روابط عمومی در گروه‌های نمایشی، به‌عنوان بازویی موثر جدی گرفته شود

در ايران نيز ده‌ها سال است که روابط عمومي با عناوين مختلفي در سازمانها و ادارات عموماً دولتي وجود داشته است. مطالعات نخستین واحد روابط عمومی در ایران توسط حمید نطقی در سال 1330در شرکت نفت آغاز و سپس این واحد در سال 1334 تحت عنوان دفتر مطبوعات و اطلاعات شرکت نفت ایران و انگلیس راه اندازی گردید. بدین ترتیب هر یک از موسسات و سازمانهای دولتی در ساختار کلی خود یک دفتر انتشارات و مطبوعات دایر کردند و کوشیدند از این طریق با مردم و ارباب رجوع ارتباط برقرار سازند. با همت دکتر حمید نطقی و یاران او در دهه 1340 یک مرکز دانشگاهی برای تربیت متخصص روابط عمومی در تهران دایر گردید.

آئین نامه روابط عمومی به صورت مدرن در سال 1353 به پیشنهاد وزارت اطلاعات و جهانگردی به تصویب رسید که در آن، ضمن لحاظ روابط عمومی برای هر وزارتخانه و موسسه دولتی بر نشر اخبار، امور تبلیغاتی، تنویر افکار عمومی و انتشار جوابیه های مطبوعاتی تصریح شد. پس از انقلاب سازمان های دولتی و موسسات خصوصي کوچک و بزرگ به تدریج با فراز و نشیب هایی به اهميت داشتن واحدي به نام روابط عمومي در سيستم خود پي بردند.

مجالی فراهم شد تا در این روز بزرگ، خجسته و تاثیر گذار به نقش موثر روابط عمومی ها در گروه های نمایشی نیز اشاره ای کوتاه داشته باشیم که با توجه به شرایط کرونایی که در طی این دو سه سال اخیر با آن مواجه بودیم، روابط عمومی در تئاتر مخصوصاً برای تقویت و ایجاد انگیزه ی دوباره و همچنین آشتی و اطلاع رسانی با مردم، می تواند بسار قابل توجه و کاربردی باشد. هر چند در گذشته روابط عمومی در گروه های تئاتری چندان مورد توجه نبوده و یا اگر استفاده می شده بیشتر کارکرد تشریفاتی داشته است، اما امروزه روابط عمومی در مسیری قرار گرفته است که حضور و نقش آن در جهت کمک به گروه های تئاتری افزایش پیدا کرده و حتی در همین راستا چند سالی می شود که کانون روابط عمومی و تبلیغات تئاتر در کشور نیز تاسیس شده است.

کانون روابط عمومی و تبلیغات تئاتر متشکل از افرادی است که مدیریت اطلاع رسانی ، مارکتینگ و ارتباط تئاتر با مخاطبان ، نهاد ها ، ارگان های دولتی یا خصوصی و اشخاص حقیقی و حقوقی را بر عهده دارند.” فعالیت در این حوزه ی تئاتر، مدیریت و نظارت و اجرا بر تولید محتوا متشکل از عکس ؛ اقلام گرافیکی ، محتوای مدیا ( ویدیو ، استوری ؛ تیزر و … ) ، برنامه ریزی ، طراحی کمپین ، ایجاد زمینه عملیاتی شدن کلیه ی امور اطلاع رسانی، تبلیغات و کمپین های تبلیغاتی، مارکتینگ ، روابط بین الملل ، ارتباط با انواع رسانه ها ( مکتوب ، غیر مکتوب ؛ آنلاین ) و ارتباط موثر با ارگان ها ، نهادهای خصوصی یا دولتی ، افراد حقیقی و حقوقی و انتشارات در راستای افزایش مخاطبان عمومی تئاتر را دربر می‌گیرد.

در واقع با تعریف درست و ایجاد جایگاه مناسب برای فعالان روابط عمومی و به رسمیت شناختن آنها به عنوان بازوی اجرایی در کنار سایر عوامل نمایش می توانیم بهترین نتیجه را در جهت معرفی، تبلیغات، فروش و بازخورد پس از اجرا در افکار عمومی و مخاطبین و علاقمندان داشته باشیم.روابط عمومی در تمام سازمان‌ها، قلب تپنده آن سازمان است اما در تئاتر، همیشه به عنوان آخرین عوامل اجرایی در گروه به آنها توجه می‌شود، در صورتی که این افراد، شناخت بیشتری از حوزه روابط عمومی، مخاطب شناسی، رفتارسنجی و غیره در بستر ارائه و فروش هنر مخصوصاً تئاتر دارند در صورتی که گروه‌هایی که از ابتدای کار، به حضور تیم روابط عمومی فکر کنند، نتیجه بهتری از اجرا و فروش آن، به دست می‌آوردند.