مستعدیم برای قحطی زدگی!

نویسنده: الناز پاک نیا/

خیلی زود، زودتر از آنکه 24 ساعت بگذرد شایعه در ما اثر می کند. کاملا مستعد هستیم برای قطحی زدگی، برای اینکه باور کنیم دروغ را. حتی اگر راست هم باشد این میزان عجله برای نشان دادن رفتارهای کشورهای آفریقایی و قطحی زده برای چیست.

روزهایی فضای مجازی پر بود از اینکه وای چرا مسئولان مااینقدر بد هستند، چرا مانند کشور کره جنوبی که با یک فسادی مانند تلفن زدن با هزینه دولت یا کمی سیل و یکی دو کشته معذرت خواهی می کنند، خودشان را دار می زنند یا استعفا می دهند. وای دیدید در فلان کشور مسئولش از دوچرخه استفاده می کند یا اینکه خوش به حال مردمی که رئیس جمهوری دارند که با تاکسی می رود و می آید. خوش به حال اشان که با قطعی دو ساعته برق مسئولان اشان معذرت خواهی می کنند.

رابطه میان مردم و یک کشور و مردم با دولت ها یک رابطه مستقیم است، کج راهی هم ندارد میان‌بر هم ندارد. مردم خوب دولت خوب دارند، مردم آگاه و هوشیار کشوری خوب دارند، مردم با بصیرت حواس اشان به همه چیز است، به انتخابات اشان، به مدیران اشان. بزرگترین ناظر برای هر دولتی مردم است، بزرگترین حوزه نظارتی برای هر مسئولی مردم هستند. اگر در زمان انتخابات شورای شهرها، مجلس، ریاست جمهوری حواس امان باشد آن ستادی انتخاباتی که میلیاردی هزینه می کند از کجا آورده است، آن ستادی که هزینه شام و ناهارهای آنچنانی می دهد از کجا آورده است و بدانیم نسیه گرفته است از جیب من و شما تا فردا که رای آورد جبران کند! مسئول خوب خواهیم داشت. مسئول خوب ساختنی است سبزشدنی نیست. کسی نمی رود آن سر دنیا برای ما مسئول خوب بیاورد.

وقتی مردم با یک شایعه آنچنان به پمپ بنزین ها هجوم می آورند که دوبرابر متوسط هر روز بنزین مصرف می شود از مسئولان چه انتظاری داریم، اگر واقعا کار به کمبود بنزین برسد چه خواهیم کرد. دو روز نان نپزند چه می شود. می شود روزهای قطعی گاز در زمستان های مازندران که قیمت نان به سه برابر رسید، اگر فروشنده ای هم نامرد باشد خریدار عقل اش کجاست، چه اصراری است به قیمت چهاربرابر بخوریم. کمی تغییر رژیم بدهیم چه می شود.

اگر حتی یک هفته دیرتر بنزین به جایگاه ها برسد، آیا حاضریم مانند آن ژاپنی ها خودروهایمان را خاموش کنیم پیاده برویم، تا آنقدر مصرف بنزین پایین بیاید که هم قیمت اش بصرفد و هم منطق اش.

در این دنیای مجازی با خودمان چه کرده ایم. عقل و هوش امان را به که داده ایم، اگر درست هم باشد اصلا بنزین در مازندران نیست! اگر من یک باک بنزین اضافه بزنم یا یک دبه اضافه به خانه ام ببرم از سهم که برده ام، از سهم خواهرم، برادرم، همسایه ام، دوستم، از سهم که!

صبوری امان و هوشیاری امان را کجا در کدام سال در کدام جدال سیاسی جا گذاشته ایم که رویای اروپایی و خارجی شدن داریم اما خودمان ما قحطی زدگان آفریقایی رفتار می کنیم!

کشوری پر از منابع، منابع انسانی، منابع طبیعی، انرژی، این کشور دیگر به سال های رضاخانی بر نمی گردد که مردم اش از قحطی نان جان دادند. این کشور دیگر به روز آفریقا نمی افتاد که محتاج آب شوند اگر مردم اش هوشیار باشند، با کوچکترین پیامی خودمان را به امواج دریای شایعات می سپاریم، هجوم می بریم برای دقیقه بیشتر گاز دادن و ویراژ کشیدن! هجوم می بریم سکه می خریم، طلا می خریم آنقدر که قیمتی اگر هزار تومان بالاتر بود 100هزار تومان بیشتر بالا می رود چون تقاضا بالا می رود و کمبود پیش می آید.

پول هایمان را در جا یا اینقدر در بانک می گذاریم که سود بانکی به اجبار کاهش می یابد یا آنقدر زود از بانک خارج می کنیم و وارد بازار خودرو، سکه، طلا و موبایل می کنیم که رمقی برای بازار نمی ماند.

بازار یک موجود زنده است، تابع عرضه و تقاضا است، هر کدام که تعادلش بهم بخورد دیگر از دست می رود.

در صف های طویل پمپ بنزین کدام مسئولی بود که اختلاس کند، کدام مدیری بود که رشوه بگیرد، آنچه رشوه می دهد همین ما هستیم، همین مردمی که حاضریم ایکس ریال در جیبش بگذاریم تا ایکس ریال بیشتر بگیریم، تا دقیقه ای کارمان زودتر تمام شود، همین ها است که دامنه فساد را گسترده می کند، بله تخم مرغ دزد شتر مرغ دزد می شود اگر حواسمان نباشد.

در این برهه حساس تاریخی که باور داریم در آینده از آن سوال امتحانی خواهد آمد، باور کنیم که ما مسئولیم نه هیچ مسئولی، شورمان را به شعور تبدیل کنیم و ساده لوح نباشیم، زودباور نباشیم، زود گول نخوریم تا 40 سال دیگر فرزندانمان به ما بگویند تو بودی اشتباه کردی!

شعور که داشته باشیم، اسیر فضای مجازی نمی شویم با یک تیزر به خیابان بریزیم.

هوشیاری امان را که داشته باشیم، اسیر دروغ و شایعه نمی شویم، صف پمپ بنزین را شلوغ نمی کنیم، حتی اگر کمبود واقعی باشد. فرصت می دهیم تا تامین شود حتی اگر کمی کمتر بنزین داشته باشیم.

عقل امان دست خودمان باشد نه جولانگاه های فضای مجازی، آنگاه آن مسئول آن مدیری که انتقادش را می کنی حساب کار دستش خواهد بود این ملت عاقل است، باشعور است، حواسش است.

از خودمان شروع کنیم.