“نل” هنوز نفس می کشد

حسین زحمتکش: کارخانه نل 22 سال سابقه فعالیت در عرصه تولید دارد و توانسته در اوج فعالیت خود بیش از 200 نفر را مشغول به کار کند اما مشکلاتی پیش روی این واحد تولیدی گذاشته شد که از سال 90 خط تولید آن را به طور کلی خواباند.

محمد رمضانی فر مدیرعامل گروه صنعتی نل در این دیدار ما را همراهی می کرد. ناراحتی از مشکلات و دغدغه مندی اشتغال کارگران را می توانستی در سخنان رمضانی فر مشاهده کنی، او خیلی امیدوار شده بود که پس از 5 سال بالاخره نهادی برای حل مشکلاتش پا پیش گذاشته است. در ابتدای کار او ساختمانی نیمه کاره را به نشان داد که شاید دلیل تعطیلی 5 ساله کارخانه نل بوده است هرچند رمضانی فر با نگاه خیرخواهانه قصد داشت که فعالیتش را توسعه دهد و اشتغال بیشتری را فراهم کند اما پوچ شدن وعده هایی که برای توسعه کارخانه گرفته بود موجب مقروض شدنش شد!

رمضانی فر چندین برابر تسهیلات، وثیقه در نزد دو بانک قرار داده بود، بانک ها نیز که قول سرمایه در گردش داده بودند به وعده خود عمل نکردند و طلب آن ها با سود و جرایم تاخیر گزاف به چند برابر بدهی رسید.

آنقدر مشکلات روی هم انباشته شد تا او وادار به تعطیلی کارخانه شد. تعطیلی که بیش از 5 سال طول کشید. او در این پنج سال نیز با انباشت 1 میلیارد پانصد میلیون تومانی مواد اولیه بسته بندی کارخانه نیمه ساخته مواجه شد که امروز روی آن را خاک گرفته است!

اما رمضانی فر نمی خواست که نام پرآوازه و با آبروی “نل” خاک بخورد، به همین خاطر عزمش را دوباره جزم کرد و با صرف هزینه شخصی دوبراه خط تولید را روشن کرد! او میخواهد نام “نل” را که سال ها برایش زحمت کشیده دوباره روی زبان ها بیاورد و کارگرانش دوباره به کارخانه برگردند.

کارخانه ای قدم زدن در ان حس و حال خوبی در انسان ایجاد می کند. واحد تولیدی که آخرین نوآوری های روز دنیا در شیرنی و شکلات و آبمیوه را دارا است!

رمضانی فر از رفتار بانک ها می نالید و آن ها را دشمنان تولید و اشتغال کشور و استان می دانست. او می گوید چرا باید وام 800 میلیون تومانی من به 2 میلیارد و پانصد میلیون تومان برسد!! هر چند سخنان این تولید کننده حرف دل بسیاری از فعالان اقتصادی است اما متاسفانه بانک ها بر طبل توخالی خود می کوبند تا صدایش سوهان جسم و روح تولیدکنندگان باشد.

وی از معدود تولیدکنندگانی است که خیلی با مشکلات تامین اجتماعی و مالیات درگیر نیست و بیشتر مطالبه اش سرمایه در گردش و سودی است که یک بانک از او طلب کرده!

مجموعا وام دو میلیارد و 400 میلیارد تومانی او در 5 سال گذشته به 8 میلیارد تومان رسیده است! مبلغ هنگفتی که کمر همت هر تولید کننده ای را می شکند! بانک های عامل نیز اصلا توجهی به 5 سال عدم فعالیت او ندارند و بر طبل باج خواهی خود می کوبند. امیدواریم تهمیدات و سیاست های جدید دولت بتواند گره ای از مشکلات فراروی این واحد بگشاید.