سرمایه گذاران را فراری ندهیم

برآورد ها حکایت از آن دارد که نوروز امسال بیش از 40 هزار نفر از هموطنان ما برای تفریح و گذراندن ایام تعطیلات عید راهی کشور ترکیه شده و این کشور را برای مقصد سفر خود انتخاب خواهند کرد. حضور این تعداد گردشگر ایرانی در سرزمین ترکها چیزی حدود 3 میلیارد دلار خروج ارز را به دنبال خواهد داشت. اتفاقی که با بهره گیری از داشته های داخلی می توانست برای این مسافران جذاب بوده و آنان را برای گذراندن ایام نوروز راهی این نقاط کرد.

ایران دارای ظرفیت‌های بسیاری به منظور توسعه گردشگری دریایی است. دریای خزر در شمال ایران و مجاورت با ۳ استان شمالی گیلان، مازندران و گلستان شرایط مناسبی را برای دسترسی به دریا فراهم کرده است. گردشگری دریایی تنها به دریا محدود نمی‌شود و تالاب‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌های کشور نیز بخش‌هایی از گردشگری دریایی به شمار می‌روند.

هم‌اکنون سهم صنعت گردشگری ایران از تولید ناخالص داخلی حدود ۱۱۹ میلیون دلار، معادل ۲/۴ درصد است که پیش‌بینی می‌شود این رقم در سال ۲۰۲۲ میلادی به ۴ درصد افزایش یابد. همچنین در حال حاضر ۴۷۵ هزار ایرانی در صنعت گردشگری و صنایع مرتبط با آن اشتغال دارند که این میزان ۱/۲ درصد کل نیروی کار فعال در ایران است که بر اساس برنامه‌های دولت این رقم در سال ۲۰۲۲ میلادی باید به ۳/۲ درصد افزایش یابد. حلقه گمشده گردشگری در حوزه دریا و گردشگری دریایی است. ایران با دارا بودن ۵ هزار و ۸۰۰ کیلومتر طول نوار ساحلی، دارای مزیت‌های بسیاری در حوزه گردشگری دریایی است. به اعتقاد آگاهان امر گردشگری، سالانه حدود ۱۲ میلیون نفر سفر دریایی در کشورمان انجام می‌شود. در ساحل بندرعباس حتی یک تور یا شناور گردشگری دریایی وجود ندارد، درحالی که در دوبی با اندک تغییراتی در شناورهای سنتی لنج، آنها را به لنج‌های گردشگری دریایی تبدیل کرده و گردشگران دریایی طی ۲ ساعت گشت دریایی در آب‌های ساحل دوبی و صرف شام در عرشه کشتی خاطره خوشی را از سفر به همراه می‌برند. این سفر به ازای هر نفر بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ درهم برای اقتصاد آن کشور ارزآوری و درآمدزایی دارد. گفتنی است آمار سفرهای دریایی در نوروز ۹۵ به گفته محمد سعیدنژاد، معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی از ۲۵ اسفند ۹۴ تا ۱۴ فروردین ۹۵ نسبت به مدت مشابه سال قبل از رشد ۹ درصدی برخوردار بوده است.

اما با این اوصاف نبود متولی و سنگ اندازی ها بر سر راه علاقه مندان به سرمایه گذاری در این عرصه کار را سخت کرده است.

شاید باید نوک تیز پیکان انتقادات را در این رخداد نامیمون ، متوجه متولیان حوزه های مختلف در امر گردشگری دانست.آنجا که با سهل انگاری آگاهانه و گاه جاهلانه شان سنگ های بزرگی را بر سر راه سرمایه گذاران در این عرصه انداخته وآنان را از تصمیمات خود منصرف یا پشیمان کرده اند. از این دست اتفاقات در جای جای ایران بسیار است. فرصت های زیادی از سرمایه گذاری که می توانست در کنار ایجاد اشتغال ، زمینه های مساعدی برای درآمد زایی مناطق مختلف شود اما اکنون ابتر و نیمه کاره رها شده است.

ميزان سرمايه‌گذاري در هر كشور، تابع مجموعه‌اي از متغيرهاست كه منابع ملی وذخائر طبیعی بخش کوچکی از آن و در مقابل ، امنيت سرمايه‌گذاري در زمره مهم‌ترين آنها به شمار مي‌آيد و استحكام يا ضعف نهادهاي امنيت‌ساز در كشور شاخصی تعیین کننده و قابل توجه به شمار می رود که احساس امنيت از جانب سرمايه‌گذاران را به ارمغان می آورد.

سید محمد موسوی سرمایه گذار پروژه مارینا پارک خزر است. او از چند سال قبل سنگ بنای احداث بزرگترین اسکله تفریحی و توریستی دریای خزر را در سواحل شمالی کشور بنیان گذاری کرد. اتفاقی که قرار بود با سرمایه گذاری بیش از 1200 میلیارد تومانی اش دریچه ای نو به روی گردشگری ساحلی و دریایی در خطه شمال کشور بگشاید.هزاران جوان آماده بکار با اتمام این پروژه بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم وارد بازار کار می شدند وشهرستان گردشگر پذیر نوشهر مقصد هزاران گردشگر داخلی و خارجی می شد. کاری که سالهاست در امارات متحده عربی انجام گرفته و میلیون ها گردشگررا برای گذران اوقات تعطیل به این منطقه می کشاند.

اکنون سه سالی می شود که این پروژه بی هیچ پیشرفتی رها شده است. اتفاقی که در رخدادنش کمبود بودجه و اعتبار هیچ نقشی نداشته است . سرمایه گذار پروژه اعتبار اجرایی کردن این مجموعه تفریحی را از قبل آماده کرده و تا این مرحله نیز نیازی به تسهیلات بانکی نداشته است .

موسوی می گوید : بعد از شروع کار درگیر پرونده ای شدم که تمام زوایای آن کاملا روشن و مشخص است. اقرار صریح متهم پرونده ای که با سوء استفاده از اعتماد من اقدام به کلاهبرداری کرده است در پرونده موجود است . همه مدارک مستند و مکتوب به دستگاه قضایی استان مازندران ارائه شده و در پرونده موجود است اما اراده ای برای رسیدگی ویژه به اینگونه پرونده ها وجود ندارد و گویی همه چیز دست به دست هم داده تا برای زیاده خواهان عبرتی وجود نداشته باشد و همچنان مردم در معضلات اجتماعی غوطه ور باشند. از رکود سرمایه و متوقف ماندن این پروژه بیشتر از ما مردم استان مازندران ضرر می کنند.

وی می افزاید: در دوره استاندار سابق سنگ اندازی های زیادی بر سر راه ما بود اما بعد از تغییر استاندار در درجریان دیدار حضوری که با مهندس اسلامی داشتیم او حمایت کامل خود را از این پروژه اعلام کرد. حتی در برنامه های زنده تلویزیونی از این پروژه بعنوان افتخار گردشگری مازندران ذکر کرد.  اما گویا به دلیل وجود موانع قضائی و عدم وجود امنیت اقتصادی ، حمایت او هم تاکنون گره از این مشکل باز نکرده است. دیگر نمی دانیم باید برای احقاق حق خود به کجا برویم!

دست انداز های پیش روی این پروژه یک نمونه از سد های نامریی است که برخی بر سر راه سرمایه گذاران می کشند. سدهایی که به ظاهر دیده نمی شوند اما در عمل گاه عبور از آن ناممکن و سخت می شود.

ساختن و به سرانجام رسیدن این پروژه شاید شروعی برای برون رفت از تمام کاستی های عرصه گردشگری در سواحل و دریای مازندران باشد. شاید با این رخداد وضعیت جدیدی در این عرصه که شاید بزرگترین ضعف استان گردشگر پذیر مازندران و شمال کشور تعریف شود. شاید هزاران گردشگر ایرانی که به خاطر نبود امکانات و زیرساخت های مناسب دلارهای خود را به آنسوی آب ها برده و به جیب عرب ها و ترک می ریزند، راه شمال را در پیش بگیرند و سواحل مازندران را مقصد سفر خود برگزینند.شاید با به سامان رسیدن این پروژه هزاران گردشگر خارجی که بعد از یک بار سفر به شمال بخاطر کاستی های موجود در زیر ساخت ها دیگر هیچگاه چمدان های خود را برای ورود به شمال ایران نمی بندند ، با بهره گیری از این ابر پروژه ، سواحل مازندران را برای همیشه در تقویم سفرهای خود ثبت کنند.

سواحل مازندران به اعتقادکارشناسان امر دارای پتانسیل های بسیاری برای جذب گردشگر است. بیش از 250 کیلومتر نوار ساحلی در مازندران سالانه میلیون ها گردشگر را به این منطقه می کشاند. اما بالاترین بهره آنها از حضور در سواحل قدم زدن بر روی ماسه هاست. آیا کشور ما با این کاستی ها قادر خواهد بود به ظرفیت های تعریف شده در برنامه چشم انداز 1404 دست یابد. فرصت سوزی ها ما را از هدف دور می کند. 7 سال تا موعد مقرر باقی مانده است. فرصت زمانی که شاید زودتر از آنی که فکرش را بکنیم به ایستگاه پایانی خواهد رسید. در این رهگذر آنچه بخاطر سهل انگاری ها و عناد ورزی ها باقی خواهد ماند ، اظهار تاسف از فرصت های طلایی است که به آسانی از کنارش می گذریم و فاصله ما با سایر نقاط دنیا در این صنعت پولساز را هر روز بیشتر از روز قبل می کند. آنها با حمایت از سرمایه گذارانشان هر روز گردشگران را به خود جذب می کنند و ما سرمایه گذارانمان را فراری می دهیم.