زنان امید به دل دارند…

الناز پاک نیا | با پایان یافتن ثبت نام کاندیداهای مجلس شورای اسلامی در مازندران، کاهش مشارکت زنان در میان نامزدهای ثبت نام کننده نشان می دهد که بانوان تا دست یافتن به جایگاه های بالای سیاسی در مازندران راه های نرفته بسیار دارند.

کاهش هفت درصدی زنان ثبت نام کننده در انتخابات مجلس یازدهم در مازندران، نه نشان از عدم توانمندی زنان استان بلکه نشان از نداشتن نقشه راه و برنامه ریزی برای افزایش مشارکت سیاسی اجتماعی بانوان است.

نداشتن کرسی برای زنان در تصمیم گیری های سیاسی اجتماعی استان، از میان فعالان مدنی، اقتصادی و سیاسی در این امر مسلما نقش پررنگی دارد.

در نگاه دولتی سپردن صندلی های مدیریتی به بانوان می تواند در افزایش سهم زنان در توسعه سیاسی اجتماعی استان نقش مهمی داشته باشد، اما نه تنها سپردن سهم سی درصدی از کرسی های دولتی به زنان در استان، چندان مورد اقبال دنیای مردانه مدیریتی نیست بلکه راه افزایش مشارکت زنان در جامعه نیز به نظر نمی رسد این باشد.

زنان توانمند در کشور در کرسی های مجلس از صندلی های مدیریت دولتی به پا نخواسته اند بلکه از میان احزاب، فعالان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی راه مجلس را در پیش گرفته اند.

بر اساس سرشماری سال 1395 ، جمعیت استان مازندران بالغ بر سه میلیون و283هزار  و577  نفر می باشد که شامل یک میلیون و 84هزار و 786 خانوار ، یک میلیون و 654هزار و 007 نفر مرد و یک میلیون و 629هزار و 570 نفر زن می باشند. 50.37  درصد از جمعیت استان را مردان و 49.63  از جمعیت استان را زنان تشکیل می دهند.

سهم زنان از جمعیت استان درصدی نسبتا برابر نسبت به مردان است، سهم زنان تحصیل کرده استان نیز نسبت به مردان درصدی قابل توجه و تقریبا برابر است اما نکته مهم میزان مشارکت بانوان در تصمیم گیری های سیاسی و اجتماعی به اندازه سهم جمعیتی، سهم تحصیلاتی و مواردی از این دست که می تواند منجر به بروز و ظهور توانمندی های زنان مازندرانی گردد محقق نشده است.

امروز نگاه دولتی در حمایت از زنان و حمایت از بانوان شاغل در پست های دولتی موجب شده است بخش مهمی از بانوان و زنانی که در بخش های غیردولتی اجتماعی و سیاسی استان فعالیت دارند دیده نشوند و همین امر به نظر بیشترین نقش را در کاهش استقبال زنان از کرسی های مجلس ایفا می کند.

حمایت از زنان در مازندران، بعضا مربوط به زنان سرپرست خانوار و در تامین بخش های اقتصادی این افراد خلاصه می شود و نگاهی به قشر نخبه و توانمند استان و سپردن نقش به آنان در این حوزه دیده نشده است.

در کنار نگاه متعصب مردانه در تصمیم گیری های استان، اقبال به بهره گیری هرچند آن هم اندک از زنان در رده کارمندان دولتی وجود دارد، بر استفاده از ظرفیت های غیردولتی از بانوان مستعد استان دیده نمی شود.

تصمیم گیری های مردانه، برخی رفتارها در استفاده از بانوان توانمند که در بخش دولتی شاغل نیستند، عدم شناسایی بانوان فعال در حوزه های مدنی و سیاسی، عدم بهره گیری از ظرفیت های خارج از رده های دولتی بانوان در مشارکت های سیاسی و اجتماعی موجب شده است، زنان مازندرانی گوشه نشینی را بر حضور در بالاترین رده های مدیریتی ترجیح دهند.

امروز بخش مهمی از زنان در مازندران، در رده های اقتصادی و اجتماعی و کمی کمتر در حوزه سیاسی فعالیت دارند، مازندران سرشار از بانوان فعال در عرصه های اجتماعی است و زنانه شدن فعالیت های اجتماعی نقطه قوت افزایش مشارکت بانوان در عرصه های توسعه ای استان به شمار می رود؛ با این همه نگاه دولتی به فعالیت های زنانه یا همان حمایت از کارمندان زن! موجب گلایه بسیاری از بانوانی است که در رده های مختلف بخش های غیردولتی فعالیت دارند.

امروز نبود مجامع زنان توانمند مازندران که به صورت مستمر در پالایش و شناسایی بانوان استان نقش داشته باشد، تشکیل کارگروه های زنان نخبه و فعال مازندران می تواند در این زمینه موثر واقع گردد.

حمایت از بانوان، اگرچه شعاری نیست اما جنبه دولتی دارد و محدود به بانوان شاغل در دستگاه های اجرایی شده است از این رو در کارگروه های اقتصادی و اجتماعی نیز خارج از بدنه دولت حضور بانوان محسوس نیست.

امروز متولیان حوزه بانوان باید به دنبال احیای جایگاه زنان مازندران خارج  از رده های دولتی باشند، دیده شدن زنان از هر قشر و هر رده ای فارغ از نگاه های دولتی در بخش های مختلف، شاهد کلید افزایش نرخ مشارکت زنان مازندرانی در بالاترین سطوح فعالیت اجتماعی و سیاسی به شمارمی رود، خواسته ای که در میان بانوان فعال است بیشترین حمایت را داشته و مورد توجه است.