واقعیت ها و انتقادات…

حرف آنلاین:

همه ی مربیان دنیا در تمام سطوح طرفدارانی دارند و همینطور مخالفانی. اگه اظهار نظر طرفداران غیر حرفه ای فوتبال را کنار بگذاریم .نظر مربیان و کارشناسان سطح اول کشورمان در مورد سرمربی و نوع بازی تیم ملی در برگیرنده نکات جالبی است؛ بسیاری از آنها بر این باورند که تیم ملی برنامه ای برای فاز حمله ندارد و متکی بر حرکات انفرادی و اتفاقات بازی است. اما در پی این اظهار نظر سوالات زیادی مطرح میشود؛آیا در مسابقات لیک برتر کشورمان که بالاترین سطح کشورماست، میانگین گل زده در تمام فصل خیلی بیشتر از تیم ملی است؟! فراموش نکنیم که تعداد مسابقات با نتیجه ی بدون گل مثل بازی های داربی که بعد از مدتها سه گل داشت فوتبال دوستان را خسته کرده بود. حتی کار گل زنی در کشورمان به وضعی رسیده که رضا عنایتی با سنی نزدیک به چهل سال هنوز مدعی درجه ی یک آقای گلی است. هر چند که در شایستگی او هیچ تردیدی نیست. اما مدعیان جوان ما حتی با پنالتی به بیست گل در کل فصل نمی رسند. مربیان باشگاهی ما چه مربیان داخلی و حتی مربیان خارجی که احتمالا به این خاطر استخدام می شوند که سطح توانایی فنی آن ها بالاتر از مربیان ماست و در یک فصل کامل به صورت تمام وقت نفرات تیم را در اختیار دارند برنامه ی خاصی برای تدارک حمله به دروازه ی حریفان ندارند. یا مثلا برنامه ی دومی در صورت به بن بست رسیدن برنامه ی اول وجود ندارد. آنها معمولا در تمام فصل عامل داوری و اشتباهات فردی را در عدم نتیجه گیری تیمشان دخیل میدانند. در حالی مربی تیم ملی را مورد انتقاد قرار میدهند که میانگین دوندگی بازیکنان ما در لیگ به سختی به مرز شش کیلومتر در هر بازی میرسد. ضعف بازیکنان سطح اول کشورمان در اجرای برنامه های ساده ی دفاعی و تهاجمی کاملا مشهود است. در حالی که ما در آمادگی بدنی و توانایی فنی مشکلات زیادی داریم قادر به حل آنها در طول دو دوره ی مسابقات لیگ به صورت رفت و برگشت نیستم و منتظریم سرمربی تیم ملی در عرض یک اردوی یکی دو هفته ای قبل از مسابقات و با تکیه بر یکی دو مسابقه تدارکاتی تمامی این مشکلات را رفع کند و در طول این مسابقات برنامه های متعدد برای حمله به دروازه ی حریفان داشته باشد. درضمن فراموش نکنیم که مدتهاست فوتبال ما به دلیل ترس مدیران و مربیان باشگاهی در استفاده از بازیکنان جوان ستاره ی جدیدی معرفی نکرده. و بازیکنان مطرح قدیمی همچنان بازارشان در فصل نقل و انتقالات داغ است.و مربیان منتقد تیم ملی به دنبال جذب آنها هستند. تملک توپ و اجرای بازی زیبا و هجومی نیازمند دوندگی زیاد، تکنیک انفرادی وحس همکاری تیمی بالاست. در ضمن آماده کردن زمین های چمن مناسب یکی دیگر از نیازهای اصلی ماست. متاسفانه بازیکنان ما اگر هنر انفرادی را به صورت ذاتی نداشته باشند جایی برای آموزشی به آنها وجود ندارد و بدن سازی در کشورمان هم به دو هفته قبل از مسابقات لیک محدود می شود. به کارگیری روانشناسان ورزشی برای رفع مشکلات روحی و القای حس همکاری تیمی محلی از اعراب ندارد. با این همه ما انتظار داریم که سرمربی تیم ملی فارغ از اینکه چه کسی است، از چه کشوری آمده، چه قیمتی دارد و از چه توانایی هایی برخوردار است بهترین بازیها را انجام داده و بهترین نتایج را بگیرد. لازم نیست خوش بین یابدبین باشیم؛ فقط باید واقع بین باشیم و سطح توقع مان را با توجه به امکاناتی که در اختیار داریم و ابزاری که برای سرمربی تیم ملی فراهم میکنیم و البته استعدادمان تنظیم کنیم…