ضرورت‌های افزایش کیفیت آموزش در پساکرونا

حمیدرضا فلاح لاجیمی در گفت‌وگوی اختصاصی با حرف مازندران، اظهار کرد: کرونا سبب شد که آموزش مجازی در ایران که نیاز به تدوین برنامه‌های تخصصی داشت حتی به‌طور منظم صورت بگیرد و همه ارکان آموزشی به اجبار در این شرایط قرار گرفته و خودشان را به نوعی وفق دادند، با وجود اینکه قبل از شیوع کرونا به ندرت آموزش مجازی انجام می‌شد.

وی با اشاره به پیامدهای مثبت آموزش مجازی در دوره کرونا، افزود: توسعه مهارت و تجربه یادگیری مخاطبان چه دانش‌آموز و چه دانشجویان، افزایش مهارت و خلاقیت آموزشی مدرسان، اثربخشی زیست‌محیطی و مشهود شدن نقش مهم مدرسه و دانشگاه برای والدین از جمله اثرات مجازی شدن آموزش‌ها بود، همچنین افزایش بهره‌وری آموزشی پیامدی بود که انتظار می‌رفت در دوره آموزش مجازی ایجاد شود چرا که اتلاف وقتی در کار نبود، اما متاسفانه به‌طور کامل محقق نشد.

فلاح با بیان اینکه آموزش مجازی فرصت‌هایی را فراهم کرد، عدم محدودیت مکان و زمان، امکان توسعه ارزشیابی اثربخشی آموزش مجازی، افزایش مشارکت والدین و برقراری ارتباط سریع و راحت بازیگران این جریان را از جمله این فرصت‌ها عنوان کرد.

عضو هیات مدیره انجمن مدیریت صنعتی ایران در ادامه یادآور شد: در جریان آموزش مجازی یک سری مشکلات وجود داشت که بهره‌وری آموزشی را زیر سوال برد که بسیار مهم است، اهم این مشکلات شامل؛ عدم یادگیری دقیق و عمیق، نبود امکان برای ارزیابی آموزشی، فراهم نبودن بستر فناوری، کم‌تجربه‌ بودن اساتید و معلمان، عدم آشنایی والدین، عدم تناسب محتوای آموزش مجازی، ایجاد فرسودگی در طی آموزشی مجازی و غیره بود‌.

عضو هیات علمی مدیریت دانشگاه مازندران اضافه کرد: یکی از مشکلاتی که ما اساتید در دوران پساکرونا با آن مواجه شدیم مشکلات فرهنگی بود که به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و به‌نظر می‌رسد که دانشگاه‌ها برای عدم رعایت اصول اخلاقی توسط دانشجویان فکری بکنند تا این دغدغه هم برطرف شود.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه همه این مشکلات سبب شد که یک افت تحصیلی علمی زیادی در بین دانش آموزان و دانشجویان حاکم شود، اذعان داشت: شاید ما اثرات آن را به‌خوبی نتوانیم ببینیم، شاید سال‌ها طول بکشد و این ها در مسئولیت‌های اجتماعی خود درمانده شوند، چرا که همه ما درگیر آموزش مجازی بوده‌ایم و دیدیم که اثربخشی خاصی نداشت و قطعا صدمات جبران‌ناپذیری دارد.

وی در پایان با اشاره به راهکارهایی برای توسعه آموزش مجازی و یا بهبود شرایط فعلی، گفت: پیش‌بینی الزامات و نیازهای آموزش مجازی با توجه به تمام نشدن کرونا، برنامه‌ریزی برای افزایش کیفیت آموزشی در فضای مجازی با هدف ارزیابی دقیق، ایجاد اشتیاق تحصیلی برای مخاطبین، برنامه‌ریزی سیاست‌گذاری با تاکید بر شرایط اضطرار در مواقع بحرانی، تغییر محتوای درسی متناسب با طراحی مجدد با این دوران، بازنگری جدی در منابع انسانی، مالی و پشتیبانی از جمله این راهکارهاست تا بتوانیم از شرایط موجود عبور کنیم‌، چرا که کیفیت آموزشی در دوره پساکرونا به شدت کاهش پیدا کرده است چرا که دریافتیم که مخاطبان آموزشی با حضوری شدن کلاس‌ها ضعیف شدند.