عبوری و چالش رسانه‌های منفعت‌طلب

گروه سیاسی : شهرداری ها به دلیل ماهیت مردمی و دربرگیری حوزه فعالیت از نهادهایی هستند که همواره در تیررس و نگاه رسانه ها قرار دارند. تقریبا هیچ شهرداری نیست که از چالش با رسانه ها در امان باشد. در این میان شهرداران باهوش با ارتباط گیری با رسانه ها از زخم انتقادها می کاهند و شهرداران محتاط تر فاصله بیشتری با رسانه ها می گیرند.

 

یکی از نکات جالب در ارتباط میان رسانه ها و شهرداران، ارتباط میان عبوری شهردار ساری و برخی رسانه های مستقر در این شهرستان است.  از نکاتی که در ماه های اخیر به چشم می خورد، نقطه مشترک در حمایت از عبوری است و آن هم توانایی شهردار ساری در پیوستن به استانداری مازندران چه به عنوان استاندار و چه به عنوان معاون و چه به عنوان یک ناجی است.

 

همین چند ماه پیش بود که یکی از رسانه های مکتوب، در یادداشتی از استاندار مازندران انتقاد کرد که چرا عبوری را به عنوان معاونت برنگزیده است و حالا رسانه ای دیگر عبوری را از نقاط قوت بیشتری نسبت به برخی مسئولان ارشد استانداری مازندران می داند.

 

حالا که فرصت انتخاب استاندار و معاونین استاندار برای شهردار ساری از میان رفته است و رایزنی های وزارت خانه ای نتیجه ای نداده، به نظر می رسد تنها گزینه برخی رسانه های فعال در جریان عملگرایی، ورود عبوری به عرصه انتخابات مجلس در ساری است.

 

این رسانه ها به نظر می رسد به خوبی می دانند که شاید عبوری و تیم عملگرایی ساری برنامه ای خاص برای انتخابات مجلس داشته باشند اما اینکه این طیف از هم اکنون بر طبل ناتوانی در اداره انتخابات می کوبند در نوع خود جالب است.

 

در تبارشناسی و ردزنی این رسانه ها نقطه مشترکی به چشم می خورد؛ این رسانه ها از منتقدین استانداری و مدیریت استان به شمار می روند و در این میان یک سخن مشترک دارند؛ عبوری ناجی است! حالا اگر استاندار یا معاون استاندار نشده، یک رقیب جدی در عرصه انتخابات است.

 

در این بررسی اگر بخواهیم به شیوه مشترک این رسانه ها بپردازیم، به دلیل برخوردار شدن از حمایت های مستقیم و غیرمستقیم شیوه های اینچنینی را به کار می گیرند و در حالی که ثبات به استانداری مازندران رسیده است دغدغه حضور یک ناجی را در سر می پرورانند تا محبوب شهرداری ساری باشند.

 

در نگاه بدبینانه تر، به یک هم مرزی مشترک رسانه های به اصطلاح حامی( کاسب کار)  عبوری و رسانه های فعال در ساری رسید و بدبینانه تر اینکه این دو بخش را یکی برشمرد.

 

در یکی دو سال اخیر، این هم مرزی با برخی رسانه های منفعت طلب از سوی شهردار ساری مشخص شده است اما عبوری هیچ گاه نخواسته درباره این نظرات و نوشتارها پاسخی بدهد. در دورانی که همان رسانه ها او را رای نخست مجمع نمایندگان مازندران می دانستند و هیچ گاه اینگونه نشد، یا زمانی که به دفاع از وی از مدیریت استان انتقاد می شود، وی سکوت اختیار کرده است؛ احتمالا عبوری علاقه ای به وارد شدن به جریان های رسانه ای ندارد اما آن را به مواجهه غیرمستقیم سپرده و خود وارد درگیری نمی شود.

 

چرا این نکته را متذکر شدیم؛ شاید اگر تا پیش از این بحث جایگزینی و یا انتخاب پست های سیاسی و یا اجرایی مطرح بود، می شد این مباحث را پیش بینی ها و یا احتمال های رسانه ای قلمداد کرد، اما امروز رسانه ها در مسیر دیگری قلم می رانند و آن متهم کردن بسیار زودهنگام حوزه فرماندار و مسولان ارشد مازندران، به مواجهه های انتخاباتی بوده و پیروز و ناجی قلمداد کردن عبوری است.

 

اینجاست که باید از شهردار ساری بخواهیم این بار به رسانه های به اصطلاح حامی جریان عملگرایی واکنش نشان دهد و به این سوال پاسخ دهد که آقای عبوری! مرز شما با رسانه هایی در حمایت از شما به جریان انتخابات و نتیجه از پیش تعیین شده به سمع خودشان، گرایش نشان می دهند چیست؟

 

چگونه می توان تضمین داد که از امروز پروژه توطئه برای رای نیاوردن عبوری آن هم اگر کاندیدا شود، منجر به جنجالی بزرگ در انتخابات پیش رو نشود؟ چه کسی باید پاسخگوی جنگی باشد که هنوز آغاز نشده و یک طرف خود را پیش از آغاز رقابت پیروز می داند!

 

شاید این نکته واقع گرایانه تر باشد که عبوری در جریان این بازی های رسانه ای نیست و این تحلیل های مطبوعاتی و ژست های ژورنالیستی است اما برای استان و فضای سیاسی آرام آن یک سَم به شمار می رود.

 

به نظر می رسد، این بار فعالان رسانه ای و سیاسی استان مازندران بخواهند که مرز میان رسانه های سرخود و یا رسانه هایی که حمایت می شوند تا سرخود باشند تعریف شود و این در این برهه زمانی وظیفه شهردار ساری است پاسخگو باشد.