به کجا چنین شتابان؟

قسمت دوم

مسئول محترم فرهنگی از وظیفۀ خود شانه خالی نکن ، چراکه کوچکترین غفلت در این زمینه ای می شود که دشمن آن را با اهداف بمباران تهاجم فرهنگی پُر می کند که این آتش اگر بسوزاند دامن همه را خواهد گرفت و تر و خشک نمی کند ، این همه بد حجابی ، الگوهای غلط لباس ، فیلم های خشن….؟ در عوض جای خالی فیلمهای خانوادگی اصیل و سریال های زیبای خانوادگی که عشق و محبت بین خانواده ها و تحمل مشکلات با گذشت و وفا به عهد را ترویج می کند، حس می شود.متأسفانه بعضی فیلم های سینما و تلویزیون جز تبلیغ بی وفایی و کمرنگ کردن عشق بین خانواده ها نیست ، جز رواج و عادی کردن نام طلاق که عرش خدا را می لرزاند پیامی ندارد. پس کجا رفت نام مقدس مادر به عنوان سنبل استقامت ، گذشت و محبت بین خانواده ها؟ پس کجا رفت نام پدر، ستون محکم خانواده ها ، که هیچ طوفانی آن را خم نمی کرد ، مادری که در فیلم ها الگوی تربیت فرزند دخترش بود تا مادری بسازد در آینده که به نامش و به سجادۀ پر از عطرش و نزدیکی به عرش خدا دعای آن همچون دعای بزرگان دین پیش خدا با ارزش و مستجاب است. بیاییم از حرمت مادر بودن بگوییم که از دامن زن مرد به معراج می رود . از پدری بگوییم که با زحمت ، عرق جبین ، دستهای پینه بسته و استقامت و روزی حلال از مسئولیت پدر بودن که به دوش می کشد شانه خالی نمی کند و الگویی می شود برای آیندۀ پسرش.

کمی به زندگی امروز نگاه کنیم این همه تجمل ، تشریفات و امکانات نسبت به گذشته پس چرا آرامش گذشته ، محبت گذشته ، در میان آنها نیست ، چرا در کنارش استرس و اضطراب  خودنمایی می کند؟ فاصلۀ نسل ها کمتر از 10 سال است. چرا خانواده ها خواهر ها و برادرها باهم غریبه اند؟ چرا کسی به کسی اعتماد ندارد؟ و  چرا ؟؟…….

به نظر می رسد تشریفات نبود اما ارج نهادن به بزرگترها  بیشتر، بگوییم امکانات و تلفن همراه نبود ولی عشق بین پدرها و مادرها محکم تر و حاصلش محبت بین فرزندان و خانواده ها بود که هیچ امکانات و مادیاتی در دنیا جایگزین آن عشق و احساس آرامش نخواهد شد. البته کسی مخالف استفاده از امکانات و پیشرفت نیست اما نه اینکه این امکانات سلاحی شود به دست دشمن برای نابودی آیندگان.

جای تأسف است که اکثر پدر مادرهای امروز با چشم و هم چشمی در کنار بستگان و دوستان آرامش را از خود و خانواه سلب می کنند ، صله رحم ، نان و نمک و هم سفره شدن معنی واقعی خود را از دست داده و فخر فروشی و بی اعتمادی جایگزین در رفت و آمدها و میهمانی هاست. پدر و مادرهایی که فقط نام مقدس پدر و مادر را به یدک می کشند اما حتی خود نمی دانند که با فخر فروشی موجب استرس بین خانواده خود و الگوی غلط دادن به فرزندان خواهند شد، مدل مبل ها ، موبایل ها ، ماشین ها ، لباس ها و …. شده به جای عشق و محبت ، درد و دل ، مشکل گشایی در میهمانی ها حتی بین خانواده های خیلی نزدیک و صمیمی پیتزا و انواع غذاهای فست فودی جای خود را به آبگوشت و عدسی ها ، دو رویی و بی اعتمادی جایگزین محبت و عشق و اعتماد شد.

راستی کدام از لحاظ سلامتی بهترند؟ الگوی غذای سنتی یا فست فودهای مضر ، چیپس ها بجای نخود کشمش ها؟ اگر کمی به پای درد و دل های بعضی از خانواده ها در شهرهای بزرگ مخصوصاً پایتخت بنشینی میبینی سلام و صبح بخیر فرزندان گاهی فراموش می شود ، چون استرس ترافیک و دیر رسیدن به محل کار یا مدرسه شده اصل و جای  صبحانه با چای شیرین و نان داغ را گرفته و غذای ناهار هم معمولاً فست فودی است یا اصلاً خانواده ها به سفره نهار نمی رسند و شبها هم آنقدر خسته اند که دیگر همدیگر را نمی بینند. آیا این واقعاً نامش زندگی است؟ امروز که فرزندان در تمام طول روز به جای در کنار مادر قرار گرفتن ، کنار مربی مهد کودک بزرگ می شوند و پدر مادر هایی که محبت را از فرزندان خود به بهانه های پیشرفت های مادی دریغ می کنند بدانند همین فرزندان در آینده و زمان پیری و نیازمندی ، آنان را به خانه ی سالمندان خواهند سپرد.

راستی آیا تحقیق کردید که قبلاً حداقل تعداد مهد کودک ها در شهرستان های کوچک کم بود و فقط چند ساعتی مادرها برای یادگیری و سرگرمی کودکان ، آنها را به آنجا می بردند ؛ اما اکنون علاوه بر افزایش تعداد مهدکودکها ، ساعت های آن از صبح تا غروب افزایش یافته و مهدهای شبانه روزی هم ، فرزندان ها را از پدرمادرها دور می کند و حتی هنگام میهمانی ها نیز والدین حاضر نیستند فرزندان آنها در کنارشان باشند ؛ البته یادمان نرود به همان اندازه هم تعداد خانه سالمندان نیز روبه افزایش است و وااسفا و چه حیف که نام مقدس پدر ومادر به این اندازه ذلیل و حقیر شده که بعضی ها با عدم لیاقت ، این نام مقدس را به یدک می کشند و ریشۀ همۀ این تزلزلهای جامعه در خانواده است و بدانیم اگر به زودی به فکر پیشگیری آن نیفتیم ریشۀ خانواده ها در جامعه رو به زوال خواهد رفت و من و تو مسئول ، مسئولیم. البته شاید بشود چند صباحی از این مسئولیت شانه خالی کرد ، اما بدانیم به همان خدایی که دوگیتی را خلق کرده روز قیامت و شرمندگی آن روز ، خواهد آمد.

بهناز دمیرچی