امید آمد

آن درنای سیبری آمد او امروز تنهای تنها آمد او به تالاب فریدونکنار آمد. او در کشور ما مهمان خواهد بود او از یک مسافرت 3000 کیلومتری آمد او به یک سفر 3000 کیلومتری خواهد رفت او تا نیمه اول اسفند در منطقه مهمان است ما می دانیم که می دانیم با یک گــــل بهار نمی شود می دانیم که اسمش را امید گذاشتند می دانیم صیادان پشـت آن پنـهـان اند می دانیم … می دانیم … می دانیم اما اما دوست داریم زنده بماند اما دوست داریم سالم برگردد اما دوست داریم باز هم بیاید
به گزارش حرف، تک درنای سفید سیبری صبح روز چهارشنبه ۳۰ آبان ماه وارد تالاب فریدونکنار شد.
کوروس ربیعی رییس اداره نظارت بر امور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان ، گفت: تک درنای سفید سیبری برای تعطیلات زمستانی وارد تالاب بین المللی فریدونکنار شد.
وی با اشاره به اینکه ورود درنای سفید امسال، زودتر از سال گذشته انجام شد، شرایط آب و هوایی و سرمای هوا در قزاقستان و دهانه ولگا را علت این امر اعلام کرد و افزود: اگرچه مردم فریدونکنار و دوستداران محیط زیست برای صیانت از تنها بازمانده نسل درنا‌های غربی تلاش می‌کنند، اما محیط زیست استان نیز تمهیدات لازم برای حفاظت از این گونه کمیاب را اندیشیده است.
ربیعی افزود: این تک درنا که امید نام دارد تنها بازمانده گله غربی درنای سفید سیبری است که سال‌های پیاپی با جفتش آرزو، مسیر ۵ هزار کیلومتری از نیمکره شمالی تا مازندران را می‌پیمود و پس از مرگ جفتش ۹ سال پیاپی است که تنها برای زمستان گذرانی وارد تالاب فریدونکنار می‌شود.
درنای سفید سیبری از گونه‌های در معرض انقراض است که برای زمستان گذرانی در قاره آسیا فقط به کشور ایران و تالاب فریدونکنار و روستای ازباران مهاجرت می‌کند.
کارشناسان می‌گویند جمعیت دُرنای سیبری به سه جمعیت شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شوند که جمعیت مرکزی این گونه منقرض شدند و جمعیت غربی هم به گفته کارشناسان محیط زیست در صورت مرگ امید به طور قطعی منقرض خواهد شد.
امید که یک درنای سیبری نر است، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است که هرسال به تنهایی مهاجرت زمستانه خود را انجام می دهد. اهالی منطقه فریدونکنار و ازباران، اهمیت زیادی برای حضور این پرنده در منطقه قائل هستند.
درنای سیبری (نام علمی: Grus leucogeranus) پرنده‌ای از خانواده درنایان است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می‌کند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیک به یک و نیم متر و فاصله دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته‌است.
درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت شرقی تابستان در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می‌آیند، از اعضای این گروه بیش از ۳ هزار درنا باقی مانده که زیستگاه زمستانی تقریبا تمام آن‌ها در دریاچه پویانگ و اطراف آن است. جمعیت غربی و مرکزی تابستان‌ها را در سواحل رود اوب واقع در غرب سیبری و یاقوتستان گذرانده و سپس گروه مرکزی برای زمستان‌گذرانی به هند و گروه غربی به شمال ایران می‌آمدند. از گروه مرکزی در سال ۱۹۹۲ تنها یک جفت باقی مانده بود و آخرین آن‌ها آخرین بار در سال ۲۰۰۲ دیده شده و احتمالا این گروه منقرض شده است. از جمعیت غربی آن نیز که تابستان به شمال ایران می‌آمدند از زمستان ۲۰۰۷ تاکنون تنها یک پرنده باقی مانده‌است که زمستان‌ها به تالاب فریدون‌کنار می‌آید. مسیر مهاجرت این یک پرنده از فریدون‌کنار به سوی سواحل غربی دریای خزر ادامه پیدا کرده و پس از گذشتن از استان گیلان، جمهوری آذربایجان، داغستان، و منطقه آستراخان روسیه به سوی شمال قزاقستان رفته و سپس تا رودخانه اوب در نزدیکی اقیانوس منجمد شمالی ادامه می‌یابد.
طول این پرنده ۱۳۵ سانتی‌متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد.
پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است. درناهای گروه شمال روسیه زمستان‌ها به مناطق پارک ملی بوجاق کیاشهر در گیلان و فریدون‌کنار مازندران ایران می‌کوچیدند ولی امروزه نسل آن‌ها در ایران تقریباً منقرض شده. در ایران در سال ۱۳۸۵ یک میلیون دلار برای حفظ نسل درنای سیبری در تالاب فریدون‌کنار اختصاص یافته‌است.