خانواده های مازندرانی در تیررس آسیب های اجتماعی

الناز پاک نیا/ آسیب های اجتماعی در زمره آن دسته از دغدغه های دولت ها، ملت ها و رسانه ها قرار می گیرند دارای بعد حیاتی و روانی بسیاری است. امروز آسیب های اجتماعی یکی از مهم ترین دغدغه های جامعه کشور و استان مازندران به شمارمی رود که می باید برای آن راهکارهای مناسبی در نظر گرفته شود. از مهمترین پیامدهای افزایش آسیب های اجتماعی نشانه رفتن کانون خانواده و نیز در معرض آسیب قرار گرفتن کودکان است.
وحید حسین زاده معاون اجتماعی بهزیستی مازندران در این باره می گوید: با توجه به وضعیت موجود جامعه و آسیب های اجتماعی درایران، آسیب‌های اجتماعی دارای 4ویژگی خاص دارند، امروز این آسیب ها به سمت مواد مخدر صنعتی و آسیب های فضای مجازی پیش می‌رود و به دلیل بافت ویژه جامعه ایرانی، آسیب ها به سمت خانواده‌ها رفته و در برخی از خانواده ها کل اعضای خانواده درگیر آسیب می‌شوند و این امر آسیب ها را درونی کرده است.
وی با هشدار درباره کاهش سن ابتلا به آسیب های اجتماعی در استان یادآور می شود؛ کاهش سن ابتلا به آسیب های اجتماعی و کودکانه شدن این آسیب ها هشداری است که امروز باید جدی گرفته شود.
حسین زاده تاکید می کند: آسیب هایی مانند کودک آزاری ها، تبعیض میان کودکان، وجود کودکان کار و خیابانی و وجود کودکان معتاد آسیب هایی است که از درونی شدن معضلات اجتماعی و رسوخ آنها به درون خانواده ها نشات می گیرد.
معاون اجتماعی بهزیستی مازندران با بیان اینکه در حوزه آسیب های اجتماعی به سمت آسیب‌هایی در حرکت هستیم که جنس آنها شادی‌های آنی و لحظه ای است، می گوید: از این رو باید بین آسیب‌های اجتماعی و مصادیق موجود و خانواده و سیاستگذاری اجتماعی ارتباط برقرار شود.
وی می افزاید: مناسب با نیازهای فرزندان و خانواده باید برنامه ریزی های اجتماعی انجام شود. باید نقش مدیریت محلی و ngoرا برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و مدیریت آسیب‌ها هدفمند برنامه ریزی کنیم.
معاون اجتماعی بهزیستی مازندران با اشاره به اینکه بهزیستی در سال97 بیش از 151 کودک کار را تحت حمایت آموزش و توانمندسازی اجتماعی روانی قرارداده است، می گوید: حدود 80 درصد کودکان از سن 7 تا 14 ساله در این مراکز خدمات می گیرند که نشان می دهد از آموزش ها و حمایت های ویژه خانواده ها در حساس ترین برهه های زندگی برخوردار نیستند.
وی با اعلام اینکه حدود 35 درصد از کودکان کار از فرزندان طلاق هستند و این نتایج و ثمره بحران در کانون خانواده هاست، می افزاید: بیش از 70درصد کودکان کار در مناطق حاشیه زندگی می کنند که عمدتا از 3تا5 ساعت در روز کار می کنند.
از مهمترین آسیب های اجتماعی در معرض دید که ناشی از بروز مشکلات در خانواده های کم برخوردار از لحاظ اقتصادی و فرهنگی است، کودکان کار به شمار می روند همچنین دختران و پسران فراری و نیز افزایش طلاق در سال های نخست زندگی از دیگر اسیب هایی است که از کانون خانواده ها نشات می گیرد.
کودکانه شدن آسیب ها یعنی آنچه به بروز بحران رفع نشده در میان خانواده ها و انتقال آن به کودکان دارد مورد تایید مسئولان اجتماعی است اما برای رفع آن نیاز به همراهی و برنامه ریزی است.
حسین زاده درباره وضعیت کودکان کار در دو شهر دارای مرکز حمایتی در مازندران می گوید: دو مرکز ساری و آمل دارای مراکز حمایت کودکان کار هستند؛ در مرکز حمایتی ساری کودک زیر شش سال ثبت نشده است اما 32 پسر و 18 دختر در سنین شش تا 11 سال در این مرکز خدمات حمایتی می گیرند، همچنین 57 پسر و 13 دختر نیز در سنین 12 تا 14 سال قرار دارند و نیز در سنین 15 تا 18 سال نیز 16 پسر و 4 دختر حمایت می شوند و نیز 96 پسر و 31 دختر ایرانی هستند و تنها 9 پسر و یک دختر تابعیت غیرایرانی دارند.
وی می افزاید: در سال گذشته، هشت نفر شامل شش پسر و دو دختر 14 سال در زیر چتر حمایتی کودکان کار و خیابانی آمل قرار گرفته بودند که جزییات این کودکان شامل چهار پسر و دو دختر 6 تا 11 سال، 9 پسر و دو دختر سنین 12 تا14 سال هستند که به نظر می رسد نیز در این مرکز کودکان زیر 6سال و نیز بالای 15 سال وجود ندارند؛ در سال 98 اما در مرکز حمایت از کودکان کار و خیابانی ساری 5 کودک خدمات گرفته اند. در نهایت در سال 98 این تعداد به 17 نفر شامل هفت دختر و ده پسر رسیده است.
عدم بازگشت این کودکان به خیابان و مراکز کار و حمایتی در دستور کار این نهادهای اجتماعی و فرهنگی قرار دارد و به نظر می رسد پس از عدم بازگشت نیز می باید تحت حمایت قرار گیرند.
معاون بهزیستی استان مازندران تاکید می کند؛ این کودکان هیچ کدام سابقه سو مصرف و زندانی شدن ندارند، یکی از راهکارهای حمایتی از این کودکان حرفه آموزی کودک و یا خانواده است، ده کودک پسر و 20دختر خود یا خانواده هایشان در مراکز فنی و حرفه ای آموزش دیده اند و تعداد بیشتری نیز شامل 42 پسر و 26 دختر، بدون حرفه آموزی به شغلی مشغول شده اند. برای 35 پسر و 15 دختر نیز مستمری برقرار شده و برخی نیز به اردوهای تفریحی فرهنگی اعزام شده اند.
آموزش همگانی و فراهم سازی بسترهای آموزشی و ترویج فرهنگ حمایت از کودکان در میان خانواده های دارای سطح درآمدی کمتر، در محلات آسیب پذیر و نیز در میان خانواده ها دارای بحران های اخلاقی و خانوادگی می تواند از تداوم این بحران ها در کانون های دیگر مانند مدارس و دانشگاه ها جلوگیری کند.