ورزش ایران در سالی که گذشت

سال 98 برای ورزش ایران، سال عجیب و غریبی بود. سالی که انتخابی المپیک 2020 مهمترین برنامه ای به شمار می رفت که حضور و کسب سهمیه توکیو آن هدف اصلی محسوب می شد اما در متن و حاشیه این ماراتن سنگین و طاقت فرسا، اتفاقاتی غیرقابل پیش بینی به وقوع پیوست که ورزش ایران […]

سال 98 برای ورزش ایران، سال عجیب و غریبی بود. سالی که انتخابی المپیک 2020 مهمترین برنامه ای به شمار می رفت که حضور و کسب سهمیه توکیو آن هدف اصلی محسوب می شد اما در متن و حاشیه این ماراتن سنگین و طاقت فرسا، اتفاقاتی غیرقابل پیش بینی به وقوع پیوست که ورزش ایران را کاملا تحت الشعاع خود قرار داد. در این ماراتن بزرگ و طولانی، ورزش ایران گاهی خندید و گاهی گریست، گاهی موفق بود و گاهی ناکام، برخی رشته ها موفقیت را تجربه کردند و برخی ناکام بودند تا سالی عجیب و لبالب از اتفاقات را شاهد باشیم. البته، روند حرکتی به گونه ای بود که امیدها را برای بازی های المپیک روشن کرده بود که با تاخیر یک ساله در برگزاری، باید منتظر بود.

والیبال؛ صعود آسان به المپیک با رویای سکو

والیبال بعد از حضور نوبرانه در المپیک ریو 2016، برای المپیک 2020 برنامه های فراوانی داشت و یکی از کاندیداهای اصلی حضور در توکیو بود اما حدفاصل این 4 سال اتفاقات عجیب و ریز درشت از تغییر سرمربی گرفته تا نابسامانی در مدیریت سبب شد تا از هدف خود دور بماند و سرانجام به زحمت جواز صعود را بگیرد.

با وجود این صعود نفسگیر، حالا همه از والیبال انتظار درخشش در توکیو را دارند. تجربه گرانقمیت حضور در المپیک قبلی و تیمی که استخوان بندی اصلی اش تغییر نکرده و با چند جوان بااستعداد تجهیز شده، این توقع را بوجود آورده که والیبال در المپیک بتواند طلسم شکن شده و روی سکو برود.

بسکتبال؛ معجزه آسمانخراش ها پای دیوار چین

بسکتبال ایران در مرحله گروهی جام جهانی با پورتوریکو، تونس و اسپانیا همگروه بود و معضل کلیشه ای تعویض برد با باخت باز هم دوباره در این تورنمنت بزرگ گریبان ما را گرفت. بعد از ناکامی در صعود به مرحله دوم جام جهانی، امید خیلی ها برای المپیکی شدن دوباره تیم ملی به مو بند شده بود. ایران نخستین پیروزی خود را در جام جهانی در این مرحله با نتیجه 71 بر 62 برابر آنگولا کسب کرد اما برای صعود نیاز به یک معجزه بود، به خصوص که رقیب اصلی یعنی چین میزبان هم در بدترین حالت، شرایط بهتری داشت اما در حساس ترین روز جام جهانی برای بسکتبال ایران، همه اتفاقات به نفع ما رقم خورد؛ تونس مقابل آنگولا پیروز شد، نیجریه که با توجه به برد تونس شانس صعود به المپیک را داشت، برای غلبه بر چین انگیزه بیشتری گرفت و در عین ناباوری میزبان را در خانه خود زمینگیر کرد و در نهایت ایران هم با اختلاف امتیازی بالاتر از آنچه نیاز داشت، با نتیجه 95 بر 75 فیلیپین را شکست داد تا معجزه رقم خورده و ایران به المپیک صعود کند و سومین حضور ایران در فستیوال 5 حلقه ای رقم بخورد.

هندبال؛ دبل ناکامی

هندبال مصداق عینی واژه «بازنده بزرگ» است. هندبال در سالی که گذشت دو ناکامی تلخ و بزرگ را تجربه کرد؛ ابتدا در قهرمانی آسیا و انتخابی جام جهانی و چند هفته بعد در انتخابی المپیک. ناکامی های تلخی که با پتانسیل این رشته نتیجه معکوسی دارد. رشته ای که در سالیان اخیر رنگ ثبات و آرامش را به خود ندیده و از منظر سازماندهی و لجستیکی و حتی توجه و حمایت با بقیه رشته های توپی از جمله بسکتبال و والیبال فاصله زیادی دارد. تغییر پیاپی مدیران و عدم ثابت مدیریتی بی تردید بزرگترین لطمه را به هندبال زده. رشته ای که همیشه بدترین مدیران بر آن ریاست کرده اند و نتیجه همین رویکرد غلط، عقب ماندگی هندبال است.

کشتی؛ رئیس جدید، عصر جدید

بعد از انتخابات، کشتی روزهای پرترافیکی را تجربه کرد و کشتی گیران در 20 رقابت برون مرزی و شش رقابت بین المللی داخلی شرکت کردند نتیجه آن کسب 80 مدال طلا، 45 مدال نقره و 106 مدال برنز و همچنین 3 عنوان قهرمانی جهان بود.در این میان تیم ایران توانست 3+3 سهمیه المپیک در قهرمانی جهان در قزاقستان کسب کند که مهمترین دستاوردش در سال 98 به شمار می رود.

وزنه برداری؛ بیم و امید

وزنه برداری در 98 سال متفاوتی را تجربه کرد. مهمترین تورنمنت برای ما، جهانی پاتایا 2019 بود که ایران با ترکیبی متفاوت و جوان راهی شد و نتیجه ای جالب کسب کرد. در تورونمنتی که جوان ها و گمنام ها درخشان بودند اما مدعیان و نامداران ناکمی را تجربه کردند.در پایان این رقابت ها و در شرایطی که ایران سال گذشته با 8 وزنه بردار به عنوان سومی جهان رسیده بود، تیم برخواه با 10 وزنه بردار در سال 2019 عنوان چهارمی را کسب کرد. اگر کیانوش رستمی در 96 کیلو و علی دادرس در فوق سنگین اوت نکرده بودند، ایران می توانست روی سکو برود، اما با این دو اوتی پایین تر از چین، بلاروس و کره جنوبی قرار گرفت. وزنه برداری ایران در رده بندی نیز مدالی با 6 مدال رتبه ششم را از آن خود کرد.

تکواندو؛ نمره قبولی

تکواندو در سال 98 رویدادهای بسیاری را پیش‌رو داشت و علی‌رغم مشکلاتی که بر سر راهش قرار داشت، توانست نمره قبولی بگیرد. کسب 6 عنوان قهرمانی، 3 نایب قهرمانی و 160 مدال رنگارنگ دستاورد در سال کهنه بود اما بی تردید نقطه عطف کارنامه، کسب 2 سهمیه المپیک بود. 

کاراته؛ شاهکار طولانی

کاراته سال پرترافیک و سنگینی را تجربه کرد. با توجه به فرمول عجیب و طاقت فرسای فدراسیون جهانی برای کسب سهمیه المپیک، کاراته کاها برای کسب سهمیه مجبور بودند تا در تمامی رقابتهای لیگ جهانی حضور پیدا کرده و مبارزه کنند. یک مسیر ماراتن گونه و فرسایشی که با انتقادات فراوانی روبرو شد اما کاراته هر کجا که رفت، با دست پر بازگشت و در این ماراتن طولانی، از کلمبیا گرفته تا امارات، از پاریس گرفته تا اتریش دست پر بیرون آمد که نتیجه آن کسب 4 سهمیه المپیک توکیو بود تا کاراته موفقترین رشته رزمی ما در سالی که گذشت، باشد.

سایر رشته ها

در رشته تیراندازی  توانستیم 6 سهمیه در رقابتهای آسیایی و جهانی کسب کنیم. در مقابل در تیر و کمان میلاد وزیری سهمیه المپیک گرفت.شمشیربازی مثل تمامی سالهای اخیر به روند صعودی خود ادامه داد و با موفقیت در سریال جام جهانی توانست از طریق رنکینگ 3 سهمیه انفرادی توسط مجتبی عابدینی، علی پاکدامن، محمد رهبری و یک سهمیه تیمی کسب کند. دوومیدانی در سال پرحاشیه خود تنها دو سهمیه قابل پیش بینی توسط احسان حدادی قهرمان و رکورددار پرتاب دیسک آسیا و حسن تفتیان رکورددار دوی سرعت ایران کسب کرد .در دوچرخه سواری روزهای تاریک و ناکامی را تجربه کردیم و این رشته با مدیریت خسرو قمری کماکان در پیست ناکامی رکاب می زند. رشته ای که روزگاری در آسیا کلکسیونی از مدال های رنگارنگ را کسب می کرد، در سال گذشته در قهرمانی آسیا یک ناکام محض بود و هیچ دستاوردی نداشت تا تنها دلخوش به یک سهمیه المپیک باشد.