تراکتور ، نفت … دو قهرمان متفاوت

حرف آنلاین/حجت موسوی: لیگ فوتبال با تمام کش و قوس ها در روزهای پایانی شاهد اتفاقات جالبی شده، در لیگ برتر که ویترین اصلی فوتبالمان است امسال یک قهرمان جدید خواهیم داشت. هر چند که حتی در روز پایانی هنوز تکلیف قهرمان به طور کامل مشخص نیست و برای کسب سهمیه مدعیان جدی وجود دارند. در لیگ یک که رقابت بسیار سخت و نفس گیر است تقریبا مدعیان صعود مشخص شده است. خبر خوب برای فوتبال دوستان ظهور قدرت های جدید در مناطق مختلف جغرافیای کشورمان است که از نظر جامعه شناسی موجب بالا رفتن شوق و شور مردم و اتحاد آنها حول موضوعی به نام فوتبال است که باعث جاری شدن انرژی مثبت در منطقه ی خود می شود؛ برای مثال تراکتور سازی که مردم آذربایجان خصوصا شهر دوست داشتنی تبریز را نمایندگی می کند.موفقیت های این تیم که اتفاقا سابقه ی نسبتا طولانی در فوتبالمان دارد باعث همدلی بیشتر مردم تبریز و اشتیاق جوانان این شهر و گرایش به سمت ورزشگاه ها شده است. آن ها مدت هاست که منتظر قهرمانی در لیگ هستند و به احتمال زیاد در این دوره موفق به نگه داشتن جام در شهر خودشان خواهند بود هر چند که تیم شایسته ای به نام نفت تهران مهمان آن ها خواهد بود. بدون هیچ گونه تردیدی می توان گفت که این تیم تهرانی علی رغم نداشتن امتیاز بسیار بزرگی بنام تماشاچی خانگی خیلی خوب کار کرده. و به اتخاذ تصمیمات درست در مدیریت کلان و اجرای صحیح این تصمیمات توسط کادر فنی مجرب روند رو به رشد خوبی داشته است و اگر جوانی و بی تجربگی بعضی از بازیکنان این تیم به همراه اشتباهات کوچک و بزرگ از طرف کادر فنی تازه کار آن ها نبود؛ کار آن ها برای قهرمانی به بازی آخر و حریف سر سختی به نام تراکتورسازی گره نمیخورد. در بازی آخر در یادگار امام که قهرمان از دل آن بیرون می آید کار برای هر دو تیم سخت خواهد بود. تبریزی ها با اتکا به تماشاچی های پرشور و پر شمار خود جو ورزشگاه را برای نفتی ها سنگین خواهند کرد؛ اما فراموش نکنیم که این تیم تهرانی به این نوع بازی سالهاست که عادت کرده و همیشه مثل یک مهمان ظاهر شده؛ حتی در خانه ی خودش. در یک سمت میدان مربی پرتغالی دل به بازی کنان جوان و با انگیزه ی خود بسته ضمن اینکه از نظر تجربه بازیکنانی مثل آندرانیک در این تیم حضور دارد که در لحظات سخت به تیمشان کمک خواهند کرد تجربه ی بازیکنانی مثل آندو و ادینیوی برزیلی به همراه جوانان این تیم از آنها حریف فوق العاده ساخته که توانایی مغلوب کردن تیم های بزرگ را دارند و آن ها این موضوع را در مقابل استقلال به خوبی نشان داده اند. اما در طرف مقابل علی رضا منصوریان قرار دارد. او با اتکا به تیمی که با نیروی جوانی و دوندگی بی امان بازیکنان با انگیزه اش فضا و فرصت را از هر تیمی می گیرد. تعداد کمی توپ هایی که از خط دروازه ی دروازبان بلند قامت و ملی پوش نفت رد شده نشان از خط دفاعی خوب و تیمی منظم در ساختار دفاعی می دهد. اما تراکتوری ها در کار دفاعی خیلی موفق عمل نکرده اند و اتفاقا اشتباهات پی در پی مرد شماره یک آن ها تبدیل به نقطه ضعف بزرگ آنها شده است. تیم منصوریان در خط میانی به جز دوندگی زیاد متکی به پاس های دقیق و ضربات کاشته ی کم نظیر ایمان مبعلی است، که با همین روش تیم های زیادی را با استفاده از ضربات شروع مجدد به زانو در آورده است.در این سوی میدان آندرانیک تیموریان با تجربه که حضور در دو جام جهانی و لیگ های معتبر اروپایی را در کارنامه خود دارد یکی از دلگرمی های تبریزی هاست همچنین آن ها در خط حمله آقای گل لیگ را در اختیار دارند که می تواند با روش های مختلف برای تیمش گل بزند. توجه به اسامی بازیکنان کفه ی ترازو را به سمت تبریزی ها سنگین می کند. اگر به طرفداری از تیمی متهم نباشیم بنده به عنوان یک تماشاچی فوتبال دوست دارم که تیم های شهرستانی بخصوص تیم های پرطرفدار بتوانند قهرمانی لیگ را از آن خود کنند هر چند که در شایستگی های تیم سخت کوش نفت ذره ای تردید ندارم اما تصور کنید که تیم خوب نفت بتواند با شکست تراکتور در تبریز قهرمان شود سوال اینجاست که شادی کسب این جام با ارزش را با چند نفر تماشاچی و در کدام شهر تقسیم خواهد کرد…اگر چنین اتفاقی رخ دهد که البته در فوتبال بعید نیست احتمالا آن ها تنها ترین قهرمان تاریخ فوتبال جهان خواهند بود در هر حال امیدواریم که در پایان کار حق به حقدار برسد و هر تیمی که لیاقت بیشتری دارد جام را تصاحب کند.