه هر سال در روز پرستار این مباحث داغ شده ولی به باد فراموشی سپرده می‌شود.