تعارض محیط‌بانی و شکارفروشی

عضو کمیسیون کشاورزی آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی نسبت به پیامدهای شکارفروشی سازمان حفاظت محیط زیست هشدار داده و از عیسی کلانتری، رئیس این سازمان خواست از اجرای سیاست‌های غیرفنی و ضدمحیط زیستی ممانعت و لایحه ممنوعیت شکار را به مجلس ارائه کند.
علی‌محمد شاعری، از شکارفروشی سازمان حفاظت محیط زیست ابراز تأسف کرد و گفت: در پی هشدارها مبنی بر کاهش جمعیت حیات وحش، سازمان حفاظت محیط زیست صدور پروانه شکار را از آغاز سال 93 متوقف و اعلام کرد طی یک طرح تنفس حیات وحش تصمیم دارد دست‌کم تا 5 سال پروانه شکار صادر نکند اما این طرح در چهارمین سال اجرا شکسته شد و پروانه‌های شکاری که در اواخر سال 96 صادر شد پای شکارچیان خارجی را در خرداد 97 به زیستگاه‌های شاخص کشور باز کرد و مناطق چهارگانه محیط زیست و عرصه‌های منابع طبیعی جولانگاه شکارچیان شدند.
شاعری همچنین افزود: مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست صدور این پروانه شکار را که انتقادات بسیاری را هم به‌همراه داشته این گونه توجیه می‌کنند که جمعیت حیات وحش در زیستگاه‌ها رو به فزونی گذاشته و آنها برای تعدیل جمعیت ناگزیر از صدور پروانه شکارند. آنها صدور پروانه شکار در کشورهای خارجی را هم به‌عنوان مثال در ادامه می‌آورند، این در حالی است که دست‌کم مایی که در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی تجربیاتی داریم می‌دانیم که در هر کجای دنیا اگر بنا باشد بر اساس اصول علمی و ضوابط محیط زیستی مجوز شکار صادر شود، لازمه صدور مجوز شکار، محاسبه دو شاخص است: ظرفیت برد زیستگاه و برآورد جمعیت.
عضو فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی یادآور شد: برای محاسبه ظرفیت برد زیستگاه دانش و تجربیاتی مورد نیاز است که سبب شده دست‌کم تا جایی که من می‌دانم ظرفیت برد هیچ‌یک از زیستگاه‌های کشور محاسبه نشده باشد که اگر شده است از مسئولان دعوت می‌کنم جزئیات و نحوه محاسبه آن را برای بررسی توسط متخصصان، کارشناسان و اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس به انتشار برسانند.
وی تأکید کرد: برآورد جمعیت حیات وحش در زیستگاه هم که دومین لازمه صدور مجوز شکار است در کشور ما با روش مشاهده غیرمستقیم یعنی ابتدایی‌ترین روش انجام می‌شود که به‌گفته کارشناسان حتی به تخمین هم شباهت ندارد، چه آنکه بر اساس آن حکم نابودی جمعیتی از حیات وحش و همین‌طور سند ناامنی زیستگاه‌ها را امضا کنیم.
نماینده شرق مازندران ادامه داد: از ایرادات فنی بسیاری که متوجه صدور پروانه‌های شکار است بگذریم کشتار حیات وحش فی‌نفسه آن‌قدر غیرانسانی است که برای نقد شکار نیازی به ورود به جزئیات نخواهد بود. فیلم‌ها و تصاویری را که اخیراً به‌ویژه از شکار اتباع خارجی در کشور منتشر شده بسیار ناراحت کننده است. با دیدن این صحنه‌های دلخراش و کشتار حیات وحش توسط گلوله آتشین شکارچیانی که از سر تفریح وارد زیستگاه‌های شاخص کشور شده‌اند این سؤال تداعی می‌شود که؛ به کجا داریم می‌رویم؟ این‌که عده‌ای شکارچی مسلح را وارد زیستگاه‌ها کنیم، محیط‌بانانمان را که سربازان طبیعت هستند به‌خدمتشان واداریم تا برای شکار راهنمایی‌شان کنند و پس از شکار تشویقشان کنند و لاشه وحوش را پوست بکنند و کباب کنند و شاخش را به‌عنوان یادگار به شکارچی بدهند چه‌معنایی دارد؟ محیط‌بانی که برای حفاظت از محیط زیست آموزش دیده و حالا با شکارفروشی آشنا می‌شود چگونه با این تعارض و دوگانگی کنار خواهد آمد؟ محیط‌بانی که نگاه ابزاری به حیات وحش پیدا کرد چگونه می‌تواند مانند قبل دلسوز حیات وحش باشد؟ بومیانی که شاهد شکار اتباع خارجی و متمولان داخلی در مناطقشان هستند چطور؟ باید بپذیرند که شکار فقط برای آنها ممنوع است؟ این شکارفروشی‌ها، بدون شک آمار تخلفات را افزایش می‌دهد و انگیزه مضاعف برای کشتار حیات وحش ایجاد می‌کند، آن‌وقت سازمان حفاظت محیط زیست با این تعداد اندک محیط‌بانان چگونه می‌تواند این حجم از تخلفات را مدیریت کند؟
وی با ابراز تأسف از اینکه سازمان حفاظت محیط زیست در خرداد سال جاری که فصل زادآوری حیات وحش است در پناهگاه حیات وحش حیدری پروانه شکار صادر کرده گفت: پناهگاه حیات وحش همان‌طور که از اسمش پیداست پناهگاه است، ذخیره‌گاه است. اگر حیات وحش در پناهگاه هم امنیت نداشته باشد دیگر پناهگاه چه‌معنایی دارد؟ این زیستگاه‌ها را باید محافظت کرد و شرایط بقای حیات وحش در آنها را بهبود بخشید تا در صورت افزایش جمعیت حیات وحش، جمعیت مازاد را به زیستگاه‌های مجاور سرریز کند و کاهش جمعیت در سایر زیستگاه‌ها را جبران کند. آن وقت ما در بحبوحه زادآور، پروانه شکار بدهیم با صدای خوفناک گلوله پناهگاه را هم ناامن کنیم؟
شاعری افزود: من از آقای کلانتری و مسئولان معاونت محیط زیست طبیعی سازمان می‌خواهم به فروش پروانه شکار پایان دهند و لایحه ممنوعیت شکار در مناطق چهارگانه و آزاد را به مجلس ارائه کنند تا با کمک هم از نابودی باقی‌مانده حیات وحش کشور جلوگیری کنیم. این جانوران و زیستگاه‌ها‌ی آنها سرمایه‌های ملی کشور هستند و میراث آیندگان، تنها ما نیستیم که از آنها سهم داریم، این را فراموش نکنیم.
عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی در پایان تصریح کرد: آقای کلانتری و سایر مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست نباید از پذیرفتن و جبران اشتباهات واهمه‌ای داشته باشند. این جانوران ارزشمند که میراث ما برای آیندگان و هدیه خداوند برای ما هستند هم حق حیات دارند. چه‌کسی می‌تواند از کشتار حیوانات بیگناه لذت ببرد و آن گونه که در فیلم شکار اتباع خارجی در ایران مشاهده می‌کنیم پس از به‌خاک انداختن این حیوانات خنده مستانه سردهد؟ آیا انسان سالم از چنین صحنه دلخراشی می‌تواند لذت ببرد؟ زیستگاه‌های ارزشمندمان را جولانگاه چنین افرادی نکنیم که برای تفریح خون جاری می‌کنند. چه آنکه شکار تفریحی به‌لحاظ شرعی هم وجاهتی ندارد و باید امیدوار بود سایه آن با حسن نیت مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست که تنها متولیان حفاظت از حیات وحش در کشور هستند برای همیشه از محیط زیست کشورمان کنار برود.