در ورزشگاه بازه، حیای دخترا کجا رفته؟!

خدا از سر تقصیرات کسانی که با تکنولوژی تیشه به ریشه ادبیات این مملکت زدند و ریشه شعر و شاعری را خشکاندند، نگذرد! الهی خیر نبینند… ان شالله یارانه و سهام عدالت شان توامان قطع شود… یعنی بلایی که تکنولوژی سر ادبیات فاخر این مملکت آورد، چنگیز خان مغول با آن همه وحشی گری و بی تربیتی نیاورد. باور بفرمائید تا همین چند صد سال قبل ادبیات این مملکت برای خودش کیا و بیایی داشت و نیمی از خلق الله دستی بر شعر و شاعری و … داشتند و خیلی از مشکلات را با همین غنای ادبیات مرتفع می ساختند. اما الان ملت حرف زدن یومیه شان را بلد نیستند. امروز اگر ملت بخواهند شخصی را از سر خود وا کنند از عبارات سخیفی نظیر « برو بخواب بینیم بااااا  یا بخواب تو جوب بابا» و امثالهم استفاده می کنند… اما در گذشته خیلی محترمانه و خردمندانه می گفتند: « رو سر بنه به بالین … تنها مرا رها کن!» طرف با شنیدن این جمله پشماش فر می خورد ببخشید حساب کار دستش می آمد و پی کار خود می رفت…

البته دنیای شعر و شاعری تنها بخشی از ثروت ادبی گذشتگان و اجداد ما بود و ابداع و به کار بستن ضرب المثل از دیگر توان مندی های ایشان در عرصه ادبیات بود. یعنی شما موضوعی را پیدا نمی کنید که قدیمی ها درباره آن ضرب المثل خلق نکرده باشند. تا جایی که نسل حاضر معتقدند اساتید ادب پارسی ما همه ضرب المثل های مورد نیاز را آفریده اند و نیاز به تولید ضرب المثل جدید نیست!

علی ای حال از آنجا ما مثل نسل جدید بد اندیش نیستیم و از سویی روزی ما نیز سوار بر مرکب چوبین خواهیم شد و در آینده در زمره اجداد نسل بعد محسوب می شویم، حقیر به نیابت از شما همرهان طریق، چند ضرب المثل تراریخته و ماریناد شده به دایره ضرب المثل های فارسی اضافه نموده است که اگر ریا نباشد از تعدادی رو نمایی می کنم علی برکه الله …

الف) حساب به دینار؛ بخشش به میلیارد

کنایه از بانکهایی که در گرفتن وجه التزام، دیر کرد، سود و …. از مردم تا دینار آخر از هیچ کوششی فروگذار نمی کنند ولی در خصوص اعطای وام های میلیاردی به از ما بهترون، دریغ از اخذ یک برگه کپی شناسنامه!

ب) دزد ناشی به صرافی می زنه!

با توجه به کشمشی بودن اوضاع ارز و دلار و … خلق الله ترجیح می دهند در بورس و مسکن و خرید سکه و … سرمایه گذاری کنند و فعلاً صرافی های مملکت از ارز تهی هستند و کسی از سرقت صرافی طَرفی نخواهد بست

پ) تسمه تایم پاره کردن

این عبارت یک ورژن بالاتر و خشن تر از «ترمز بریدن» یا «آمپر چسباندن» است و کنایه از آدمی است که با کوچکترین حرکتی عصبانی می شود و به طرف مقابل حمله ور می شود. مثل فرمانداری که دوست نداشت در گلپایگان عکسش با کلاه منتشر شود و در جلسه رسمی به خبرنگار نگون حمله ور شد! البته روز بعد هم عزل شد…

پ) مثل برجام می مونه!

کنایه از بی فایده بودن یک پدیده که بود و نبود آن تاثیری در روند اجرای امور ندارد. نظیر حضور باجناق در مراسم فامیلی، سوراخ اول کمربند شلوار، درخت میوه نزدیک مستراح که نه میوه اش کاربردی است و نه سایه اش و …

ت) اگه مردی برو استاندارد ایران خودرو را بگیر!

این ضرب المثل در مورد شرکت ها و سازمان هایی مثل بنز و هیوندا به کار می رود که فقط اسم در کرده اند و اهن و تولوپ آنها گوش فلک را کرده است ولی فاقد کیفیت و کارآیی هستند!

ث) من این ور رآکتور، تو اون ور رآکتور!

کنایه از به حالت قهر از هم جدا شدن، تسویه حساب قهر آمیز!

ج) در ورزشگاه بازه، حیای دخترا کجا رفته؟!

کنایه از سوء استفاده از موقعیت های موجود و اصرار به انجام امری که خلاف صواب و عرف است!

چ) هر جا زمینش سخته، مال من بدبخته!

اشاره به زمین خواری های گسترده سال های اخیر که با دلایلی نظیر بی حاصل بودن یا سختی زمین صورت گرفته است!

حاج سعیدی