آورده ناچیز ایران از مسابقات گرانِ آمریکا

نمایندگان ایران در حالی در مسابقات تنیس روی میز قهرمانی جهان شرکت کردند که فدراسیون بابت این حضور هزینه‌های زیادی متحمل شد اما در مقابل آورده قابل توجهی از آن کشورمان نشد.

آمریکا که از هفته گذشته در هیوستون میزبانی خود از شرکت کنندگان در مسابقات تنیس روی میز قهرمانی جهان را آغاز کرد همچنان درگیر این رقابت ها و دیدارهای آن است در حالیکه پرونده نمایندگان ایران خیلی زود بسته شد.

تنیس روی میز ایران با ترکیبی متشکل از نوشاد و نیما عالمیان و امیرحسین هدایی در مسابقات تنیس روی میز قهرمانی جهان و دو بخش انفرادی و دوبل این رقابت ها شرکت کرد. البته نوشاد عالمیان و امیرحسین هدایی تنها نمایندگان ایران در بخش انفرادی بودند و در بخش دوبل ترکیب برادران عالمیان معرفی شد اما حضور این بازیکنان در این دو بخش خیلی مستمر و ادامه دار نبود.

مسابقات تنیس روی میز قهرمانی جهان که امسال با شیوه ای متفاوت – از حیث بازیکنان شرکت کننده و انتخاب آنها- نسبت به ادوار گذشته برگزار شد، با برگزاری دیدارهای انفرادی آغاز شد. در روز نخست این بخش، امیرحسین هدایی با رنکینگ ۱۶۴ ابتدا «پاول پلاتنو» از بلاروس که با رنکینگ ۱۲۹ را در اختیار دارد را شکست داد اما در دومین دیدار مقابل «فان ژندونگ» چینی نفر اول جهان شکست خورد و حذف شد.

نوشاد عالمیان هم مانند هدایی در دومین دیدار خود و در جدول ۶۸ نفره حذف شد. وی که رنکینگ ۶۹ را در اختیار دارد ابتدا «لیائو چنگ تینگ» از چین تایپه با رنکینگ ۱۱۸ را شکست داد اما در دومین دیدار برابر «سدریک نیوتینک» از بلژیک شکست خورد و از دور رقابت ها کنار رفت.

در بخش دوبل هم ترکیب نوشاد و نیما عالمیان پس از استراحت در دور نخست، در دوم به مصاف تیم دوبل فرانسه رفت اما نتیجه این دیدار را واگذار کرد و حذف زودهنگامی از مسابقات داشت. بدین ترتیب پرونده نمایندگان تنیس روی میز ایران در مسابقات قهرمانی جهان خیلی زود و پیش از رسیدن این رقابت ها به مراحل حساس و تعیین کننده بسته شد.

آورده ناچیز تنیس روی میز از سفر به آمریکا

طبق قوانین مربوط به مسابقات تنیس روی میز قهرمانی جهان و نحوه توزیع امتیازات این رقابت ها، بازیکنانی که در دیدار اول خود متحمل شکست شده و حذف شدند صاحب ۱۰ امتیاز می شوند. برای بازیکنانی هم که در دومین دیدار تن به شکست می دهند ۴۵ امتیاز محاسبه خواهد شد. بدین ترتیب نوشاد عالمیان و امیرحسین هدایی از حضور در مسابقات آمریکا صاحب ۴۵ امتیاز شده اند. در بخش دوبل هم ترکیب نوشاد و نیما عالمیان که در دور دوم و در اولین دیدار خود متحمل شکست شد در مجموع صاحب ۹۰ امتیاز شده است.

در پایان مسابقات قهرمانی جهان و محاسبه امتیازات تمام بازیکنان شرکت کننده در این رقابت ها مشخص خواهد شد که امتیازات کسب شده توسط ملی پوشان تنیس روی میز ایران چقدر به ارتقا و جابه جایی صعودی آنها در رنکینگ جهانی کمک خواهد کرد اما با توجه به حداقل امتیاز به دست آمده قاعدتا نباید انتظار صعود قابل توجهی را کشید.

اعزام جهانی بدون اردو

آنچه مسلم است مسابقات قهرمانی جهان به خصوص دوره جدید آن که با شیوه ای جدید و به نوعی غربال بازیکنان برگزار شد، در بالاترین سطح قرار دارد و کسی هم منتظر شگفتی و تاریخ سازی پینگ پنگ بازان ایران در آن نبود اما از طرفی نمی توان منکر این قضیه شد که بازیکنان ایرانی حاضر در آمریکا نمایش آنچنان قابل توجه و ماندگاری نداشتند در حالیکه پیش از این به کرات شاهد ثبت نتایج فوق العاده به خصوص توسط نوشاد و حتی برادرش نیما بودیم.

البته در همین رقابت های جهانی آمریکا، هدایی در دیدار نخست بازیکنی را از پیش رو برداشت که در رنکینگ جهانی موقعیتی بهتر از خودش داشت و همین مسئله نمره قبولی خوبی برای اول بود اگرچه سرمربی تیم ملی با توجه شناختی که از هدایی و حریفش داشت، پیش بینی این نتیجه را کرده بود.

برادران عالمیان اما نمایش خیلی کمرنگ تری از هدایی داشتند. عالمیان در دومین دیدار انفرادی که توانست تنها یک گیم از حریف بلژیکی اش بگیرد و در بخش دوبل هم ترکیب برادران عالمیان باختند بدون اینکه گیمی را به سود خود تمام کنند.

شاید دلیل این نوع نتیجه گیری در بخش دوبل به چگونگی اعزام اعضای تیم ملی تنیس روی میز باز می گردد و اینکه آنها در شرایطی در محل برگزاری مسابقات قهرمانی جهان در آمریکا حاضر شدند که هیچ تمرین و اردوی مشترکی نداشتند؛ ملی پوشان ایران طی هفته های گذشته درگیر رقابت های باشگاهی خود در فرانسه (برادران عالمیان) و مجارستان (هدایی) بودند و از آنجا که اخیرا هم با تیم ملی در رقابت های قهرمانی آسیا (قطر) شرکت داشتند برنامه ای برای بازگشت به ایران نداشتند. به همین دلیل بدون اردو و تمرین مشترک و از فرانسه و مجارستان به آمریکا سفر کردند تا در مسابقات شرکت کنند.

درست است که حضور در لیگ فرانسه و مجارستان خود گام بزرگی برای حفظ آمادگی بازیکنان ایرانی بود اما به نظر می رسد برای شرکت در مسابقات قهرمانی جهان، دستیابی به هماهنگی در قالب تمرینات تیمی هم لازم و ضروری بود.

چاره ای جز اعزام این تیم نبود!

در اینکه نتایج تیم ملی تنیس روی میز ایران در مسابقات جهانی آمریکا قابل نقد و بررسی است هیچ بحثی نیست اما صحبت در مورد ترکیب تیم اعزامی و اینکه بازیکنانی بهتر با آمادگی بالاتر راهی هیوستون می شدند، قابل قبول نیست و دلیل این مسئله هم به شرایط فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ITTF) برای این دوره مسابقات مربوط می شود.

طبق تاکید ITTF و بر خلاف ادوار گذشته، فقط بازیکنانی که رنکینگ زیر ۲۵۶ جهان را در اختیار داشتند می توانستند در مسابقات جهانی شرکت کنند. بر این اساس نوشاد عالمیان، نیما عالمیان، امیرحسین هدایی و امین احمدیان همراه با ندا شهسواری تنها نفراتی بودند که واجد شرایط به حساب می آمدند.

فدراسیون ایران هم با برگزاری رقابت های انتخابی و بر اساس نتایج آن نوشاد عالمیان و امیرحسین هدایی برای اعزام انتخاب کرد. در بخش بانوان هم برای اعزام ندا شهسواری اقدامات اولیه (ثبت نام) انجام شد اما در نهایت وی شرایط اعزام را به دست نیاورد.

شانسی که داده شد اما از آن استفاده نشد

فدراسیون تنیس روی میز می توانست به اعزام تنها نوشاد عالمیان و امیرحسین هدایی بسنده کند و از همین ترکیب در بخش دوبل مسابقات قهرمانی جهان هم بهره ببرد اما با در نظر گرفتن ترکیب هماهنگ تر نوشاد و نیما عالمیان، تصمیم به متحمل شدن هزینه بیشتر برای اعزام نیما گرفت تا از این ترکیب در بخش دونفره رقابت ها استفاه کند تا شاید به نتیجه ای برسد اگرچه این ترکیب نتوانست حتی در یک گیم هم پیروز شود.

ضرورت «سفرِ گران» به آمریکا چه بود؟

قراربود مسابقات تنیس روی میز قهرمانی جهان با حضور ۱۲۸ بازیکن برگزار شود اما در نهایت ۱۲۰ نفر در محل برگزاری این رقابت ها در هیوستون حاضر شدند. یکی از بازیکنان غایب در این رقابت ها «گراسیمنکوف» قزاقستانی بود. بازیکن همیشه رقیب پینگ پنگ بازان ایران در آسیای میانه که بر خلاف انتظارات در مسابقات شرکت نکرد.

احتمال دارد کرونا باعث غیبت وی یا دیگر غایبان در مسابقات شده باشد یا عدم صدور ویزا؛ مسئله مهم این است که با وجود تاکید فدراسیون جهانی مبنی بر لزوم حضور سالیانه بازیکنان در حداقل هشت رویداد بین المللی، غیبت در مسابقات قهرمانی جهان یک پوئن منفی برای آنها به حساب نمی آمد. با این حال و با توجه شرایط تمرینی و اردویی بازیکنان، پیش بینی عدم نتیحه گیری آنها و نرخ ارز چه ضرورتی به حضور در این دوره رقابت ها وجود داشت؟

کنار همه این مسائل باید گران بودن مسابقات قهرمانی جهان را هم در نظر گرفت که در شرایط عادی هزینه حضور در آن نسبت به دیگر رویدادها بیشتر می شود چه برسد وقتی آمریکا میزبانش باشد؛ با این شرایط «بهتر نبود قید حضور نمایندگان ایران در مسابقات جهانی آمریکا زده می شد و حضور در چند رقابت دیگر جایگزین می شد؟»

پیمان حسنی دبیر فدراسیون تنیس روی میز در گفتگو با خبرنگار مهر در این زمینه گفت: حضور در رویدادها بر اساس پیشنهاد کادر فنی و بررسی در سازمان تیم های ملی انجام می شود. مسابقات قهرمانی جهان هم جزو رویدادهای معتبر است که به هر حال حضور در آن ارزشمند است.

وی در پاسخ به این پرسش «وقتی از حضور در رویدادی نتیجه ای عاید حال نمی شود بهتر نیست به طور کل منتفی شود یا مسابقات دیگر جایگزین آن شود؟»، تصریح کرد: اعتقاد خود من هم این است که می توانستیم به جای مسابقات جهانی آمریکا که هزینه های سرسام آوری هم داشت، در چند رویداد بین المللی دیگر شرکت کنیم که هر یک هزینه های کمتری دارند اما در مجموع تجربه های بیشتری انتقال می دهند.

دبیر فدراسیون تنیس روی میز در مورد هزینه ای که حضور در مسابقات قهرمانی جهان روی دوش فدراسیون گذاشته است، گفت: درست نمی دانم اما رقم اعزام هر بازیکن حدود ۲۵۰ میلیون شده است در حالیکه سفر به اروپا و شرکت در مسابقات بین المللی این قاره برای هر نفر حدود ۶۰ میلیون می شود یعنی یک چهارم هزینه آمریکا؛ به هر حال سفر به آمریکا نسبت به دیگر سفرها خیلی گران است. اتاق دونفره برای این رقابت ها در آمریکا ۲۷۵ دلار بود.

«تنیس» زیر «میز» نرود

تنیس روی میز در حالی امروز در لبه سراشیبی قرار گرفته که در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ اندونزی با مدال برنز نوشاد عالمیان به نیم قرن ناکامی خود در تکرار این مدال پایان داد. پیش از آن هم این رشته به اعتبار بازیکنانش و عملکرد خوب شان در میادین مختلف در زمره رشته های موفق ایران قرار گرفته بود و حضور متوالی در ادوار مختلف بازی های المپیک هم گویای همین مسئله بود.

به جاست مدیریت فدراسیون تنیس روی میز که انصافا در مهیا کردن شرایط برای توسعه این رشته، حضور بازیکنان در میادین مختلف و درکل پیشرفت بهتر تنیس روی میز کوتاهی نداشته اهتمام بیشتری به نتایج مسابقات آمریکا داشته باشد به خصوص که در المپیک توکیو هم تک نماینده ایران نتوانست پاسخ به جایی به انتظارات بدهد.