ضرورت توجه به توسعه روستایی

حرف آنلاین:

فاطمه عربی/شناخت دقیق مسایل روستاها و رفع بهنگام این مشکلات از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا ریشه تمامی مشکلات و مسائل عقب ماندگی مثل فقر گسترده، نابرابری در حال رشد، رشد سریع جمعیت و بیکاری فزاینده، در مناطق روستایی قرار دارد.

حال با توجه به جمعیت45درصدی مازندرانی ها در روستاها و استفاده نیمی دیگر از مازنی ها در شش ماهه نخست سال برای استراحت و تفریح به روستاهای خوش آب و هوای استان، می‌توان ادعا کرد که همه مازندرانی ها با مشکلات موجود در روستا آشناهستند و می‌توان از تجربه هریک از آنها برای رفع مشکلات و تنگناهای موجود استفاده کرد.

یکی از اهداف کلان توسعه در اغلب کشورها و از جمله کشور ما، کاهش بیکاری و توسعه فعالیت های شغلی است. توسعه و عمران روستایی در چند دهه اخیر همواره یکی از دغدغه‌های اصلی توسعه در ایران و اکثر کشورهای در حال توسعه بوده است. کارشناسان معتقدند که اغلب کشورها به دلیل ارایه الگوهای متنوع چندان در توسعه روستایی موفق نبودند زیر توسعه روستایی برای آنها همانند یک برنامه راهبردی برای تامین نیازهای اساسی و توزیع بهنیه منافع از توسعه ملی بود.

به همین دلیل هنوز سهم جوامع روستایی جهان سوم از توسعه و پیشرفت بسیار اندک است و اکثر فقرای این کشورها یا در روستاها بسر می برند و یا شهرنشینانی عمدتا حاشیه نشین با منشاء روستایی بوده اند.

سی و شش سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی آن‌چنان که انتظار می‌رفت توسعه درروستاها اتفاق بیافتد، انجام نپذیرفت.

معمولا برداشت مسئولان از توسعه، ارایه خدماتی برای حداقل های زندگی است؛ استنباط آن‌ها این است که پس از 36 سال از پیروزی انقلاب اسلامی فلان روستا در منطقه ای کوهستانی برق‌دار شده و روستا قدم در راه پیشرفت گذاشت. به این نمی اندیشند که نیروی کار به دلیل محرومیت از روستا کوچ کرده است، کشاورز و دامدار شغل خود را از دست داده و به شهرهای همجوار مهاجرت کردند.

توسعه روستایی به معنی راهبردی برای بهبود زندگی، اجتماعی و اقتصادی روستاییان است، توسعه به معنای فقر زدایی در روستاها که این امر با افزایش تولید و ارتقاء بهره‌وری در محیط روستایی میسر می‌گردد. باید برای توسعه و یا نوین سازی جامعه روستایی آن را از انزوای سنتی بیرون آورد تا با اقتصاد ملی عجین شود.

به همین جهت توسعه روستایی تنها محدود به یک بخش و دستگاه اجرایی نمی‌شود و کلیه بخش‌ها و زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و…را هم شامل می‌شود.

اگر نگاهی به بسیاری از روستاهای مازندران داشته باشیم خواهیم دید جزارایه زیرساخت هایی آن هم نه به صورت کامل، توسعه به معنای عام آن اتفاق نیفتاد.

کشاورزی در روستا نیز سنتی است و به تبع بهره بری پایین است؛راههای دسترسی به زمین‌های زراعی اغلب دشوارو برای تامین سوخت مورد نیاز زندگی و کشاورزی دارای مشکل هستند. ومهمتر ازهمه روستاییان از “راه دسترسی ” که از آن به عنوان نخستین محور توسعه یاد می‌کنند هم محرومند.

با وجود چشمه های جوشان متعدد اما بازهم باید همانند نیاکان خود برای تامین آب، مسیر دشواری را طی تا آب مصرفی را تامین کنند.

با آنکه توسعه روستایی، جزئی از برنامه های توسعه هر کشور است که برای دگرگون سازی ساخت اجتماعی- اقتصادی جامعه روستایی به‌کار می گیرند و دولت موظف به انجام این امور است. اما در مازندران به عنوان حربه انتخاباتی به کار گرفته می‌شود. معمولا کاندیده‌ها برای دریافت رای به روستاهای محروم سفر می‌کنند و به آن‌ها وعده‌هایی را می‌دهند که دولت مردان در انجام آن کوتاهی کردند و معمولا نیز این وعده ها پس از دریافت رای به دست فراموشی سپرده می‌شود.

البته شورای برنامه ریزی استان نیز یک بخش از وظایفش این است که امکانات، قابلیت‌ها و ظرفیت‌های استان را باید به گونه‌ای مورد استفاده قرار دهد که نقاط محروم و کمتر برخوردار به سمت توسعه و پیشرفت سوق پیدا کنند. حال آنکه توجه به روستاها نباید از مدار اولویت خارج شود و در این راستا شورای برنامه‌ریزی استان باید نسبت به تدوین بسته‌ای با سیاست معین به منظور توسعه پایدار روستایی اقدام کند.