لطفا دستگیر نکنید!

شکرالله رضازاده شرمه

در چند وقت اخیر اخبار زیادی از درگیری قانون شکنان با مردم کوچه و خیابان بگوش می رسد. مردمی که بخاطر پوشش زشت و غیرقانونی آنها، به ایشان تذکر محترمانه زبانی می دهند. پاسخ آنان به مردم، فحش های رکیک خانوادگی و … توام با مشت و لگد هست.

اگر مردم شانس بیاورند و فیلمی از این صحنه تلخ گرفته شود، آنگاه باید نفس راحتی بکشند که لااقل جای مظلوم و ظالم عوض نخواهد شد چرا که امپراطوری مجازی داخلی که متاسفانه با بی خیالی مجلس انقلابی! هر روز بر دامنه آن افزوده می شود، فقط منتظر کوچکترین حرکت از جانب مردم به تنگ آمده از وقاحت عده ای بی حیاست تا با دروغ پردازی و وارنه جلوه دادن آن، پتکی محکم بر سر عفت و غیرت این مملکت فرود آورد.

البته فیلم گرفتن از این صحنه یک حسن دیگر هم دارد و آن اینکه در اسرع وقت، هتاکان و فحاشان بی حیا شناسایی و دستگیر می شوند. اخبار بازداشت این جماعت هم بسرعت در اکثر رسانه ها منتشر می شود.

قطعا بازداشت این جماعت گستاخ کاملا ضرورت دارد و باید روی دهد اما نکته در این هست که بعد از این بازداشت چه می شود؟ به بیان اهل علم ثم ماذا؟

تا این لحظه تنها بازداشت شده اینگونه حوادث تلخ که حکمش رسانه ای گشت می توان به حادثه بسیار تلخ شیراز اشاره کرد که الحمدلله قوه قضائیه احکام خوبی را برای آن بی غیرت وقیح که آمر به معروف را مورد ضرب و شتم قرار داد صادر نمود.

غیر از بازداشت شده واقعه تلخ شیراز در دیگر موارد فقط خبر تا بازداشت منتشر گردید و معلوم نیست بعد از بازداشت چه اتفاقی می افتد! اینکه فرد هتاک با همت نیروهای دلیر امنیتی بسرعت شناسایی و دستگیر می شود بسیار عالیست اما چرا هیچ خبری در بعد از بازداشت منتشر نمی شود؟!

اگر بعد از بازداشت فرد به مثل” سپیده قلیان” وحشی تر و هتاک تر می شود این نشان می دهد کار در جایی می لنگد. قطعا باید در مرحله بعد از بازداشت تامل کرد چرا که فرد بازداشت شده بطور طبیعی باید متنبه شود اما اینکه بازداشت شده نه تنها متنبه نمی شود بلکه از درون! بازداشتگاه رجز خوانی او رسانه ای می شود قطعا باید بفکر فرو رفت که کجای کار می لنگد.

با همه احترام به قوه محترم قضائیه باید بصراحت گفت در ماجرای اغتشاشات سال قبل و تا به امروز، هنوز ورود بازدارنده به این موضوع نداشته اند که اگر می داشتند دیگر فلان سلبریتی بی حیا دیگر جرات نمی کرد همچنان به نظام تهمت بزند و با روح و روان جامعه بازی کند.

برخورد بازدارنده دارای استاندار و تعریف مشخصی هست که نمی توان آن را مخالف رافت نامید. رافت زمانی معنا پیدا می کند که فرد نادم باشد نه آنکه به زبان و برای بازی دادن، اظهار ندامت کند اما بعد از بیرون آمدن از بازداشتگاه مجدد گستاخی کند! این نوع برخورد معنایش هر چه باشد قطعا رافت نیست چرا که رافت باید متوجه عموم باشد نه آنکه ناخواسته برای عده ای وقیح مصونیت بیافریند. اگر قرار نیست بعد از بازداشت برخورد بازدارنده و عبرت آوری با این جماعت شود اصلا بازداشتی اتفاق نیفتد بهتر هست!