سایه ناامیدی بر تولید مازندران

حرف آنلاین: اقتصاد مازندران به معنای واقعی از یک بیماری رنج می برد و دلیلش نیز عدم مدیریت درست در توسعه تولید بخش های صنعتی  و صنایع تبدیلی است. مازندران یکی از مناطق زرخیر اقتصادی و درآمدی است که هم اکنون توانسته در تولید بسیاری از اقلام غذایی در کشور حرف اول را بزند و در منطقه نیز خودنمایی کند. متاسفانه وضعیت تولید مازندران آنطور که باید پیش برود نیست و شاهد آن هستیم چرخ ناکوک تولید استان هم چنان لنگ می زند، چندی پیش نیز رئیس اتاق بازرگانی مازندران از عدم مدیریت درست در حمایت از تولید گله کرده بود. مدیریت بدین معنا نیست که مدیری مدام سنگ تولید کننده را به سینه بزند و از مشکلات و مصیبت های آنان روضه بخواند بلکه باید به مطالبات تولیدکنندگان پاسخ دهد و گره ای از مشکلاتشان باز کند. معدن داران مازندرانی بارها از سازمان صنعت و معدن درخواست کرده اند که در این نهاد، معاونت معدن و صنایع معدنی ایجاد گردد تا نیازهای اداری آنان که در این سازمان همیشه با چالش مواجه می شود برطرف گردد و حتی با معاون وزیر صنعت و معدن نیز به گفت و گو نشستند اما رئیس سازمان صنعت و معدن مازندران درخواست معدن داران را یک مطالبه شخصی برای علم کردن فردی خاص دانسته اند!

شرکت سفال تبرستان مازندران که بیش از 120 کارگر را مشغول به کار کرده است به خاطر بدهی تعرفه گاز خیلی راحت بسته شد و جالب انکه مدیرعامل شرکت گاز نیز به عنوان مدیر برتر جهادی معرفی شد!

اگر گذری به شهرک های صنعتی مازندران بزنید متوجه خواهید شد که اکثر واحدهای تولید در این شهرک ها خوابیده اند، بزرگترین شهرک صنعتی مازندران در آمل نیز از کمبود بسیاری از امکانات رنج می برد و مسئولان شرکت شهرک های صنعتی نیز کمبود بودجه را دلیل اصلی مشکلات موجود در شهرک های صنعتی می دانند.

رهبر معظم انقلاب بارها تاکید بر اجرای درست سیاست های اقتصاد مقاومتی داشته اند اما این فرمان ولی امر مسلمین در دیار علویان خیلی جدی گرفته نشد! جلسات اقتصاد مقاومتی دوبار در استانداری برگزار شد و هر مدیری به زعم خویش شد حدیث خوان تولیدکننده مازنی! سخنان بیهوده برخی از مدیران در تعریف از اقتصاد مقاومتی کار را به جایی کشاند  که استاندار در آخرین جلسه اقتصاد مقاومتی 94، برافروخته شد و از مدیران خواست برنامه راهبردی تعیین کند. چندی پیش نیز استاندار از جهش صادراتی در مازندران خبر داده بود اما جای سئوال دارد جهش صادارات به کجا و با چه جیزی؟

مازندران در تولید برخی محصولات مازاد دارد اما هر مازادی را باید صادر کرد؟ محصولات مازندران به خصوص بخش کشاورزی و به ویژه دام و طیور کیفیت صادراتی ندارند. اگر هم محصول با کیفیتی پیدا شود که برای صادرات رغبت داشته باشد با چنان پیچ و خم ادرای و کاغذ بازی روبرو می شود که دیگر برای صادرات رمقی نمی ماند!

هنوز خسارت برف های سال های گذشته به خسران دیدگان کشاورزی پرداخت نشده که خبر از توسعه اراضی شیبدار و گلخانه ای داده اند. چندی پیش نیز یکی از مسئولان وزارت جهاد کشاوری در مازندران نرخ سودتسهیلات کشاورزی جهت توسعه گلخانه را 18درصد اعلام کرده بود که موجب تعجب تولیدکنندگان شده بود!استان مازندران ابتدا قبل از آنکه به صادرات محصولات کشاورزی نیاز داشته باشد باید در حوزه ارتقای کیفیت گام بردارد و مدیران اقتصادی و تولیدی استان نیز باید بدانند در سالی که مزین به نام اقتصاد مقاومتی است به جای ردیف کردن چند پاراگراف تعریف از اقتصادمقاومتی، به چند راه حل اجرایی بیاندیشند.

استان مازندران به صورت ویژه نیازمند استقرار صنایع تبدیلی است تا ارزش افزوده محصولات کشاورزی خود را در قالب تولید صنعتی به دست آورد. همچنین با توجه به اینکه چرخه تولید استان نیازمند هفت هزار میلیارد تومان سرمایه در گردش می باشد و بسیاری از صنایع به دلیل بدهی بانکی دچار مشکل شده اند باید راه چاره ای برای این مهم اندیشید. سرمایه در گردش نیاز اول و مهم ترین مطالبه تولید کنندکان است اما بانک های استانی هیچ علاقه ای برای حمایت از تولید ندارند. این امتناع موجب شد تا استاندار آبان ماه سال 94 تمام روسای بانک های مازندران را دورهم جمع کند و دستور به تنظیم گزارشی از چگونگی پرداخت تسهیلات به افرادی که می گویند تولیدکننده هستند داد.  این گزارش منجر به این شد که دیگر استاندار پیگیر موضوع نگردد چون بانک ها اعلام کردند بیش از طرفیت منابع مالی خود تسهیلات تولید پرداخت کرده اند و نیمی از آن نیز عودت داده نشده است. جالب آنکه رئیس اتاق بازرگانی مازندران نیز بارها از این موضوع گله کرده که وام های میلیاردی به  افراد ناشناس داده نشده که الان تولیدکنندگان باید جواب آن را بدهند.

هرچند این موضوع ها و موارد بیان شده به تفصیل در شمارگان سال 94 نشر داده شده و راهکارهای فعالان اقتصادی نیز گوشزد شده است اما هنوز از برنامه ای که بتوان استان زرخیز مازندران را از چاله های مدیریتی توسعه تولید خارج کرد نمایان نشده است. امیدواریم در دولت تدبیر و امید که تدبیر برخی از مدیران نم کشیده و امید ها را در دل کم سو کرده بالاخره فرجی حاصل شود.دراین یادداشت قصد سیاه نمایی ازوضعیت تولید استان را نیست اما درسال 94 که مزین به نام همدلی وهمزبانی دولت وملت بود درحوزه تولید باتوجه به دلایل بیان شده همگرایی آنچنانی ازسمت دولتمردان درمازندران ندیدیم و نهایت امر این است که بیم های 94 امیدهای  95 ماراکمرنگ کرده است.

 

حسین زحمتکش