یادداشت | امان از محاسبه غلط

شکرالله رضازاده شرمه:  میوه سه ماه آشوب و اغتشاش در کوچه و پس کوچه های ایران این بود که در چهل و چهارمین سال تولد انقلاب اسلامی، جشن تولدی نه کم نظیر بلکه بی نظیر در نقطه نقطه مملکت گرفته شود. جشن تولدی که رسانه های دنیا از شروع این جشن تاکنون، با نهایت تحیر و تعجب به آن نگریسته و حقیقتا نتوانسته اند حیرت و تعجب خود را از این حماسه بی نظیر. انکار کنند

مگر می شود کشوری را سه ماه بصورت شبانه روزی زیر آماج بزرگترین هجمه رسانه ای و روانی تاریخ بشر قرار داد اما آن مملکت و حاکمیت نه تنها خم به ابرو نیاورده بلکه زن و مرد، دختر و پسر ، کودک و کهنسال و همه اقشارش محکم تر و مصمم تر از قبل در صحنه باشند؟! براستی با کدام واژه و کدام نگاه می توان آن را تفسیر و تحلیل کرد؟! باید پذیرفت که باز هم محاسبه آنها غلط اندر غلط بود.

قصه زمانی جذاب تر و جالب تر می شود که بدانیم این حضور میلیونی خیابانی در جشن تولد انقلاب اسلامی در شرایطی در حال روی دادن هست که حال و روز سفره خانواده های ایرانی، رضایت بخش نیست! حقیقتا کجای دنیا می توان چنین چیزی را مشاهده کرد؟!

نعمت تنها در مال و ملک کثیر و وسیع نیست بلکه نعماتی وجود دارند که اگر آن نعمات نباشند نه مال کثیر می تواند معنای نعمت دهد و نه ملک وسیع. دو کلمه امت و امام در ایران امروز، دو واژه نعماتی هستند که برای درک نعمت بودن آن دو، نه ذهنی خلاق می خواهد و نه نگاهی عمیق. کافیست به راهیپمایی امسال با عینکی منصفانه نگاه شود.

برای درک دقیق تر نعمت بودن دو واژه امت و امام ، باید سرگذشت شیعه از بدو تولد الی امروز بدرستی مورد مطالعه قرار گیرد. بررسی احوالات شیعه از آغاز تاکنون این را می گوید که هرگاه شیعه از محور خودش دور گشت شکست را با تمام وجود دید و نیز هر گاه به محور چسبید و لحظه ای از او دور نشد، قطعا و بدون تردید، پیروزی را در آغوش کشید و این نکته، محصول یک تجربه تاریخیست. اگرچه در مقاطعی این تجربه تاریخی، رنگ تلخی بخود گرفت اما جان کلام در همین نکته ایست که طرح گشت.

در سه ماه اغتشاش و آشوب، اغتشاش گر و آشوب طلب از بیان هر ناسزا و ناروایی به امام امت دریغ نوزیدند. هر وصله ای را که خواستند در سه ماه پر تنش ، با نهایت وقاحت و جسارت به او چسباندند بدون آنکه اندکی و فقط اندکی به نادرست بودن آن ، فکر کنند!

ایرانیان در 22 بهمن 1401 هجری شمسی ثابت کردند که اگرچه گله ها و شکوه هایی نسبت به ناکارآمدی ها و نارسایی های معیشتی و فرهنگی دارند اما به لطف الهی در صیانت و حراست از میراث گرانسنگ خمینی بت شکن، محکم و مصمم ایستاده اند. ولایت معظم فقیه یادگار ارزنده امام عظیم الشان هست. یادگاری که طوفان ملت در 22 بهمن امسال از ورای نفس مخلصانه ، مومنانه، شجاعانه، مدبرانه ،هوشمندانه، حکیمانه مقتدرانه و مظلومانه اوست.

امت و امام دو واژه پر مغز و پر متنی هستند که در هیچ مکتبی جز مکتب الهی، قابل توجیه و توضیح نیستند. این دو واژه تنها در مکتب حیات بخش اسلام ناب، قابل تفسیر و تبیین هستند. 22 بهمن 1401 ثابت کرد مردم ایران در قاب و قالب امتی همیشه بصیر گرداگرد شمع وجود امام خود می گردند و مشکلات و معضلات را اگرچه بخوبی حس و لمس می کنند اما هیچ سهمی برای آن در نوع رابطه خود با امام خویش، قائل هرگز نبوده و نیستند.

و چه خوب هم امام دیروز و امام امروز نیز به دفعات مکرر و متعدد، به امت گوهر نشان خود ، اشاره داشته اند. چنانچه پیرجماران در وصیت نامه الهی و سیاسی خود، این امت را بالاتر از امت عصر پیامبر اعظم (ص) دانسته و خلف اصلحش نیز ، بارها و بارها از عظمت این امت یاد کرده و یاد می کنند.

درود و سلام خدا بر این امت امام و امام امت که امروز خار چشم دشمنان خدا گشته اند. دشمنانی که با حماقت سه ماهه خود، رونقی ویژه به راهپیمایی 22 بهمن امسال دادند. چه بسیار مردان و زنانی که با وجود عدم توفیق شرکت در این رستاخیز مردمی در سنوات قبل اما امسال، اغتشاش سه ماهه توفیق حضور در راهپیمایی 22 بهمن را برای شان فراهم نمود.

و اما جمله پایانی، این حضور علاوه بر برجسته ترین پیامش مبنی بر وجود رابطه بشدت عمیق قلبی و عملی میان امت با امام، پیام های دیگری نیز دارد که از جمله آن می توان به سه مورد زیر اشاره کرد؛

اولا به دوستان پیام امیدواری و ثانیا به دشمنان پیام یاس و ثالثا به مدیران پیام ضرورت همت بیشتر و رابعا به دستگاه سیاست خارجی پیام پیشتوانه ای در مذاکرات و خامسا به مدیران فرهنگی پیام عدم وادادگی.