کارگاه «قهرمان سازی بومی در سینما» در رامسر

کاوه سجادی حسینی کارگردان سینما و مدرس کارگاه «قهرمان سازی بومی در سینما»، همذات پنداری مخاطب با قهرمان بدون تغییر در فرآیند داستان یا فیلمنامه را سخت توصیف کرد و گفت: قهرمان بومی کسی است که تحت تاثیر جغرافیای یک شهر یا کشور قرار بگیرد.

به گزارش حرف به نقل از روابط عمومی نهمین جشنواره بین المللی فیلم وارش، کارگاه «قهرمان سازی بومی در سینما» با حضور کاوه سجادی حسینی نویسنده و کارگردان سینما روز دوشنبه 9 اردیبهشت در دانشگاه آزاد اسلامی(واحد رامسر) برگزار شد.

وی در ابتدای این جلسه با تعریفی از قهرمان و محوریت کارگاه خود عنوان کرد: قهرمان بومی کسی است که تحت تاثیر جغرافیای یک شهر یا کشور قرار بگیرد. البته شهری یا روستایی بودن در اینجا مد نظر نیست. قهرمان با ورود به داستان است که برابر با تعریف واقعی از قهرمان می شود. برای مثال در فیلم «بوفالو» با قهرمانی بومی مواجه هستیم که اتفاقا این فیلم نیز در شمال کشور فیلمبرداری شده است. من در اینجا تجربه خودم را در شکل گیری قهرمان ها و برخورد با فیلمنامه برایتان شرح می دهم. این که ایده چطور می تواند به بهترین شیوه نگاشته و اجرایی شود؟

وی افزود: کتاب «سفر نویسنده» نوشته کریستوفر ووگلر راهکارهایی را در این باره بر اساس نظریات روانکاوی یونگ و اسطوره شناسی جوزف کمبل با ترجمه ای سینمایی ارائه می کند. این کتاب برای قهرمان 12 گام شرح داده است. برای مثال این که قهرمان همیشه یک شروع عادی دارد و معمولا دعوت به کاری می شود. از نمونه های ایرانی می توان به فیلم قیصر اشاره کرد. قهرمان ابتدا آن دعوت را رد می کند.

این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: همچنین در فیلم «بتمن» ورود یک استاد باعث پذیرش انجام یک کار می شود. این استاد نه به معنای پیر فرزانه بلکه کسی است که راه را نشان می دهد. حتی در مواردی می تواند یک شی باشد که شخصیت را دعوت به یک کار می کند. آشنایی با دشمنان نیز مرحله بعدی است. او آرام آرام حرکت می کند و بر مشکلات فائق می آید و در مراحل بعدی به آرامش خود برمی گردد.

وی با بیان این که روند تغییر قهرمان است که قهرمانی او را معنا می کند، توضیح داد: او باید از نقطه ای به نقطه دیگر حرکت کند. در غیر این صورت همذات پنداری با قهرمان سخت می شود. در فیلم های مدرن این فرآیند می تواند عقب یا جلو بیافتد و بین آن ها فاصله باشد اما در نهایت باید طی شود. قهرمان باید این 12 مرحله را طی کند. عشق، مهر و خلوص نیت بیشتر با افراد دارد و از مردم عادی جدا می شود. در نمایشنامه های کلاسیک او از نظر ظاهری ویژگی های خاصی دارد و در بیانش نیز پرطمطراق صحبت می کند. البته قهرمانان زن نیز در داستان ها و سینمای هالیوود بسیار هستند. در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، فیلمی ایسلندی به نام زن مبارز دیدم که یک زن قهرمان آن بود و اختلالی در کارخانه های عظیم برای رسیدن به خواسته هایش ایجاد می کرد.

سجادی حسینی ادامه داد: قهرمان می تواند با محیط پیرامون، فرد و… درگیر باشد. در دشمن مردم قهرمان با جامعه درگیر است. قهرمان کارش برملا کردن و دفاع از دیگران است. برای مثال در نمایشنامه «دشمن مردم» یک دکتر قهرمان قصه است و جلوی جنایتی را می گیرد.

وی در ادامه به دشواری های فیلمسازی در ایران اشاره و بیان کرد: برای فیلمسازی نیز گویی باید 12 مرحله دیگر را هم طی کرد(با خنده). البته این دشواری بیشتر به شرایط اقتصادی و پیچینگ کردن فیلمنامه برمی گردد. این که یک حامی برای ساخت فیلمتامه تان پیدا کنید، واقعا کار دشواری است. یک مدیر فرهنگی باید بتواند قصه شما را در مدت کوتاهی جذاب بداند و در سینمای ایران نیز این اتفاق با تغییراتی می افتد!

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر این که چرا گاهی مخاطب با ضدقهرمان بیشتر از قهرمان همذات پنداری و درباره فیلم «متری شش و نیم» نیز این موضوع صدق می کند، بیان کرد: در این فیلم بیشتر درباره جامعه صحبت می شود و هم پلیس هم انسان خطاکار نمایش داده می شوند. این فیلم درباره طمع است که به فروپاشی کاراکتر می انجامد و شاید بیشتر به واسطه نوید محمد زاده است که این همذات پنداری با ضد قهرمان به نظر می آید.

سجادی حسینی همچنین با اشاره به تعریفی از درام عنوان کرد: وقتی مخالف هم باشیم درام شکل می گیرد و درام اساسا شرحی بر دو کنش و برخورد در قصه است.

وی در ادامه به سوالات هنرجویان حاضر در این کارگاه پاسخ داد.

نهمین جشنواره بین المللی فیلم وارش به دبیری مهدی قربانپور 9 تا 13 اردیبهشت ماه در شهرهای بابل، رامسر و ساری در حال برگزاری است.