ماجرای هدیه‌ای که شهید مجتبی علمدار به پدرش داد

سید رمضان علمدار پدر شهید مجتبی علمدار با بیان اینکه سید مجتبی دومین فرزند من است، بیان می‌کند: فززند اولم دختر است سید مجتبی از نظر اخلاقی بارز بوده و احترام زیادی برای پدرومادر قائل بود، به‌خاطر دارم پس از بازگشت از منطقه می‌گفت که پدر چرا من شهید نشدم من هم به او گفتم پسرم جدت امیرالمومنین (ع)مگر در جبهه نه در خانه خود شهید شد، تو هم روزی شهید خواهی شد زمانش دست خداست.

علمدار با بیان اینکه فرزندم در سن ۳۰ سالگی نه ۳۰ دقیقه این‌طرف‌تر نه ۳۰ دقیقه قبل‌تر شهید شد، ادامه می‌دهد: سید مجتبی به همه میگفت پدرم را دوست دارم پدر من فرد دقیقی است در کفاشی نان حلال به خانه می‌آورد و همه جای کفش را کاملا واکس می‌زند.

پدر شهید علمدار با اشاره به اینکه خصوصیات بیرونی و درونی شهید علمدار یکی بود، تاکید می‌کند: سید در هیات از خواهرزاده‌اش که تنها ۴ سال داشت خواست پای منبر رفته و مداحی کند حالا امروز خواهرزاده‌اش از مداحان بزرگ شهر است.

وی در پاسخ به این سوال که بهترین هدیه‌ای که یک فرزند می‌تواند به پدرش بدهد چیست؟ اظهار می‌کند: اینکه فرزند به پدرش احترام گذاشته و موجبات افتخار ما را فراهم بیاورد بهترین هدیه است، از بهترین نصیحت من پدر شهید به مردم این است که به والدین خود احترام بگذارند.

• هر چه دارم از برکت نان حلالی است که پدرم سر سفره آورد

در ادامه این مصاحبه، حمیدرضا فضل الله نژاد پسر عمه و داماد سید مجتبی علمدار، با اشاره به خاطراتی از دوران گذشته، می‌گوید: سید طی ۳۰ سالی که از خدا عمر گرفت توانست قلب‌های زیادی را تسخیر کند، او در هیاتی که تشکیل داده بود جوانان و نوجوانان زیادی را دور هم جمع کرد که هر کدامشان الان سرمنشا هیئات بزرگ استان هستند.

وی با بیان اینکه شهدا مردانگی را در جبه‌های جنگ ثابت کردند، یادآور می‌شود: سید دنبال کادو گرفتن نبود احترام خاصی برای پدرش قائل بود، بارها میگفت من هر چه که دارم از برکت نان حلالی است که پدرم سر سفره می‌اورد.

فضل الله نژاد با بیان اینکه پس از سال‌ها که از شهادت سید میگذرد دلبستگانش از تمام شهرهای ایران بر سر مزارش می آیند و او را واسطه بین خود و خدای خود قرار می‌دهند، میگوید: سید مجتبی متعلق به هیات و فرد خاصی نیست در تمام کشور به‌عنوان شهید شاخص شناخته شده و علتش هم تزکیه نفسی است که در درون خودش داشت تا حالا پس از ۲۵ سال از شهادتش همه از خوبی‌هایش می‌گویند و او را الگو قرار میدهند.

پسرعمه شهید اضافه می‌کند: همه اینها به واسطه لطف ائمه است سید در ۱۱ دی ماه سال ۱۳۴۵ موقع اذان صبح در حسینیه یا همان منزل خود دنیا آمد و در ۱۱ دی ماه ۱۳۷۵ موقع اذان غروب به شهادت رسید یک رابطه تقارن روی این اذان‌ها وجود دارد، او محبوب پدر و مادرش بود.