بازی ویژه جناب وزیر اسبق با خون!

بنظر می رسد وضعیت فکری برخی از افراد که در یک موضوع، امروز یک موضع و فردا موضعی دیگر می گیرند باید بررسی شود!

به گزارش حرف به نقل از جهان، یک هفته‌ای می‌شود که افکار عمومی به علت قتل جوان مظلوم دانشگاه تهرانی توسط زورگیران جریحه دار شده است.

پس از این اتفاق دردناک، پلیس به سرعت دست به کار شد تا قاتلان را پیدا و به سزای اعمال‌شان برساند، تا اینکه به لطف خدا چند روز قبل به چنگ پلیس گرفتار آمدند.

عباس آخوندی، وزیر ثروتنمند و معروف راه و شهرسازی دولت حسن روحانی که به جمله‌ «افتخار می‌کنم حتی یک مسکن مهر افتتاح نکردم!» شهره شده، پس از دستگیری قاتلان این جوان مظلوم، در واکنش به این اقدام پلیس «نه به اعدام، نه به خشونت» را در صفحه شخصی خود منتشر نمود.

وی که گزینه اول جبهه اصلاحات برای انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم بود نوشت: «بیائیم به جای ترویج خشونت و روحیه دائمی انتقام جویی ‌‌و کینه ورزی و به عبارتی چرخه پایان ناپذیر مرگ برای همه، در روابط درونی جامعه به محبت و مدارا و گذشت و حل مشکلات از راه مذاکره و بدور از اتکا به سلاح ، تمرکز کنیم و بویژه به علت ها که عمدتا از ناکامی و نومیدی و خشونت نهفته در رفتار کلیت نظام فرمانروایی ناشی می‌شود، انتقاد کنیم و باز هم با روش های مدنی در پی خروج از این چرخه مرگ برای ملت ایران باشیم» آخوندی در توییت خود با سلب اختیار از قاتلان، پرسیده است: «در جامعه ما که فلنگش در رفته، واقعا این دو‌نفر قربانی و معلول هستند یا علت؟».

وزیر دولت روحانی طوری از قاتلان دفاع می کند که گویا آن‌ها هیچگونه اراده و اختیاری از خود نداشته و انگار این شیطان بود که دست‌ قاتل را بالا برد و دشنه را در گردن آن جوان فرود آورد!

از طرفی دیگر این نوع واکنش در حالی است که آخوندی در جریان اغتشاشات 1401 و ابراز خشونت‌های افراطی از سوی عده‌ای که منجر به شهادت ده‌ها نفر فر از مردم و حافظان امنیت گردید، با سکوت درمورد این دست جنایات،گفته بود: «ریشه اعتراضات به رسمیت نشناختن سبک زندگی مردمان است»! عباس آخوندی حتی در مرحله بعد پیشنهاد داده بود که اغتشاشگران با رفتارهای وحشیانه ای که از خود نشان دادند، به خاطر بُرد تیم ملی آزاد شوند!  البته رویه آخوندی امر جدیدی در بین اصلاح طلبان نیست.

مدعیان اصلاحات بطور معمول در چنین رویدادهایی در مرحله اول سعی می‌کنند انگشت اتهام را با کلید واژه‌های فقر و ناامنی به سمت نظام بگیرند؛ در مرحله دوم وارد مرحله به ظاهر انسان دوستانه نه به خشونت(!) و نه به اعدام(!) و تقابل با احکام اسلامی می‌شوند. ذکر این نکته ضروریست که چرا دستگاه عدلیه وارد گود نمی شود تا به تناقضات و دروغ پردازی های این جماعت پایان داده شود.