پیام استاد اکبرنژاد برای طلاب و جامعه حوزویان کشور

همزمان با بازگشایی حوزه های علمیه استاد اکبرنژاد(مدظله العالی) در پیامی که در آئین افتتاحیه موسسه فقاهت و تمدن اسلامی حضور داشتند برای طلاب و جامعه ی حوزویان کشور صادر نموده و برای همگان سال تحصیلی جدید را توام با رونق و سلامت را خواستار بودند.
متن پیام معظم له به دین شرح است.
“””حوزه را آغاز می‌کنیم…

حوزه را آغاز می کنیم؛ با امید به اینکه:

1. بزرگان آن چشم از گذشته بردارند و به آینده نگاه کنند، تا شاید راه‌های نرفته و شکاف‌های عمیق، خواب از چشمانشان برباید.
2. مراجع معظم تقلید(دامت تأییداتهم) باور کنند که حوزه قم یا نجف، حوزه مطلوب قرن 15 شمسی و 21 میلادی نیست و در حال حذف شدن از لیست نیازمندی‌های انسان عصر حاضر است و اگر کاری نکنند کارستان، حوزه باید مترصّد آینده ای دردناک، در سیاه چال بی‌اعتنایی و انزوا باشد.
3. مدیران حوزه، از محافظه‌کاریها و مصلحت انگاریهای بیهوده دست بردارند. یا کاری را که درست می‌دانند انجام دهند یا لااقل عَمَلِه و اَکَرِه متحجرین و در گذشته مانده ها، نباشند و مسند مدیریت را رها کنند، تا از این بدنامی تاریخی خود را برهانند.
4. معاونت پژوهش حوزه، همچون گذشته شرمنده ی سالها وقت کشی و هزینه تراشی نباشد و طرحی نو دراندازد. معاونتی که نه روح پژوهش را رواج داد و نه مرجع آزاداندیشی شد و نه از نظریه پردازان حمایت کرد و صد البته در قهقرا، سقوط کرد.
5. معاونت صیانتی آن، واقعاً به صیانت از حوزه بپردازد؛ آن هم در برابر جریان‌های انحرافی و نفوذ سازمان‌های امنیتی بیگانه و رفتارهای مغایر با آرمان روحانیت؛ نه در مقابل نیروهای اصیل و دلسوز انقلابی و افراد آزاداندیش و دغدغه‌مند.
6. اساتید حوزه، به جای تکرار مکرّرات قرون متوالی و ریختن مطالب کم ثمر یا تاریخ گذشته در حلقوم طلبه‌های بینوا، مسئولانه نسبت به سرنوشت جامعه و طلاب برخورد کنند و از تدریس مطالبی که حجتی بر آن ندارند، اجتناب نمایند. امیدواریم از اینکه شاید کرسی درس خود را از دست بدهند یا از اعتبارشان کاسته شود، ترسی به دل راه ندهند؛ که اینها کم‌ترین هزینه‌هایی است که ما در راه خداوند متعال باید بپردازیم.
7. طلاب جوان حوزه، خود را بزرگ‌ترین مسئول سرنوشت شان بدانند و خیال نکنند که تنها بزرگان حوزه مسئولند. بلکه آنها نیز باید در برابر خدای متعال پاسخ دهند که چرا با علم به ناکارآمدی نظام آموزشی، پژوهشی یا تبلیغی حاکم، باز هم از آن تمکین و بدان اعتماد کردند و بزرگ‌ترین سرمایه زندگی،‌ یعنی جوانی خود را، به دست افرادی سپردند که سابقه آنها به بی مسئولیتی شان نسبت به نسل‌های پیاپی گواهی می داد.
   این‌ها امیدهای ماست.
   امیدواریم؛ چون خدای بزرگ را داریم، چون دعای مستجاب حضرت ولیعصر(عج) را داریم، چون بزرگان ما از نعمت تقوا برخوردارند و خود را از جنس مردم می‌دانند.
   امیدواریم؛ چون طلابی خوش استعداد، خوش‌فکر و جوان داریم. چون هر روز بر تعداد اساتید دغدغه‌مند افزوده می‌شود و این‌ها همه از آینده‌ای روشن خبر می‌دهند. “”””
   محمد تقی اکبرنژاد
   مدیر موسسه فقاهت و تمدن اسلامی