گزارش حرف از راه دسترسی جدید تهرانی‎ها به مازندران؛ جاده‌سازی در بهشت!‏

الناز پاک‌نیا | جاده سازی در میان زیست بوم طبیعی و بکر استان مازندران، همیشه از جنجالی ترین خبرهای حوزه محیط زیست بوده است. سال ها خبر داغ جاده سازی در دماوند با همه فریادهای محیط زیستی ها در کنار تمام تکذیبیه های مسئولان، خبر نخست رسانه ها بود. حالا هم اتفاق زیادی نیفتاده است، راه دسترسی بسیاری از روستاهای نزدیک قله دماوند آسفالت شده و به قول محیط زیستی ها با خودرو می توانید تا نزدیکی ها دماوند پیش بروید. حتی این روزها خبر صعود با موتورسیکلت هم به دماوند نیز شنیده می شود.

به نوشته تسنیم؛ قرار است با احداث جاده‌ای، “لزور” در فیروزکوه استان تهران به “بندپی” در استان مازندران وصل شود! راه دسترسی جدید تهرانی‎ها به مازندران که احداث  آن می‌تواند نابودی شاخص‌ترین زیستگاه‌های حیات‌وحش استان تهران و گونه‌هایی چون پلنگ، خرس و قوچ و میش را در پی داشته باشد.

بر همین اساس، اخیراً برخی مسئولان استانی با همراهی فرمانداری شهرستان‌ فیروزکوه و سایر ادارات ذیربط با بسیج امکانات و اعتبارات دولتی در روستای لزور از توابع شهرستان فیروزکوه در حال احداث جاده‌ای به مقصد روستای “بندپی” از توابع شهرستان بابل در استان مازندران هستند.

ظاهراً احداث چنین جاده‌ای می‌تواند سبب دسترسی بهتر و سریع‌تر برخی مسئولان ارشد استانی به روستای محل زادگاهشان باشد و البته احداث چنین جاده‌ای‌، قیمت اراضی این منطقه را به‌صورت نجومی افزایش خواهد داد و کسانی که در حال حاضر از زمین‌‌داران این منطقه در توابع روستای بندپی هستند، بیشترین سود را از این جهش نجومی خواهند برد!

جاده‌ای که قرار است با اصرار استانداری تهران، “لزور” را به “بندپی” وصل کند در ارتفاعات بالای 2000 متر قرار دارد که مسیر خود را از قلب اثر طبیعی ملی کشورمان یعنی “تنگه واشی” خواهد گشود و علاوه برنابودی مراتع غنی و بکر این منطقه یکی از مهمترین کریدورهای حیات و زیستگاه‌های گونه‌های نادر جانوری از جمله گونه‌های حمایت شده و در معرض خطر انقراض از جمله پلنگ ایرانی، خرس انواع گربه‌سانان و پرندگان شکاری کبک دری و گونه‌های قوچ، میش، کل و بز و انواع بسیار دیگر را نابود خواهد کرد.

استانداری تهران به دنبال راه مواصلاتی جدید!

محمد تقی‌زاده معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار تهران، 14 مردادماه امسال در خصوص بازگشایی مسیر روستای لزور به بابل گفت: این مسیر در گذشته راه ارتباطی بین دو استان مازندران و تهران بوده و به دلیل اهمیت تعاملات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بر اساس مصوبه هیات وزیران برای بازگشایی این مسیر اقدام کردیم.

معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار تهران در ادامه تاکید کرده: قطعاً بازگشایی این مسیر در توسعه اقتصادی و گردشگری در هر منطقه تاثیرگذار خواهد بود؛ بازگشایی این مسیر باعث کاهش بار ترافیکی در محورهای منتهی به مازندران می شود و هم چنین ترددها را در مسیر تسهیل خواهد کرد.

تقی‌زاده با اشاره به این که این پروژه کمک خواهد کرد روستای لزور از حالت بن بست کنونی خارج شود، اذعان داشت: با مطالعات انجام شده بدون آنکه طبیعت منطقه را دستخوش تحول جدی کنیم به دنبال رونق گردشگری در این منطقه هستیم؛ ظرفیت‌های موجود طبیعی و گردشگری در این مناطق مفغول مانده است.

وی در خصوص این پروژه خاطر نشان کرد: طول این مسیر از روستای لزور تا مرز بین استان تهران و مازندران حدود ۲۰ کیلومتر است که ۱۳ کیلومتر از این مسیر بازگشایی اولیه شده و برای تردد عشایر و گردشگران مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ ظرف ماه‌های آینده نسبت به بازگشایی و زیرسازی اولیه مسیر باقی مانده به طول ۶ کیلومتر در محدوده استان تهران اقدام خواهد شد.

نگرانی اهالی از نابودی روستای سرسبز ورزنه

حالا اهالی روستای ورزنه مازندران نگرانند زیرا؛ این ییلاق در منتهی‌الیه مرز جغرافیایی جنوب بابل واقع شده که برای رسیدن به این روستای کوهستانی زیبا و بکر باید از مسیر سخت و دشوار با پیچ‌های خطرناک عبور کرد.این روستا توسط کوه‌ های اطراف آن احاطه شده و دارای آب بسیار گوارا و سرد می‌باشد که مورد توجه بسیار بازدیدکنندگان قرار گرفته‌است.

روستای ورزنه از سمت غرب به روستاهای اندوار و نشل آمل، از سمت شمال بعد از طی مسافت بسیار دشوار به شیخ موسی و از جنوب به صورت پیاده و مالرو با پشت سر گذاشتن کوه های سربه فلک کشیده به روستای لزور فیروزکوه  می‌رسد.قله میشینه مرگ با بیش از ۴ هزار متر ارتفاع و حیات وحش بکر و چشمه سارهای فراوان و پر آب به ویژه یکی از سرچشمه های رودخانه بزرگ هراز از این روستا است

جاده ها بلای جان طبیعت بکر مازندران

مهدی روح ورزی از فعالان زیست محیطی ورزنه در کانال تلگرامی روستای خود نوشته است؛ خبری در روز های اخیر منتشر شد مبنی بر احداث جاده ارتباطی مابین روستای ییلاقی ورزنه بندپی شرقی بابل با روستای لزور فیروزکوه، شاید اگر کسانی که پیگیر احداث چنین جاده بیهوده ای هستند تنها یکبار از مسیر زیبای این دو روستا عبور می‌کردند و دره های پر آب با دشت های سرسبز که محل چرای گله های گوسفندان و همچنین بز و کل بوده را می دیدند هیچگاه دست به چنین کاری نمی‌زدند.

از دیر باز کوه ها منبع آرامش بودند و دستکاری و ساختن جاده آرامش و سکون را از کوه ها گرفته است. متاسفانه در دهه های گذشته جاده کشی های بی ثمر و تاخت و تاز ماشین آلات راهسازی در دل کوه ها و جنگل ها آسیب های جبران ناپذیری بر پیکره طبیعت بکر مازندران وارد کرده است.

احداث این جاده در حالی مطرح شده که مازندران به وسیله 3 جاده اصلی هر ساله میزبان خیل عظیمی از مسافران(اکثرا تهرانی) است که ضررهای این تردد بی شمار را باید از اهالی روستاهای ییلاقی چالوس، هراز آمل و سوادکوه پرسید که علاوه بر مشکلات زیست محیطی، هر ساله در ایام تعطیل سال به علت بار ترافیکی و حجم زیاد مسافر جاده های این منطقه یکطرفه شده و اهالی منطقه را با مشکل روبرو می سازد.

جاده ارتباطی بین بندپی بابل و فیروزکوه تهران چه ثمری دارد؟

حال سوال اینجاست که احداث جاده ارتباطی بین بندپی بابل و فیروزکوه تهران چه ثمری دارد؟ آیا جز این است که دیگر اهالی روستاهای ییلاقی این مناطق به جای صدای گونه های جانوری منحصر به فرد نظیر کبک کوهی و صدای رمه های بز و کل، صدای تردد ماشین های غیر بومی با فرهنگ های متفاوت را در منطقه می شنوند؟

بهتر نیست به جای احداث این جاده بی سرانجام جاده فعلی مسیر فیروزجاه به حاج شیخ موسی ترمیم شود تا شاهد خسارت های جانی و مالی نباشیم؟

بهتر نیست روکش آسفالت مسیر روستای شیخ موسی به نیراسب را ادامه دهیم تا اهالی ییلاقات بالادست با مشکل تردد مواجه نباشند؟

به نظر می رسد اگر دلسوزان و طبیعت دوستان مازندران و شهر بابل و بندپی اقدامی نکنند فاجعه دیگری برای طبیعت نیمه جان مازندران اتفاق می افتد که دیگر قابل جبران نخواهد بود…