قدر ناجیان غریق را نمی‌دانند

انسان در طول زندگی با حوادث گوناگونی مواجه می‌شود که خطرات جانی و مالی بسیاری را برای انسان به همراه دارد.تعدادی از این حوادث به صورت طبیعی برای انسان و موجودات دیگر روی می‌دهد که عبارتند از: سیل، زلزله، بهمن، آتشفشان، رعد و برق، سونامی و طوفان، اما حوادث گوناگونی هم وجود دارد که علل وقوع آن انسان است که بسیاری از آنها بدلیل ایجاد تکنولوژی و پیشرفت آن و بر اساس بی‌دقتی، بی‌احتیاطی و مسائل دیگری روی می‌دهد.یکی دیگر از این حوادث که هم وابسته به تکنولوژی است و هم می‌تواند بر اثر سوانح طبیعی روی دهد، غرق شدن است، غرق شدن ممکن است بر اثر سیل یا افتادن انسان‌ها در رودخانه و دریا باشد و یا ممکن است در استخرهای تفریحی یا صنعتی باشد. نجات غریق به فردی اطلاق می‌‌شود که چیره به فن شنا است و برای حفظ و نگهبانی از جان شناگران آموزش‌های تخصصی را دیده‌ است.در سواحل هر کسی ساز خود را می‌زند الا ناجیان که مثل همیشه بدون حامی چشم به روزهای آینده دوخته‌اند.به گزارش بلاغ به جای حرف بهتر نیست به طور جد به داد این ناجیان برسیم، وعده و وعید‌هایی که به روزهای آینده موکول می‌شود.ناجیان غریق فرشتگانی هستند که در مواقع بحرانی، مانع غرق شدن انسان‌ها در دریا، استخر؛ سد و یا رودخانه می‌شوند.کار ناجیان غریق بسیار ارزشمند است، زیرا در این راه جان خود را برای نجات جان هم‌نوع به خطر انداخته و فدای زندگی دیگران می‌شوند.ناجیان غریق شهرستان محمودآباد با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند از جمله عدم وجود تجهیزات لازم مانند بویه، حلقه نجات، قایق و جت‌اسکی و عدم حضور آمبولانس و امدادگر در سواحل.این ناجیان با مشکل عدم پرداخت مناسب و به موقع حقوق خود نیز مواجه هستند، ناجیانی که در طول بیش از 30 کیلومتر نوار ساحلی شهرستان محمودآباد به عشق کمک و نجات جان همنوعان و هموطنان خود، خدمت می‌کنند.

ناجیان غریق شهرستان محمودآباد از اول خرداد تا امروز یعنی دو ماه در کنار ساحل بوده‌اند و همچنان نیز با قدرت به کارشان ادامه می‌دهند و چه سختی‌هایی که تحمل نکرده‌اند اعم از آفتاب‌سوزان و دریای مواج و مساحت و مسافت‌های طولانی و جنگ اعصاب و استرس و دست خالی و پای پیاده و …

ساعت کاری طولانی هشت صبح تا هشت غروب، آن هم جوان‌هایی ورزیده و ورزش کار و نیرومند و توانا و زبده و با تجربه در کار خود که در کشورهای پیشرفته هم حسرت چنین ناجیانی را می‌خورند.

در شهرهای اطراف شاهدیم در هر 100 متر یک ناجی وجود دارد اما در شهرستان محمودآباد بصورت چشمی ناجی گذاشته‌اند یعنی یک ناجی در یک نقطه‌ای مستقر است و ناجی بعدی هرچه از آن نقطه چشم کار می‌کند قرار گرفته است.

همچنین اکثر نقاط شهرستان منطقه ممنوعه شنا شده است و مسافران و مردم فقط در چند نقطه خاص که آن‌هم بصورت خصوصی اداره می‌شود و باید هزینه پرداخت شود می‌توانند از ساحل و دریا بهرمند شوند به همین دلیل کار ناجیان غریق در محل‌های شنا ممنوعه بسیار سخت است.

این فرشتگان نجات با گذشت دو ماه از تابستان هنوز حقوق‌های خود را دریافت نکرده‌اند و فقط قول و وعده و وعید و جلسه! مگر می‌شود حقوقت را ندهند اما همچنان به عشق خدمت به مردم خودت را به دل خطر بزنی، آنهم دریا که در عین آرامش بسیار خوفناک است.

همین بدقولی‌ها باعٽ می‌شود که ناجیان با تجربه، دیگر رغبت نکنند که در آزمون‌های نجات غریق شرکت کنند و سال‌های بعد به کنار ساحل بیایند و تلفات بالا می‌رود.شایسته است با وجود گردشگران و علاقه‌مندان به دریا و شنا در دریا، فکری برای امنیت شغلی و نیز رفاه شغلی این جوان‌مردان بی‌ادعا شود، زیرا که هر چه از آمار غرق‌شدگان در سواحل کم شود گردشگران بیشتری به کنار دریا می‌آیند و نیز از گفتن و شنیدن خبر غرق شدن یک نفر در دریا کم می‌شود. با اين تفاسير همچنان دريا است و مسافراني که از راه دور و دراز خود را به شمال مي‌رسانند و همچنان سوت، پرچم و کلاه ناجيان غريق در کنار ساحل آنها را مطمئن مي‌کند تا دريا براي آنها خاطره‌‌انگيز ‌شود.