استانی با قهرمانان حرفه ای و اسپانسرهای آماتور

بدون شک مازندران همچون همیشه ضرابخانه طلایی ورزش کشور می باشد در همه دوران استعدادهای عالی در ورزش مازندران شکوفایی و موجب کسب افتخارات کشورمان در مجامع بین المللی ، آسیایی ، جهانی و المپیک خواهد بود .

رضا و حسن یزدانی – کمیل قاسمی – بهداد سلیمی – بهادر مولایی – محمد رضا براری – عاشورزاده – نیما و نوشاد عالمیان – مجتبی عابدینی – قیدی و …. استعدادهای ورزش استان هستند در کسب عناوین قهرمانی یا رکود و سقوط آنها در ورزش آسیا ، جهان و المپیک مدیران ورزشی نمی توانند مدعی سازندگی آنها باشند اکثر این نفرات طی ۱۲ ماه سال در اردوهای تیم های ملی رفت و برگشت دارند بنابراین تکلیف و نقش اداره کل ورزش و جوانان در مباحث ستارگان ورزشی کاملاً مشخص است .

البته اداره کل و هیأت ها در دلگرمی و تشویق قهرمانان مفید واقع شده اند اما این نفرات از استعدادهای استثنایی بوده و  در این استان ما در همه رشته ها داریم مربیان سازنده و گمنام که نقش زیادی در معرفی و شکوفایی استعدادها داشته و دارند که در ورزش کشورمان مظلوم و توجهی به آنها نشده است و نمی شود .

در بحث تیم های مازندرانی در لیگ برتر واقعیت اینست که جایگاه تیم های مازندرانی در لیگ های برتر در کلیه رشته ها یا مناسب نیست و یا در لیگ ها تیمی نداریم چون قدرت مالی اسپانسرهای ورزشی استان در حد رقابت با تیم های دولتی نیست . به گزارش مازنداسپرت ، دولتی ها در طول تاریخ ورزش مازندران به هیچ عنوان حاضر به کمک و حمایت از ورزش این دیار نبوده اند و در این در حالی است که وزارتخانه های دولتی حاضر هستند برای تیم های پیکان – سایپا – صبا – نفت و … هزینه های صدها میلیاردی داشته باشند آنهم دریغ از حتی ۱۰ نفر تماشاگر اگر دولت مردان ۵ درصد اعتبارات آن تیم ها را برای مازندرانی ها برنامه ریزی می کردند حداقل هر هفته دهها هزار نوجوان و جوان را به میادین ورزشی می کشاندند .در والیبال – تکواندو – فوتسال – کشتی – فوتبال ساحلی و چند رشته دیگر مازندران در لیگ برتر تیم دارند که بدون پشتوانه مالی پایدار فعالیت می کنند و متولیان این تیم ها همواره از منابع مالی شهرداری ها آنهم به جهت حضور عوامل صاحب نفوذ در بین اعضای شوراها هر لحظه امکان دارد که شهرداری ها با بحران های شدید مالی روبرو و موجب انحلال تیم های مازندرانی در لیگ برتر هم شویم !

در طی چند سال گذشته نه فدراسیون ها و نه وزارت ورزش و جوانان و نه اداره کل ورزش و جوانان و نه نمایندگان مردم مازندران در مجلس و استانداری و فرمانداران هیچ کدام به هیأت های ورزشی هیچگونه کمک مالی نداشته اند و حتی از محل اجاره اماکن ورزشی نیز ریالی به هیأت های ورزشی کمک نشده و نمی شود .

چند کارخانه و شرکت به صورت فصلی و برای رفع تکلیف با حد و اندازه اعتبارات مالی محدود در ورزش استان سرمایه گذاری می کنند که از جمله آنها می توان به خونه به خونه بابل ، نساجی قائمشهر، کاله آمل اشاره داشت اما براستی جامعه ورزشی چه انتظاری از این اسپانسرها در رقابت با وزارت نفت و وزارت صنعت و معدن ، وزارت ورزش و جوانان یک طرف وزارتخانه های دولتی طرف مازندران شرکت های بخش خصوصی بدون پشتوانه مالی ظاهراً در کشورمان فقط و فقط سرمایه گذاری مالی دولتی ها برای ورزش مازندران ممنوع است .

شهرداری ارومیه – تبریز – گرگان – بندرعباس و سایر شهرها می توانند در ورزش حرفه ای تیمداری کنند اما در مازندران از نظر دولت جرم و خلاف قانون محسوب می شود در استان های دیگر، استانداران و نمایندگان مجلس و نماینده رهبری همه در خدمت به ورزش قهرمانی حاضر هستند در مازندران فقط و فقط برای مراسم افتتاحیه ها ، اختتامیه ها مصرف چای و شیرینی و میوه دادن خاصیت دیگری ندارند در حوزه دانشگاهی و کارگری و صنعتی هیچگونه خدمتی به ورزش استان نکرده و نمی کنند و نخواهند کرد…

اعتبارات مالی اداره کل ورزش و جوانان در حد تأمین حق و حقوق پرسنل و هزینه های جاری این اداره کل است و این اداره نمی تواند تیمداری و یا حمایت از ورزش حرفه ای داشته باشد در واقع باید اینطور گفت که مازندران قهرمانان حرفه ای دارد و اسپانسرهای آماتور !

در همه استان های کشورمان ، استانداران عامل اصلی حمایت از ورزش قهرمانی می باشند اگر تراکتورسازی تبریز درفوتبال کشور حرف های زیادی برای گفتن دارد سالانه دهها میلیارد تومان برای این باشگاه اعتبارات مالی جذب می شود در مازندران طاهایی استاندار سابق مازندران در مراسم تودیع خود صادقانه مدعی شد که بنده طی این چند سالی که استاندار بودم نتوانستم حداقل ده میلیون تومان به تیم شهروند کمک کنم و همه هیأت های ورزشی در مازندران با بحران مالی روبرو هستند .گفتنی است هیأت کشتی مازندران سالانه حدود ۵۰ تیم منتخب را برای مسابقات مختلف کشوری اعزام می کنند براستی از کدام منابع مالی باید برای این منظور هزینه کرد؟