لزوم تغییر نگاه به معلولان

۲۷ هزار نفر از مجموع ۶۳ هزار توانخواه تحت پوشش در استان از معلولان جسمی حرکتی رنج می‌‌برند که ۱۳ هزار نفرشان؛ کم‌توان ذهنی، ۷ هزار و ۴۰۰ نفر دارای معلولیت بینایی، ۷ هزار و ۴۳۰ نفر دارای معلولیت شنوایی، ۶ هزار و ۵۰۰ نفر بیماران روانی _ مزمن و ۷۳۰ نفر دارای معلولیت صوت و گفتار هستند.

برخی از این افراد از بدو تولد دچار ضایعه‌ای خاص یا معلولیت بوده و بعضی هم در طول دوران زندگی و از بد روزگار، سلامتی جسمی خود این موهبت بزرگ الهی را از دست داده و مجبور هستند بقیه زندگی خود را با هضم این واقعیت تلخ بگذارنند.

یکی از این افراد که به‌خاطر تزریق یک آمپول اشتباه در سه سالگی دچار معلولیت جسمی حرکتی شد، حالا ۴۸ سال دارد، یعنی ۴۵ سال است که جسم سالم خود را از دست داده است.

رقیه محسنی اهل روستای معلم کلای ساری، دارای مدرک کارشناسی، در گفت‌وگو با حرف مازندران با بیان اینکه بودم به خاطر یک آمپول اشتباه معلول شدم، می‌گوید: متاسفانه به همین علت تا دوازده سالگی نتوانستم راه بروم اما همین که با دو عصا به راه افتادم خوشحالم.

وی ادامه داد: از همان سنین کودکی در کلاس نهضت سوادآموزی شرکت کردم دو سال در نهضت سوادآموزی درس خواندم بعد وارد دانشگاه رفتم، اما متاسفانه به‌خاطر معلولیت شغلی پیدا نکردم الان هم که دیر شده.

خانم محسنی که برای گذران اوقات فراغت مشغول عروسک سازی و خیاطی است و همچنین گاهی ریاضی تدریس میکند، عنوان می‌کند: در حال حاصر درامد ناچیزی دارم، محیط زندگی من روستایی است، کنار والدینم زندگی می‌کنم و مجرد هستم.

این معلول جسمی و حرکتی با اشاره به اینکه در حال حاضر به‌صورت آنلاین مشغول یادگیری ۶ زبان زنده دنیا هستم، تاکید میکند: هدفم این است که بتوانم روزی مترجم شوم تا شهدا، این قهرمانان واقعی کشورم را از طریق ترجمه کتاب‌هایشان به دنیا معرفی کنم، چرا که به همه شهدا عشق ورزیده و در دلم با آن‌ها سخن میگویم.

وی درباره مشکلات معلولان، خاطرنشان می‌کند: بزرگترین مشکل نداشتن درآمد است، چرا که یک معلول باید بتواند نیازهای خودش را برطرف کند، دومین مشکل بزرگ معلولان ازدواج است البته پسرهای معلول مشکل کمتری دارند، اما امان از دل دخترهای معلول که هیچ کسی آن‌ها را نمی‌بیند، تنها چیزی که می‌بینند فقط معلولیت است و نه استعدادهایی که دارد.

خانم محسنی اضافه می‌کند: همه معلولان توانایی‌های دارند و در زندگی جنگیدند تا موفق شدند ولی این نگاه و دید دیگران واقعا قلب ما را به‌درد می‌آورد، پس مردم باید نگاهشان را نسبت به معلولان عوض کنند و به جای دیدن وضعیت جسمی‌ توانایی‌های معلولان رو ببینند بعد درباره آن معلول نظر بدهند، خوب است که دولت هم کمی به فکر معلولین باشد.

وی با اشاره به خاطره‌ای تلخ، میگوید: چندین بار که در شهر با عصا راه میرفتم مردم فکر میکردند من متکدی هستم و به من پول می‌دادند، این اتفاقات واقعا برایم عذاب‌آور بود.

خانم محسنی همچنین خاطرنشان می‌کند: من توانستم با همه مشکلاتی که داشتم اعم از اینکه از پله‌های دانشگاه نشسته بالا بروم، موفق شوم و این یعنی یک معلول میتواند.

این معلول جسمی حرکتی تاکید می‌کند: درخواست من فقط توجه به همه معلولان است تا شاهد روزی باشیم که همه معلولین بدون هیچ غم و غصه‌ای بتوانند راحت به زندگی ساده و عاشقانه بپردازند و بتوانند بدون هیچ مشکلی به زندگی عادی خود ادامه بدهند.