سه دشمن اصلی رژیم صهیونیستی در سال 2017

مرکز مطالعات امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به ریاست عاموس یادلین چندی پیش گزارش استراتژیک سالیانه خود در رابطه با تهدیدات فراروی رژیم صهیونیستی را به رووفین ریفلین رئیس این رژیم تحویل داد. براساس این گزارش که به صورت سالیانه محیط استراتژیک پیرامونی رژیم صهیونیستی و تهدیدات و فرصت‌ها را ارزیابی کرده و مجموعه‌ای از توصیه‌ها را به تصمیم‌سازان اسرائیل ارائه می‌کند، اولویت تهدیدات رژیم صهیونیستی شامل حزب‌الله لبنان، ایران و جنبش حماس است.براساس این گزارش در رأس اولویت تهدیدات رژیم صهیونیستی، حزب‌الله لبنان قرار دارد. تهیه‌کنندگان این گزارش تأکید دارد که حزب‌الله لبنان همچنان شدیدترین تهدید سنتی برای اسرائیل به شمار می‌رود، موشک‌های این حزب به هر نقطه ای از فلسطین اشغالی می رسد و شدیدتر و دقیق تر از گذشته است. این حزب همچنین هواپیماهای بدون سرنشین هجومی، موشک‌های پیشرفته ضد کشتی، سامانه‌های دفاع هوایی از بهترین سامانه های روسی و یگان‌های زمینی آموزش‌دیده برای حمله به مناطق مختلف سرزمین‌های اشغالی را در اختیار دارد.این گزارش ایران را دومین کشور تهدید کننده تل آویو توصیف کرده و می‌نویسد که با وجود توافق هسته‌ای که در کوتاه مدت به اسرائیل زمان داد، اما تهران همچنان توانمندی‌های کلاسیک خود را افزایش می‌دهد. براساس این گزارش در پی جنگ در سوریه ایران و متحدانش بیش از پیش خود را به اسرائیل نزدیک کرده اند.سومین تهدید شدیدی که بنا به ادعای این گزارش، تل آویورا تهدید می‌کند جنبش حماس است. بنا به ادعای صهیونیست‌های تهیه‌کننده این گزارش ، حماس در حال حاضر دچار بازدارندگی اسرائیل شده است، اما همچنان به تقویت توانمندی‌های خود ادامه می‌دهد، حتی اگر دو طرف به دنبال جنگ نباشند، اما درگیری متقابل ممکن است به علت هر نوع تنشی در ابعاد داخلی یا اقتصادی یا اجتماعی عمیق آغاز شود.تهیه‌کنندگان این گزارش توصیه های زیر را برای تصمیم سازان رژیم صهیونیستی داشتند: استفاده از زمان استراتژیک ارائه شده برای پیشبرد طرح سیاسی فراگیر تا اسرائیل بتواند از این فرصت‌های استراتژیک براساس شرایط منطقه‌ای استفاده کند. احتمال ضعیف درگیریهای آغاز شده از سوی دشمنان اسرائیل و زمان ارائه شده در رابطه با پرونده هسته‌ای ایران و تغییر دولت در آمریکا ، تمامی این مسائل اجازه ترسیم خط سیاسی مبتنی بر اقدامات پیش رونده در عرصه فلسطین و حمایت از عناصر سنی پراگماتیک را فراهم کرده و فرصت تقویت ائتلاف استراتژیک با آمریکا برای جلوگیری از رسیدن به سالهای سخت را مهیا می‌کند.این گزارش مدعی می‌شود با وجود شرایط استراتژیک تقریباً مساعد، اما سرکردگان رژیم اسرائیل باید از جنجال‌ها و تصمیم‌گیرهای مشکل و پیچیده بپرهیزند. به ادعای این گزارش آنچه در این شرایط ضروری به نظر می‌رسد تدوین سیاست‌های امنیت داخلی مبتنی بر تقویت منافع اسرائیل به عنوان دولت دموکراتیک یهودی یا مرزهای شناخته شده است.توصیه دیگری که در این زمینه مطرح شده، این است که اسرائیل باید آمادگی‌های نظامی خود برای تقابل گسترده با حزب‌الله لبنان و حماس را نشان دهد. اسرائیلی‌ها همچنین باید از عبرت های جنگ‌های گذشته استفاده کنند و در عین حال تلاش‌ها برای کاهش خطرات آغاز جنگ را افزایش دهند.این گزارش در رابطه با حماس می‌افزاید که باید از تمامی روش‌های قدرت برای به تعویق انداختن درگیری آینده با این جنبش از جمله روش‌های سیاسی و اقتصادی و احداث زیرساخت‌ها جهت بهبود اوضاع ساکنان استفاده کرد.توصیه دیگری که در این رابطه مطرح شده است، تقویت مناسبات استراتژیک رژیم صهیونیستی و ایجاد اعتماد متقابل بین تل آویو و دولت دونالد ترامپ است. براساس این گزارش آمریکا همچنان شریک اساسی اسرائیل در تعامل با چالش‌های امنیتی و سیاسی باقی خواهد ماند. همچنین تهیه‌کنندگان این گزارش هشدار دادند اسرائیل نباید در رابطه با نیروهای جایگزین از جمله روسیه و چین سهل‌انگاری کند.گزارش ناظر کابینه رژیم صهیونیستی از اوضاع جبهه داخلی این رژیم در خلال عملیات صخره سخت بر ضد نوار غزه ، تنها یک ضربه پیش دستانه و مقدماتی برای صدور گزارش نهایی بود که قرار است در ژانویه آینده منتشر شود. گزارشی که احتمالاً مسائل اساسی مورد توجه افکار عمومی رژیم صهیونیستی را تشریح کرده و به محور اختلافات بین نتانیاهو و وزرای آن زمان یعنی نفتالی بنت و یائیر لاپید و زیپی لیونی خواهد پرداخت. این گزارش همچنین به آمادگی‌های رژیم صهیونیستی برای مقابله با تهدید تونل‌ها و عملکرد کابینه امنیتی این رژیم در خلال جنگ غزه و بررسی عملکرد جامعه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی و ابعاد دیگر خواهد پرداخت.بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی محور اصلی انتقادات ناظر کابینه در موضع جبهه داخلی نبود، و بیشتر این انتقادات بیشتر متوجه فرمانده ارتش و وزارت امنیت و موشه یعلون وزیر سابق امنیت رژیم صهیونیستی بود. این گزارش البته مجموعه‌ای از عیب ها را در بر داشت که از عملکرد کابینه امنیتی و کابینه رژیم صهیونیستی آغاز شده و تا مشکلات موجود در فعالیت‌های میدانی ادامه دارد.تفاوت بین ارزیابی اول و دوم در اینجا است که افسر اسرائیلی سعی دارد پیش از آغاز هر نوع تنش در تحولات مرزی ، مسئولیت جنگ مذکور را به دوش حزب‌الله لبنان بیندازد. تمامی مسئولان اسرائیلی در تمامی مناسبت‌ها این موضوع را مطرح کردند که حزب‌الله لبنان مشغول به جنگ در سوریه بر ضد گروه‌های تکفیری بوده و در معرض فرسایش قرار دارد و در نتیجه منافعش ایجاب می‌کند که جبهه دیگری را با اسرائیل باز نکند. اصرار بر این نکته به این معناست که دشمن صهیونیستی می‌خواهد مسئولیت آغاز جنگ را حتی در شرایطی که حزب‌الله به تجاوزهای اسرائیل پاسخ می‌دهد ، بر دوش این حزب بیندازد.هر کدام از دو طرف رژیم صهیونیستی و حزب‌الله لبنان می‌توانند مفهومی که افسر اسرائیلی در گزارش مذکور به آن اشاره کرده است را بپذیرند. به همین علت هر دو طرف به دنبال تقویت آمادگی‌های خود برای این جنگ هستند، البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که اسرائیل به آمادگی‌های خود ادامه می‌دهد تا بتواند از شرایط سوریه و اوضاع منطقه‌ای جهت انجام یک تجاوز استفاده کند، اما آمادگی‌های حزب‌الله لبنان برای بازدارندگی و پاسخ‌گویی و دفاع صورت می‌گیرد. این همان چیزی است که تاکنون حزب‌الله لبنان تا حد زیادی در رابطه با آن موفق بوده است. در خصوص بعید دانستن جنگ در شرایط کنونی، می‌توان گفت که این احتمال در هر شرایط و زمانی وجود دارد. به نظر می‌رسد این افسر صهیونیست می خواهد به این نکته اشاره کند که هیچ یک از طرفین ابتدا به دنبال آغاز جنگ در مرحله کنونی نیستند. وی مدعی است که اسرائیل به دنبال تجاوز نیست و حزب الله نیز به علت مشغولیت در جنگ سوریه این اتفاق را رقم نخواهد زد.با توجه به اینکه آغاز یک جنگ نیازمند اراده یک طرف واحد است و همین یک طرف برای تحمیل کردن جنگ به دیگران کافی است، اما آرامش نیازمند اراده دو طرف است ، شاخصی وجود ندارد که تحقق سناریوی جنگی را در اولویت نشان دهد. با این‌ وجود افسر مذکور بروز جنگ بر اساس سناریوی احتمالی خود را بعید ندانسته است. صرف‌نظر از اینکه این افسر صهیونیستی تلاش دارد حزب‌الله را مسئول آغاز جنگ احتمالی آینده توصیف کند، اما می‌توان گفت فرضیه مذکور، فرضیه‌ای مورد پذیرش است. با وجود اینکه تمامی سناریوها در این زمینه مطرح است، اما با توجه به شرایط و مراحل گذشته می‌توان این ارزیابی را داشت که دشمن صهیونیستی از ارتکاب حماقتی جدید که آن را به سمت درگیری‌های گسترده پیش ببرد، خودداری خواهد کرد.یکی از مهم‌ترین ارزیابی ها و اطلاعاتی که می‌شود در این زمینه به آن اشاره کرد ، این است که 10 سال از جنگ سال 2006 سپری شده است. هیچ‌کس پیش‌بینی نمی‌کرد و این انتظار را نداشت که این مقدار زمان بدون تجاوز جدید اسرائیل سپری شود. البته خودداری اسرائیل از آغاز جنگ جدید یک موضوع اتوماتیک نیست، بلکه این رژیم تمامی سناریوهای احتمالی را در نظر می‌گیرد. از جمله اینکه سناریوی درگیری‌های فراگیردر برخی مراحل به شکلی از اشکال خود را نشان داده است، ولی با این وجود جنگی آغاز نشده است.طبعاً این موضوع عوامل اساسی و مهمی دارد. مهم‌ترین نکته اینجا است که محاسبات هزینه و فایده در نزد تصمیم سازان تل آویو متفاوت از قبل است. آنها به این ارزیابی رسیدند که هر جنگ احتمالی آینده برای آنها پرهزینه و دارای منافع و فواید محدود خواهد بود، این موضوع نیز تنها به علت قدرت در حال توسعه و افزایش توانمندی‌های حزب‌الله لبنان است.با وجود تمام آنچه که گفته شد، می‌توان این ملاحظه را مطرح کرد که در طول این مدت بسیاری از نقاط عطف میدانی رخ داده که هر کدام از آنها پتانسیل تبدیل شدن به یک درگیری فراگیر را داشته است.به ‌طور خلاصه باید به این نکته اشاره کرد که هر پیامی که افسر صهیونیستی می‌خواست از طریق رسانه عرب زبان اسرائیلی مخابره کند،‌ طبعا اقرار ضمنی به قدرت بازدارندگی حزب‌الله لبنان و حضور جدی آن در ذهن و فکر تصمیم سازان اسرائیلی است. این حضور یا در بعید دانستن جنگ یا استناد به مشغول بودن حزب‌الله لبنان به مقابله با تهدید تکفیری‌ها یا احتمال بروز جنگ خود را نشان می دهد.