حکایت غریب درختان استان ما!

۱۵ اسفند در کنار اهمیتی که برای همه ایرانیان دارد اما برای استانهایی چون مازندران بسیار مهم تلقی می شود. اهمیت مضاعف این روز در جغرافیایی اینگونه ای از این جهت است که در این مناطق درخت بخشی از هویت زیستی آن است لذا درخت داری و درختکاری جزء ای از اجزاء لاینفک زندگی عادی مردم این دیار بشمار می آید. همه ساله در روز ۱۵ اسفند هر از یک مدیران و مسؤلان استانی و شهرستانی بصورت نمادین اقدام به کاشت نهال می کنند. اگرچه این اتفاق را باید مبارک و میمون دانست اما در این ارتباط با بصراحت  باید  به دوستان عزیز مسول اعم از استانی و شهرستانی گفت که این حرکت نمادین نمی تواند و نباید همه وظایف آنان در قبال درخت داری و درخت کاری در مازندران تلقی شود. موضوع نمادین تنها قسمتی کوچک از پازل بزرگ درخت در استان هست. اگر به جملات رهبر فرزانه انقلاب پس از کاشت نهال در ۱۵ اسفند امسال دقت شود دریافت می گردد که در فرایند  کاشت نهال، دو نکته می بایست در آن دیده شود نخست نهالی کاشت شود که به کار محیط آید. فرضا در محیطی  که نهال  میوه آور و محصول ده  بخوبی رشد می کند غرس چنین نهالی اولویت است و  یا در محیطی که کاشت نهال میوه آور به مصلحت جغرافیای آنجا نباشد لذا می توان کاشت نهال را ناظر به موضوع زیست محیطی آن جغرافیا اختصاص داد. بطور مثال می تواند به منظور جلوگیری از سیلاب و یا فرسایش خاک و یا دفع ریزگرده ها  اختصاص داد.  بهر تقدیر همانگونه که رهبری معظم بر این موضوع تاکید نمودند  نوع نهال غرس شونده را کارشناسانه می بایست مورد تانی قرار داد تا نهالی کاشت شود که بکار آن منطقه آید یعنی کاشت هدفمند باشد.  نکته دومی که از سخنان ایشان قابل احصاء است آنکه حضرت آقا بر باغبانی و نگاه بانی بعد از کشت نهال تاکید موکد داشتند. بدون شک فرایند بعد از کاشت در صورت دیده نشدن به این معنی خواهد بود که عملا نهالی کشت نشده است. بنظر می رسد دو نکته مذکور در استان مازندران فوق العاده حایزاهمیت است چراکه خاک و هوای استان بگونه ای است که اکثر نهال  های کاشت شده می تواند میوه آور و محصول ده باشد بطوری که در هر نقطه ای از این خاک که ویژه گی گوهری دارد  در نظر گرفته شود خواهیم دید که  نهال میوه آوری را می توان در آن منطقه  کاشت. البته نه یک نوع بلکه این جغرافیا این استعداد را دارد که تنوعی از میوه ها را در درون خود داشته باشد.  واقعا اگر همین یک نکته رهبری در صحنه زیست محیطی استان عملیاتی گردد بدون اغراق شاهد شکوفایی و رونق ویژه ای خواهیم بود.  رونقی که مبتنی بر میوه های مورد نیاز جامعه است. اگرچه می توان به این موضوع نیز اشاره کرد که صنایع جانبی و مرتبط با میوه ها را می توان در اینجا لحاظ کرد که این خود، قادر خواهد اتفاقات خوشی را در صحنه اشتغالزایی و اقتصادی استان رقم زند.   از سوی دیگر آب و هوای استان بگونه ای است که در صورت تدبیری درست، دغدغه دوم رهبری نیز  با کمترین هزینه محقق خواهد شد.  متاسفانه در صحنه  عملیات داشت نهال ها در استان، کوچک ترین تدبیری دیده نمی شود.جای تاسف فراوان  است که پس از سالها برگزاری جشن روز درختکاری هنوز  شیوه ای متناسب برای داشت طراحی نشده است. یعنی واقعا نمی شد که مکانیزمی در استان تعریف و تنظیم شود تا  در عین حالی که از هدر رفت آب جلوگیری می کند ، نهال های کاشته شده را از بی آبی  منجر به خشک شدن برهاند؟!  امروز در استان انبوهی از مزارع شیب دار در اختیار است اگر مدیریت ارشد استان برای همین مزارع شیب دار برنامه ای درست طراحی و نیز عملیاتی کند بلاشک بخش اعظمی از مشکل اشتغال جوانان که  دغدغه فراگیر و جدی  نظام و نیز خانواده هاست در مسیر رفع قرار خواهد گرفت.  نگارنده از باب پیشنهاد عرض می کند که درخت گردو اگرچه دیربازده بشمار میرود  اما هم محکم و مقاوم است و نیز  به آب چندانی نیاز ندارد و هم بعد از چند سال، براحتی هزینه ها را برخواهد گرداند و تیمارکننده اش را به سودهی خواهد رساند.  مجدد تاکید می شود ۱۵ اسفند همانگونه که رهبر فرزانه انقلاب تاکید به این مضمون داشتند نباید در یک روز خلاصه و منحصر گردد. این روز می بایست در همه ایام سال دیده شود که اگر چنین شود آنگاه می توان به سرسبزی ایران عزیز و نیز مازندران زیبا امیدوار بود در کنار این موارد، باید به صیانت از عرصه های جنگلی موجود نیز اندیشید و بطور جد مورد توجه قرار داد که اگر چنین نشود قطعا هر چقدر هم فراوان نهال کاشت شود و حتی داشت خوبی هم صورت پذیرد اما چون صیانتی مناسب وجود ندارد لذا این تبر و تیغ اره هاست که تعیین کننده هستند!  بدون شک  تبر و اره جانیان زیست محیطی، بلای جان ۱۵ اسفندها خواهند  بود.