ساری به مثابه خودش

حرف آنلاین _الناز پاک نیا| شاید یکی از دیدگاه های مشترک فعالان اجتماعی و سیاسی در ساری، این واقعیت باشد که ساری به جایگاهی به مثابه سایر مراکز استان های کشور نیاز دارد. در بعد اجتماعی اما بعد سیاسی شاید مشکل ساری متفاوت از مشکلات سایر شهرستان های مازندران باشد.

ساری در طی دهه ها همواره در زیر سایه بزرگ و پر ابهت استانداری مازندران قرار داشته است. مشکلات ساری همواره در استانداری مازندران گره گشایی شده و یا به عبارت صحیح تر، فرمانداران همواره ترجیح داده اند در زیر سایه استانداری مازندران فعالیت کنند و شخصیت حقوقی فرمانداری ساری را به استانداری حواله دهند. در لوای این آسودگی خاطر فرمانداران که مشکلات را با دستور نهاد بالادستی فیصله می دهند، مسکوت باقی می گذارند و یا به بعد حواله می دهند، ابعاد حقیقی ساری به عنوان مرکز استان نادیده گرفته می شود و گره های آن هر روز پیچیده تر شده است.

این روزها که مدیریت جدید بر استان و شهرستان های مازندران انتخاب می شوند، نام ساری بیش از گذشته پس از حواشی های بی شمار آن شنیده می شود. حتی مشکلات رخ داده طی دو سال اخیر برای شهر ساری نیز ناشی از همین نقض در فرآیند مدیریتی شهرستان ساری بوده است.

ساری علیرغم سایر مراکز استان های کشور که به سمت کلان شهر شدن و استفاده از اعتبارات این حوزه برای دارا شدن منوریل و قطار شهری و یا سرمایه گذاری های خارجی پیش می روند، در سال های اخیر کوچک تر شده است. شاید قدمت مرکز استان بودن شهر ساری بیش از مراکز استان هایی باشد که به تازگی این عنوان را به یدک می کشند اما امروز گام های بزرگتر و بلندی برای ردای مرکز استان پوشیدن را برداشته اند.

مشکلات ساری این روزها به خوبی به گوش می رسد. دیگر خبری از حواشی ساری نیست و امروز نام ساری را با نیازهایش می شود شنید. مرکز استانی که هیچ کدام از مدیریت سیاسی آن نتوانست حداقل در یک دهه اخیر، برای آن اعتباری کسب کند، نیازها و استعدادهای ویژه ای دارد که به نظر می رسد بیش از گذشته فریاد زده می شود.

امروز ساری تنها مرکز استانی است که با وجود دارا بودن پتانسیل های ویژه از دارا بودن موزه محروم است. مرکز گردشگری پر اقبال مانند سایر مراکز استان ها در ساری به چشم نمی خورد، ساری در حوزه بافت های تاریخی و نیز آثار طبیعی و تاریخی نیازمند جایگاهی ارزشمند در اندازه موزه تاریخ، موزه طبیعت و نیز موزه ورزش شهر ساری است. بناهایی که می تواند ماندگاری گردشگران در این شهر را حفظ کرده و به اصالت آن هویتی بصری بدهد.

ساری دارای آثار تاریخی ثبت شده بسیاری است که بدون اغراق بیش از ۹۰ درصد آن ها در آستانه تخریب قرار دارند که هیچ استفاده بهینه ای نیز از آنها صورت نمی گیرد.

حالا در آستانه رویداد بزرگ گردشگری کشورهای اکو در ساری، نگرانی ها بیش از گذشته است، مدیریت سیاسی ساری، به نظر نمی رسد تاکنون در تجمیع ظرفیت های شهرستانی برای بالنده برگزار کردن آن همتی والا داشته است و شاید از همین منظر است که نگرانی ها برای مهرماه سال آینده در ساری بیشتر می شود.

معاون عمرانی استاندار مازندران اخیرا در سفر معاون معماری و شهرسازی وزیر راه به مازندران از مشکلات ساری سخن گفته است. علیخانی گفته است، مرکز استان از نظر خیابان‌ها، ترافیک، حمل و نقل و نظام سکونتگاهی در شان مردم مرکز استان نیست.

این دغدغه ها در ابعاد شهری شاید به چشم دیده شود اما انتقال معنوی فرودگاه مرکز استان به شهرستان جدیدالتاسیس که با وجود همه قرابت های خویشاندی میاندرود با ساری، تنها یک فرمانداری اضافه تر به این منطقه تحمیل کرده است، در بعد سیاسی چندان نباید به مذاق ها خوش می آمد.

حالا استاندار مازندران در معارفه فرماندار ساری به خوبی به یک مساله مهم در این شهرستان اشاره می کند که مقابله با حاشیه نشینی در ساری یک اولویت اساسی است و زیبنده مرکز استان نیست که ناهنجاری هایی در اطراف شهر ساری داشته باشیم و اکنون با آسیب های اجتماعی متعددی مواجه هستیم که نباید این آسیب ها از چشم مسوولان و فرماندار دور بماند.

استاندار مازندران با تاکید بر این جذب سرمایه گذار و سیاست گذاری تشویقی مرمت بافت فرسوده و حفظ و احیا آثار تاریخی شهر ساری را نکات اولویت دار توسعه ساری برشمرده است.

با استقرار دولت جدید و نیز میزبانی کشورهای اکو، مشکلات شهرستان ساری بیش از گذشته خود را نشان می دهد. مشکلاتی که در سال های اخیر در سایه حاشیه های ناشی از همین مدیریت های یک سویه و واگذاری اختیارات به نهاد بالاتر، خود را نشان داده است و امروز با پایان یافتن آن شرایط، ساری نیاز به گفتمانی جدید و توسعه محور دارد. گفتمانی که توسعه ساری را به مثابه یک مرکز استان هم تراز با مراکز استان های حداقل هم جمعیت و هم ظرفیت ببیند.