آب‌گرفتگی معابر، زخم کهنه شهر باران

رامسر، منطقه پُرباران همواره دچار یک معضل اساسی باعنوان «سیل و آب‌گرفتکی معابر» بوده که اگر چاره‌ای اساسی در مورد این معضل اندیشیده نشود، نگرانی‌های مردم روز به روز در این زمینه بیشتر می‌شود.
رامسر، شهر نمونه گردشگری با معروفیت جهانی و ملی به‌عنوان نگینی در منتهی‌الیه غرب استان مازندران همواره مکانی جذاب برای گردشگران خارجی و داخلی بوده که نام، شهره جهانی و جاذبه‌های گردشگری متنوع آن و از همه مهم‌تر مردمان نجیب و خونگرمش موجب شده که این شهر در داخل و خارج کشور محبوب همگان باشد.
به گزارش حرف، چه آنهایی که به‌عنوان بومی در آن ساکن هستند و چه آنهایی که مهمانانی موقت و یا دائمی برای این شهر محسوب می‌شوند، کمتر کسی است که وارد شهر رامسر و یا بهتر بگوییم شهرستان رامسر شود و به‌خاطر جاذبه‌های گردشگری متنوع آن از این شهر بهره کافی نبرده و خاطرات خوش از آن به همراه نداشته باشد.
در کنار همه این مزایای منحصر به فرد شهر و شهرستان رامسر، این نقطه از کشور به‌عنوان منطقه پُرباران همواره دچار یک معضل اساسی با عنوان «سیل و آب‌گرفتکی معابر» بوده که اگر چاره‌ای اساسی در مورد این معضل اندیشیده نشود، نگرانی‌های مردم روز به روز در این زمینه بیشتر می‌شود.
شاید در برخی موارد شهروندان بی‌تقصیر نباشند و با مسدود کردن نهرها، آبراهه‌ها و مسیل‌ها باعث تشدید سیل و اثرات مخرب آن شده باشند، ولی عدم وجود سازه‌های پیشگیرانه از سیل و ظرفیت کم و غیراستاندارد بودن مسیل‌ها، آبراهه‌ها، انهار، کانال‌های جمع‌آوری آب‌های سطحی و حتی وجود سازه‌هایی غیرفنی و غیراستاندارد که در زمان یک بارش طولانی‌مدت پاسخگوی حداقل‌های عبور آب در خیابان‌های اصلی و کوچه‌ها و معابر نیست باعث گلایه شدید شهروندان رامسری از مسؤولان و متولیان امر شده که اگر آب باران خود ته‌نشین نشده و جذب زمین نشود و یا مسیر خود را نپیماید کسی پاسخگو نیست.
با وجود مشهود بودن این درد و معضل چندین‌ساله به‌عنوان سیل و آب‌گرفتگی معابر شهر رامسر کمتر کسی است که به فکر رفع این معضل ریشه‌دار به‌صورت علمی، مهندسی و اساسی باشد و رفع این مشکل طی سال‌های اخیر تنها منتهی به برخی اقدامات مقطعی و آنهم در زمان سیل شده است.
تدوین، بازنگری و اجرای طرح جامع جمع‌آوری آب‌های سطحی و پیشگیری از سیل و نیز طرح جامع مدیریت سیلاب شهر و شهرستان رامسر از جمله ملزومات مدیریتی شهرستان رامسر و شهر رامسر بوده که اگر چاره‌ای اساسی برای آن در آینده اندیشیده نشود و اقدامات در این خصوص تنها مربوط به اقدامات اضطراری در زمان سیل و بارندگی‌های شدید باشد، یا اینکه نیازها پس از هر بارشی فراموش شده یا نادیده گرفته شود نه‌تنها شهروندان رامسری را در آینده دچار مشکلات بیشتری در این خصوص خواهد کرد، بلکه عدم توجه به زیرساخت‌های مورد نیاز برای مهار و کنترل سیلاب و جمع‌آوری آب‌های سطحی در سطح مناطق مختلف شهر و شهرستان رامسر، علاوه بر خسارت به مردم باعث تخریب ابنیه عمومی موجود در این منطقه از کشور خواهد شد که جایگزینی و یا احداث بناهای مورد نیاز طبعاً علاوه بر مشکلات فراوان هزینه بالایی را نیز به همراه خواهد داشت که عموماً یا تأمین آن امکان‌پذیر نبوده یا تأمین آن متوجه زمان زیادی خواهد شد.
هنوز سیل و بارندگی شدید روز جمعه 13 مهرماه امسال و تداوم آن در روز شنبه 14 مهرماه سال جاری (که بنا به اظهارات مسؤولان ارشد استان مازندران در چند دهه اخیر جزو موارد خاص بود) را در کنار سایر سیلاب‌ها و بارندگی‌های شدید سال‌های اخیر در غرب مازندران را فراموش نکرده‌ایم.
ناکافی بودن و عدم توجه کافی به اجرای طرح‌های پیشگیرانه از سیل در مناطق بالادستی، عدم سامان‌دهی رودخانه‌ها، انهار و مسیل‌ها، عدم وجود و یا عدم استانداردسازی ابنیه جمع‌آوری آب‌های سطحی و پاسخگو نبودن کانال‌های جمع‌آوری آب‌های سطحی در مناطق شهری و روستایی باعث شده در اثر یک بارندگی شدید و سیلاب ناشی از آن، شاهد بروز خسارت و تخریب بخش‌های زیادی از اماکن مسکونی، تجاری و سازه‌های عمومی در شهرستان‌های غرب مازندران به‌ویژه رامسر و تنکابن باشیم.
از نمونه‌های بارز آن «تخریب پل تاریخی و پر تردد» راه دسترسی مسیر هتل رامسر در اثر سیل مورخ 13 مهرماه سال جاری که استفاده عمومی فراوانی دارد را می‌توان نام برد که ظاهراً تصمیمات در مصاحبه‌ها و در نشست‌ها در زمان سیل به وفور گرفته شده است ولی با وجود گذشت چند ماه از این مسأله و مشکلات ناشی از تردد در این مسیر به‌علت مسدود شدن و قطع راه ارتباطی، به نظر می‌رسد عزمی جدی و اقدامی عملیاتی برای بازسازی این پل مهم برای برقراری ارتباط در این مسیر پر تردد (که علاوه بر عدم تردد ساکنین بومی و یا مسافران از این مسیر و افزایش ترافیک در مسیرهای دیگر، عملاً جاذبه گردشگری مهمی همچون هتل رامسر و فضای دلنشین آن را به یک بن بست تبدیل کرده) شروع نشده است و قطعاً عدم بازسازی این پل قبل از تعطیلات نوروز امسال علاوه بر اثرگذاری منفی بر ساکنان بومی، تأثیر منفی فراوانی در پیش روی گردشگران و مسافران خواهد داشت و به شدت مسؤولان و متولیان امر استانی و شهرستانی را در این خصوص زیر سوال خواهد برد.
این موضوع و موضوعاتی از این قبیل از جمله مطالبه عمومی است که مردم از متولیان امر انتظار رسیدگی جدی و عملیاتی به آن را در کمترین زمان ممکن دارند.
واقعاً پاسخگوی این مسأله کیست؟ شهرداری رامسر، شورای اسلامی شهر رامسر، فرمانداری رامسر، مدیریت بحران استان و استانداری مازندران و یا دولت (به‌خاطر جایگاه ملی شهر رامسر)؟! نکند چون در محدوده هتل رامسر است باید بنیاد مستضعفان و بنیاد علوی پاسخگوی آن باشد؟!
نکند همچون بازسازی‌ها و جبران خسارت‌های ناشی از حوادث متعدد گذشته از جمله برف سنگین سال 92 و سیل‌های سنوات گذشته شهرستان رامسر و سایر مناطق استان مازندران این موضوع و موضوعاتی از این قبیل نیز به مرور زمان فراموش شود، یا اینکه بخاطر سکوت و نجابت مردم این دیار باز هم از سوی مسؤولان و متولیان امر تدریجاً فراموش شود.
مهم نیست مقصر کیست و چه کسی یا کدام سازمان سهل‌انگاری می‌کند، مهم این است که چه کسی و چه سازمانی همت بلند داشته و نسبت به رفع سریع‌تر دغدغه‌ها و مشکلاتی اجتماعی از این قبیل احساس مسؤولیت کرده و با اقدامی عملیاتی پاسخگوی مردم و مطالبات عمومی آنها باشد.