تو فکر یک سقف باش!

با توجه به محدودیت هایی که برای حضور بانوان برای پوشش دادن ورزش آقایان وجود دارد، حضور یک عکاس ایرانی توجه جهانیان را جلب کرده است. پریسا پورطاهریان 26 ساله ماه گذشته مجوز ورود به استادیوم شهید وطنی را برای عکاسی در لیگ برتر نداشت اما او با استفاده از یک لنز دوربین مخصوص، از […]

1

با توجه به محدودیت هایی که برای حضور بانوان برای پوشش دادن ورزش آقایان وجود دارد، حضور یک عکاس ایرانی توجه جهانیان را جلب کرده است.

پریسا پورطاهریان 26 ساله ماه گذشته مجوز ورود به استادیوم شهید وطنی را برای عکاسی در لیگ برتر نداشت اما او با استفاده از یک لنز دوربین مخصوص، از بازی در پشت بام خانه های اطراف عکاسی کرد و تصاویر او روی پشت بام به کرات در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده است.

گرچه ورود بانوان برای تماشای رویدادهای ورزشی در ایران به شکل رسمی عنوان نشده اما این اتفاق به ندرت رخ داده و اغلب جلوی آنها گرفته می شود. بسیاری از مردم تصمیم این عکاس برای پوشش دادن این مسابقه با وجود محدودیت ها را ستایش کرده اند.

حالا پریسا پور طاهریان خودش در این رابطه در مصاحبه ای با بی بی سی توضیح داده است: من 3 ساعت زودتر از زمان آغاز بازی به آنجا رفته و تمام تمرکز من یافتن راهی برای عکاسی بود. من در تلاش برای حضور در ساختمان های مجاور بودم اما نمی توانستم محل مناسبی را پیدا کنم.

به گزارش “ورزش سه”،به همین دلیل یک به یک به درب منازل رفتم و مصمم بودم حتی در صورت ناکامی نیز نااامید نشوم زیرا اگر قرار بود در اولین تلاشم این اتفاق رخ دهد دیگر چنین فرصتی نصیبم نمی شد.در نهایت در اواسط بازی تلاشم به سرانجام رسید. البته من نمی توانستم بخشی از زمین را ببینم زیرا یک درخت در مقابل من وجود داشت. هرگز از چیزی نترسیدم و پلیس نیز اگرچه من را دید اما چیزی نگفت و من را تنها گذاشت تا کار خودم را انجام دهم.

این عکاس جوان ایرانی در ادامه گفت: من نیز از اینکه قادر به عکاسی در این سطح بالای فوتبال ایران خصوصا در این شرایط خاص بودم هیجان زیادی داشتم. عکاسان در محل های مشخص مشغول عکس برداری بودند اما هنگام دیدن من روی سقف، فکر می کنم همه آنها از من عکس گرفتند.پریسا پورطاهریان در مورد واکنش افکار عمومی به این اتفاق گفت: بعدها برخی تصاویر خود را در شبکه های اجتماعی دیدم و برخی توسط دوستانم برایم ارسال شد اما مجموعا همه مردم انرژی مثبتی برای من فرستادند. البته باید اعتراف کنم که همه این واکنش ها و بازخورد مثبت برای من کمی عجیب بود. من در وهله اول هرگز به بازخوردها فکر نمی کردم و فقط روی عکس گرفتن تمرکز کرده بودم.

من عاشق فوتبال هستم و کار خود را در این زمینه از سفر به ترکیه برای پوشش دیدار دوستانه تیم ملی ایران برابر ترکیه پیش از آغاز جام جهانی شروع کردم. من همچنین از مسابقات والیبال نیز عکاسی کرده ام زیرا در ایران بیشتر محدودیت ها مربوط فوتبال است نه ورزش های دیگر.

پریسا پورطاهریان در نهایت از رویاهای خود گفت: آرزو دارم یک بار هنگامی که منچستریونایتد در اولدترافورد مشغول بازی کردن است قادر به عکاسی باشم و همچنین دوست دارم به عنوان یک عکاس حرفه ای برای پوشش همه ورزش ها به سراسر جهان سفر کنم.

برای تبدیل شدن این رویا به حقیقت بهترین عملکرد خود را ارائه خواهم داد. اما رویای بزرگ من حضور بانوان در استادیوم ها و داشتن موقعیتی همانند آقایان برای تماشای مسابقات است.