ضلع سوم قدرت در سازمان سینمایی

عرصه فرهنگ به خصوص حوزه سینما عرصه خطیری است که باید در آن دقت نظر زیادی صورت گیرد این در حالی است که در جبهه مقابل نه تنها در حوزه فرهنگ و گسترش آن تلاش و جدیت دارند بلکه اقتصاد  هم د رخدمت فرهنگ قرار گرفته تا پیشرفت در حوزه فرهنگ چندین برابر شود تنها به عنوان هالیوود را شاهد مثال می آوریم در این صنعت شاهد سرمایه گذاری هنگفتی هستیم تا فرهنگ اسلامی را خدشه دارد کند. خلق فیلم‌ها و آثار ادبی و سایر مسایل فرهنگی علاوه بر سرمایه گذاری اقتصادی نیاز به تامل و توجه به خواست‌ها و نیازهای مردم همچنین از سویی توجه به نیازهای مخاطبین خارجی و به خصوص منطقه دارد

اما اگر توجه به برنامه ریزی در حوزه فرهنگ و بالاخص سینما داشته باشیم خواهیم دید سازمان سینمایی کشور بعد از گذشت نزدیک به دو سال از هنوز به ثبات نرسیده است و هنوز در حال تغییر و تحول است. این نشان از آن دارد که تغییرات در سازمان سینمایی از ابتدا بر پایه نیازها و توانمندی افراد صورت نگرفته بود و بی شک رابطه جای ضوابط  و توانمندی را گرفته است.

اگر نگاه کوتاه تنها به تولیدات در سازمان سینمایی داشته باشیم و بروز و ظهور آن را در دو دوره جشنواره سی و دوم و سی و سوم بدانیم خواهیم دید در جشنواره سی و دوم به دلیل سیاست‌هایی که در دوره دولت دهم انجام شده بود تعداد از فیلم‌ها با موضوع دفاع مقدس ساخته شده بود که در جشنواره ارایه شد و تعدادی از آن‌ها با بی مهری مواجه شد و در نهایت پاسخ خود را در اکران و توجه مخاطبین به کارها گرفتند اما  جشنواره سی و سوم فیلم فجر حاصل سیاستگذاری مدیریت حجت الله ایوبی است که متاسفانه در این دوره ما نتوانستیم شاهد فیلمی مناسب با موضوع دفاع (نه تنها دفاع مقدس) باشیم . تنها فیلم «ابوزینب» در میان آثار دیده شد که آن هم با بی مهری مواجه شد و از میان فیلم‌های شرکت کننده در جشنواره تنها یک فیلم قابل دفاع وجود داشت که به آن توجهی نشد این درحالی است که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خود در مراسم افتتاح بازار بین المللی فیلم فجر اذعان داشت که هر مخاطبی این فیلم را ببیند تحت تاثیر قرار می گیرد.  حاصل سیاستگذاری مدیران سازمان سینمایی نداشتن فیلم مناسب برای برگزاری جشنواره مقاومت است و با اعلام محمدرضا شرف الدین مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس این جشنواره در بخش ملی برگزار نمی‌شود!

در جشنواره فیلم فجر پر از فیلم‌های متوسط و بی فروغی بود که باید حاصل سیاستگذاری غلط در حوزه سینما است. حال باید دید حلقه مشاوران ایوبی چه کسانی هستند؟ که او را به پشت صحنه فیلم «شهر موش‌ها» (مرضیه برومند) از یک سو و فیلم «لانتوری» (درمیشیان) هدایت می کنند. فیلمسازی که ساخته‌اش با موضوع فتنه خشم همگان را منجر شد و اکثر فیلمسازان هم ساخته او را بیانیه سیاسی می‌دانند تا فیلم سینمایی.حال چگونه است که این فیلمساز مورد توجه حجت الله ایوبی قرار می گیرد؟

از سوی دیگر حلقه مشاوران ایوبی را باید در چه طیفی از اهالی سینما جست و جو کرد که با وجود مدیرکل حوزه ریاست و امور بین الملل سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری و استقلال بخش بین الملل شاهد بی نظمی و عدم برنامه ریزی درست و دقیق و در نهایت کم اقبالی سینماگران به اولین جشنواره مستقل بین المللی فیلم فجر بودیم؟

این حلقه مشاوران چه کسانی هستند که با اصرار علیرضا رضاداد را برای یک سال دیگر در سمت دبیر جشنواره فیلم فجر ابقاء می‌کند و او روی سن سی و دومین دوره جشنواره اعلام می‌کند:«قرارم با خانواده این بود که این آخرین دوره دبیری ام باشد،اگر خانواده اجازه بدهد در خدمتم». در جشنواره سی و دوم به یکباره و بدون هیچ پیش زمینه‌ای آقای ایوبی محمد حیدری را به عنوان دبیر جشنواره معرفی می کند. این شتابزدگی‌ها و عدم توجه به برنامه ریزی درست و اصولی ناشی از مشاوره غلط است.

این حلقه مشاوره چه کسانی هستند و چه طیفی از اهالی سینما در این حلقه قرار دارند. برخی از تهیه کنندگان در تمام شوراها و سیاستگذاری ها حضور دارند و جالب است که در همه زمینه‌ها هم متخصص هستند و در تمام محافل حضور دارند و در نهایت اظهار نظر هم می کنند.  شاهد این مدعا را می توان در میان اخبار و عکس‌های مجالس و شوراها که در سایت سازمان سینمایی همچنین خبرگزاری‌ها جست وجو کرد.  اما عده ای از این مشاوران به دقت عمل کرده و پس پرده حضور دارند و به دنبال مقاصد و اهداف سیاسی خود هستند و در این میان سینمای نحیف ایران را قربانی مطامع خود می کنند. این افراد به یکباره یکی از بی اطلاع ترین افراد در حوزه سینما را به ریاست یکی از بازوهای اجرایی سازمان سینمایی گماردند.

اینجا این سوال مطرح است که حلقه مشاوران ایوبی این بار چه تصمیمی دارند، آن‌ها که سال گذشته دو فیلم مسئله‌دار را یکی تا پای اکران و دیگری را یک روز اکران کردند برای سینمای نحیف ایران در سال جدید چه تصمیمی دارند و در سال پیش رو  که به تازگی اکران عید را پشت سرگذاشتیم چه هدفی را دنبال می کنند؟  چقدر خلق آثار با موضوع دفاع و مقاومت در برنامه سیاستگذاران و حلقه مشاوران قرار دارد؟ تا به کی قرار است فیلم‌هایی با نگاهی غیرواقع به اجتماع مجوز ساخت و در نهایت مجوز نمایش بگیرند؟ تا چه زمانی سیکل معیوب و مسئله ساز پروانه ساخت و نمایش همچنان به کار خود ادامه می دهد؟ چطور ما به جمعیت هدف که مخاطبان منطقه هستند دست می یابیم و یک صندلی در سینمای جهان به صورت ثابت می توانیم دست و پا کنیم شعاری که در میان حرف های تمام مدیران از آغاز تا امروز بوده است. /فارس