بانک‌ها در برخورد با تولید، بد یا خوب؟

حرف آنلاین: استان مازندران دارای گستردگی زیادی در حوزه صنایع و معادن می باشد، رتبه های برتر کشوری در برخی تولیدات کشاورزی، صنایع تبدیلی و معادن، نشان از جایگاه ویژه استان در اقتصاد کشور دارد. با توجه به اقتصاد بیمار و رکود حاکم بر تولید کشور، نیازمندی واحدهای تولیدی و اقتصادی استان به سرمایه در گردش یکی از مطالبات اصلی آن هاست. بنا به سخن رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی مازندران، مهمترین درخواست فعالان تولیدی و اقتصادی استان سرمایه در گردش است به طوری‌که  تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی استان در حال حاضر نیازمند به هفت هزار میلیارد تومان سرمایه در گردش می باشند، اگر این سرمایه تامین شود می توانیم تولید استان را به وضع مناسبی برسانیم. حال با توجه به درخواست تولیدکنندگان در عرصه تامین سرمایه در گردش، نگاه ها به سمت بانک ها می رود و اینکه تا چه حدی می توان روی کمک آن‌ها حساب کرد. بانک‌های استان مازندران، همسو با بانک های دیگر استان‌ها، درآمد حاصله از سپرده‌ها و سرمایه گذاری‌ها را نقدا به تهران پرداخت می کنند، یعنی سودی که در استان مازندران از مردم این استان عاید بانکی شود، صرف نیازمندی‌های استان نمی‌شود و مستقیما به خزانه تهران واریز می گردد. در گفت و گویی که با دو مدیر شعب استانی درمازندران داشتم هر دو بر این ادعا مهر تایید زدند و بیان داشتند درآمد حاصله از شعب سراسر کشور در مقاطع مختلف زمانی به خزانه تهران منتقل می شود! حال جای سئوال دارد وقتی سرپرستی‌های استان‌ سود حاصله را به تهران انتقال می دهند دیگر جایی برای حمایت از تولید و فعالیت‌های اقتصادی باقی می ماند؟ جالب آنکه در جلسه رئیس اتاق بازرگانی ایران و تولید کنندگان مازندرانی با حضور استاندار، همه‌ی تولیدکنندگان از نحوه برخورد بانک‌ها و سودهای بالایی که دریافت می کنند گله داشتند! باید متذکر شوم که نرخ سود تسهیلات طبق بخشنامه‌های تهران به مدیران شعب سراسر کشور ابلاغ می گردد که نرخ‌های بالای تسهیلات واقعا کمر تولیدکنندگان را شکسته است. زمانی‌که با  یکی از معدن داران سوادکوه صحبت می کردم او از وام 100میلیونی خود می گفت که مجبور شد 150 میلیون تومان به بانک برگرداند! نائب رئیس اتحادیه گل و گیاه استان نیز چندی پیش در گفت و گو با حرف از بی مهری بانک‌ها در برخورد با اعضای اتحادیه‌اش گله کرد. هر چند در حوزه کشاورزی و صادرات بانک‌های توسعه صادرات و کشاورزی فعالیت‌های خوبی در استان انجام داده‌اند اما آن‌ها نیز اجرا کننده دستورات تهران هستند و در نرخ سود و بازگشت سرمایه دخالتی ندارند. یعنی این موضوع از اساس ایراد دارد! اما رئیس اتاق بازرگانی ایران در جلسه ای که با تولیدکنندگان مازندران داشت موضعی خاص را نسبت به بانک ها برگرفت، او وضع بانک‌ها را به شدت وخیم دانست و خطاب به تولیدکنندگان بیان داشت، خدارا شاکر باشید که جای بانک ها نیستید. این سخن جلال‌پور را با رئیس بانک رفاه کشور در سفر اخیرش به مازندران در جریان گذاشتم و او این سخن رئیس اتاق بازرگانی را درست ندانست و گفت: بانک‌ها سرمایه‌های عظیمی دارند و وضعشان بد نیست بلکه مشکل این روزها در کمبود نقدینگی است.

با توجه سخنان بیان شده بالاخره می توان روی کمک بانک‌ها در توسعه تولید استان حساب کرد یا خیر؟؟ البته این سئوال را باید از فعالان اقتصادی پرسید، اکثر آن‌ها از بی مهری بانک‌ها سخن می گویند و به شدت ناراحت هستند، این ابراز ناراحتی‌ها کار را به جایی کشاند که استاندار مازندران از همه مدیران بانکی استان خواست تا لیست جزء به جزء تسهیلاتی را که به بهانه تولید پرداخت کرده‌اند در اختیارش قرار دهند تا بررسی شود این سرمایه‌ها کجا رفته و به دست صاحب واقعی اش رسیده یا خیر؟

بررسی‌های انجام شده نشان داده مقدار تسهیلات پرداختی بانک‌های مازندران به تولید در نسبت به میانگین کشوری پایین است اما بسته به ظرفیت منابع مالی، بیش از منابع خود تسهیلات تولید پرداخت کرده‌اند. پس این ادعا که مدیران بانک‌ها گوش به فرمان محض تهران هستند تا حدودی درست نیست چون با توجه به اختیارات خو،د تسهیلاتی بیش از منابع دراختیار، پرداخت کرده‌اند، در ادامه بانک‌ها مدعی شدند کسانی که به اسم تولید وام دریافت کرده‌اند نه‌تنها به تولید اقدام نکرده‌اند بلکه پول‌ها را گرفته و فرار کرده‌اند لذا دیگر علاقه مند نیستند برای تولید سرمایه‌گذاری کنند. جواب این ادعا را مهاجر رئیس اتاق بازرگانی مازندران در جلسه کمسیسون کشاورزی این نهاد داد، وی با بیان اینکه کسانی‌که این مبالغ هنگفت را دریافت کرده‌اند مردم عادی نبوده‌اند و این قصوری از جانب دولت و مدیران بانک‌ها بوده، حال که تولید قربانی شده و تولیدکنندگان واقعی رونمایی شده اند دیگر چرا بهانه می آورید؟

سخن بسیار و مجال کم است، قضاوت را بر عهده مردم و مسئولان می گذاریم تا خودشان بگویند در این گیس و گیس کشی و بی تدبیری برخی‌ها، بالاخره بانک به زانو می افتد یا تولید، هرچند روی قبر تولید دیگر درخت سبز شده است!

حسین زحمتکش