روزی برای همه!

امروز دوازدهم آذر است . روزی از آن به عنوان روز قانون  اساسی در کشور یاد می شود. اگر به مقطع اوایل پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی نگاهی گذرا انداخته شود دریافت خواهد شد که آنچه را که بیش از همه ذهن امام عظیم الشان و یاران ایشان را احاطه کرده بود تدوین قانونی جامع و مانع برای زندگی در سایه حکومتی دینی بود. قانونی باید تدوین و تنظیم می شد که در راستای قیام شکوهمندملت باورمند ایران تلقی شود بدون شک تنها قانونی شایستگی نشستن بر ارکان حکومتی قیام شکوهمند 1357 را داشت که بر اساس دین همان چیزی که نقش اساسی و اصلی در خلق بزرگترین قیام مردمی قرون اخیر را داشته است. از همین منظر بود که با تیزهوشی اعتقادی و انقلابی امام عزیز جمعی از نخبگان و خبرگان علمی و عملی ایران در مجمعی ویژه گردهم آمدند تا یکی از بهترین و جامع ترین قوانین حکومتی را به جامعه بشری عرضه کنند. استفاده خبرگان قانون گذار از نسخه شفا بخش اسلام حقیقی و استعانت از درگاه کبریائی که همه چیز از اوست باعث شد تا قانونی که اکنون عنوان قانون اساسی جمهوری اسلامی را یدک می کشد سندی متقن از اخلاص و ایمان مبارزان و مسببان اصلی قیام شکوهمند اسلامی بر علیه طاغوت و طاغوتیان باشد. یکی از اموراتی که در تدوین قانون اساسی مورد توجه خمینی بت شکن بود آنکه قوانین دیگر کشورها هم مورد مطالعه قرار گیرد تا در صورت صلاحدید عقلی و دینی بهره ای از آن گرفته شود که این موضوع در آن مقطع شاید خیلی نشده است اما امروز با توجه به فعال شدن کارخانه! شایعه سازی و شبهه افکنی دشمنان قسم خورده ملت باورمند ایران اسلامی،  می توان به این تحلیل رسید که امام حال کنونی را در آن مقطع می دید و برای  رفع  و دفع چنان شایعات و شبهاتی ، امر به مطالعه قوانین دیگر کشورها از جمله  برخی دول غربی همچون فرانسه  نمودند. مرحوم دکتر حبیبی معاون اول دولت های پنجم، ششم و اندکی هم هفتم یکی از چهره های بود که با توجه به  تحصیلات حقوقی در فرانسه و آشنائی با قانون اساسی این کشور، از سوی امام مامور بررسی  قانون اساسی فرانسه شد. در آن روزها که جریان ملی و مذهبی در ارکان دولت موقت حضوری بسیار چشمگیر و ملموس داشت سعی نمود با بهرگیری از جنجال  خیابانی و رسانه ای  تدوین قانون اساسی را از مسیر و ریل دینی اش خارج کرده و در مسیری سکولارپسند سوق دهد . این جریان که در روزهای بعد از جمله اکنون پوست انداخته و چهره حقیقی خود را که همانا ضدیت با حکومت دینی است  آشکار نمود از تمام  توان و ظرفیت خود برای عدم تصویب قوانین دینی تحت عنوان قانون اساسی کشور بهره گرفت که البته همه این توطئه ها و شیطنت ها نتیجه نداد و قوانین دینی  در قالب  فصول و بندهای قانون اساسی جمهوری اسلامی خود را نشان دادند. جریان روشنفکرمآب معتقد به تشکیل دولت سکولار ، در برابر قوانینی چون  حجاب ، قصاص، ولایت فقیه  نهایت سرسختی و ایستادگی را به عمل  آوردند که البتنه هر بار دستانشان از قبل تهی تر شد. این جریان غرب گرا بعد از ناکامی در مسیر تدوین قانون اساسی کشور به ضدیت با نظام مقدس اسلامی روی آورود و برخی از حامیان و گردانندگان اصلی این طیف ، به نهایت ذلت و خفت دچار شده و نقش ستون  پنجم ارتش  متجاوز بعث را بازی کردند. این جماعت  دور شده از فهم حقیقی دین، در یک سو خود را مفسر قرآن می خواندند و در سوی دیگر با احکام قطعی دین خدا که قرار بود در قالب بندها و فصل های قانون اساسی جمهوری اسلامی بیاید به مخالفت می پرداختند! واقعا این نکته را باید از عجایب روزگار دانست که چگونه  مدعیان دانائی و خردورزی به دین از درک و فهم  احکام قطعی دین عاجز بوده اند! قانون در جمهوری اسلامی فصل الخطاب است . قانونی که در آن ولایت فقیه را  مبنا و ملاکی دقیق برای اندازه گیری درست  در برخورد با حوادث و وقایع  روزمره دانسته است. اگرچه یادآوری تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی بسیار سرورآور است اما باید بر این نکته نیز تاکید شود که امروز می تواند روز شرمندگی برخی از خواص و نیز تعدادی از جریانات باشد که با عدم درک و فهم صحیح از قانون اساسی ، سابقه ای منفی و مهجور در تمکین به قانون از خود به جای گذاشتند. کسانی که در سال 88 بدون توجه به فصل الخطلبی قانون با قشون کشی خیابانی سعی در تغییر مسیر درست و صحیح انتخابالت را داشتند. کسانی که با آشوب و بلوا لبخند بر لبان کریه دشمنان قسم خورده نظام مقدس اسلامی نشانده و آنان را به روزهای آتی امیدوار نمودند! کسانی که مسبب جسارت و گستاخی عده ای هرزه و هتاک به ساحت مقدس سید و سالار شهیدان آنهم در اشکبارترین روز و در دینی ترین سرزمین نموده و با نهایت پستی جماعت هتاک را مردمی خداجو توصیف نمودند! امروز روز شرمندگی این خواص و این جماعت است. خواص و جماعتی که اگرچه به  لطف خداوند عزیز و عظیم  در سایه  رهبری حکیمانه سکاندار نظام و هوشمندی و همراهی امت وفادار ناکام مانده و نتوانستند به مثل آمریکا و اسرائیل غلطی کنند اما باید پذیرفت که سابقه ای بسیار گران و سنگین بر پیشانی آنان نقش بسته که اولین گام در دور شدن از آن سابقه زشت و زننده ، توبه حقیقی و اعلام عمومی آن است.