برندهای ناشناخته گردشگری مازندران

مریم عبدالهاشم پور / کارشناسان می گویند؛ سفر تنها عبور از جاده و رسیدن به مقصد نیست؛ بلکه لذت بردن از سفر و برنامه ریزی کردن آن در قالب یک محور است. در این مدل برنامه ریزی تمامی جاذبه های مسیر سفر از لحظه ای که سفر در جاده آغاز می شود به عنوان یک […]

مریم عبدالهاشم پور / کارشناسان می گویند؛ سفر تنها عبور از جاده و رسیدن به مقصد نیست؛ بلکه لذت بردن از سفر و برنامه ریزی کردن آن در قالب یک محور است. در این مدل برنامه ریزی تمامی جاذبه های مسیر سفر از لحظه ای که سفر در جاده آغاز می شود به عنوان یک مقصد مورد توجه قرار می گیرد و هر گردشگر بنا به ذائقه خودش از جاذبه های مسیر منتهی به مقصد استفاده می کند و بر اساس این مدل که نگاهی حرفه ای به گردشگری هم دارد انتخاب مسیر ورودی به مقصد برای استفاده درست از وقت و زمان مهم است.

مازندران تنها استانی است که با سه محور نام آشنای هراز، کندوان و سوادکوه و مسیر محجور و کمی گمنام اما  تاریخی و زیبای کیاسر  با مرکز کشور ارتباط دارد. سه فرودگاه دشت ناز ساری، نوشهر و رامسر ارتباط هوایی آن را با بقیه نقاط کشور امکان پذیر می کند و راه آهن شمال یکی از شعبه های اصلی راه آهن سراسری، نیز از این استان می گذرد. و دسترسی به مازندران نگین طبیعت گردی ایران را سهل الوصول تر از دیگر نقاط کشور می کند. به همین دلیل تا فرصتی هر چند کوتاه دست می دهد سفر به سرسبزترین استان کشور در راس برنامه های گردشگران برای گذراندن اوقات فراغت قرار می گیرد و درست در چنین مواقعی است که انتخاب مسیری مناسب با شرایط سفر و الویت هایی که برایش دارید و وقت و هزینه ای که قرار است در نظر بگیرید اهمیت پیدا می کند، مسیری مناسب که هم به مقصد منتهی شود و هم آنقدر پرجاذبه باشد که از لحظه لحظه سفر لذت ببرید.

هراز بهترین مسیر شکم گردی

به گفته کارشناس ارشد باستان شناسی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران جاده های مازندران پیشینه تاریخی 3 تا 4 هزار ساله دارد. محور هراز که حداقل از زمان ساسانیان به عنوان یک جاده مستقل مورد استفاده بوده‌ و از جمله قدیمی ترین  جاده های جهان است از جمله این محورهاست که تنها یک جاده ورودی نیست، اگر چه یکی از پرددترین جاده های ایران به شمار می آید اما هزار و یک جاذبه برای گشت و گذار و تفریح و تفرج دارد.

جاده هراز یا جاده 77 مهمترین راه تهران به مازندران و کوتاه ترین راه اصلی به قله دماوند است. نزدیکی مسیر تهران به آمل از جاده هراز غالبا باعث افزایش حجم زیاد تردد و در نتیجه  به وجود آمدن  ترافیک سیار طولانی می‌شود. پروژه چهار بانده کردن این جاده هم در واقع برای کاهش بار ترافیکی هراز است که اگر چه تا حدودی موثر بوده اما باز هم تجربه ترافیک چند کیلومتری جزء جدایی ناپذیر برای استفاده کنندگان از این جاده است.

جاده هراز که تا قبل از  20 تا 25 کیلومتری آمل صخره ای و خشک است دارای جاذبه‌های گردشگری زیادی است؛ بهترین و نابترین چشمه های آب گرم مثل: آبگرم اسک، آبگرم لاریجان و رینه، دشت و آبشار دریوک، دخمه های کافر کتی، قلعه ملک بهمن، شکل شاه، دشت شقایق، پل سنگی، آبشار شاهاندشت، پارک جنگلی، آبشارهای یخی دماوند، سد لار و روستاها و ییلاقات متعدد و امامزاده‌های  داخل روستاها و چندین آبشار و غار دیگر، وجود پیست اسکی منظر زیای دماوند و جاذبه هایی چون باغ هلو و گیلاس و رودخانه هراز از جمله دیدنی هایی است که جاده هراز را متفاوت تر از دیگر راههای منتهی به مازندران نشان می دهد.

در این مسیر حتی جاذبه مذهبی هم دارید که مهمترینش  امامزاده هاشم است که نسب او را به امام حسن مجتبی(ع) می رسانند. این امامزاده در لیست آثار ملی که به ثبت  رسیده‌ در مرتفع‌ترین نقطه این جاده و در گردنه ای به همین نام قرار دارد. زمستانها اگر چه یکی از مناطق پرخطر این جاده به شمار می آید اما تابستان های فرح بخش و روح نواز دارد.

در جاده هراز امکانات متعدد مثل قریب به 110 مجتمع بین راهی از رستوران و هتل و ویلا تا  مجموعه‌های توریستی رفاهی مانند نارنجستان و پارک جنگلی میرزا کوچک خان و شاندیز وجود دارد. در واقع این راه به دلیل  استقرار بهترین رستوران های بین راهی استان به یکی از معروفترین مسیرهای شکم گردی و آشنایی با ذائقه مازنی و غذاهای بومی  معروف است. استخرهای پرورش ماهی‌ به ویژه قزل آلا یکی از بهترین گزینه های ره آورد سفر است که می توان از این مسیر خرید و به ارمغان برد. با وجود این همه زیبایی متاسفانه آمار تصادفات جاده ای در این راه بالاست بنابراین دقت در رانندگی و رعایت قانون مقررات راهنمایی و رانندگی به ویژه رعایت حقوق دیگران در حق تقدم می تواند سلامت شما را در این جاده تا حدود زیادی تضمین کند.

آش دوغ گدوک مهمترین برند فیروزکوه

به گفته علی ماهفروزی جاده فیروزکوه وجودش به دوره ساسانی بر می گردد اما در دوران صفوی و قاجار به اوج رونق خودش می رسد. جاده ای همیشه مه گرفته و پر برف بویژه در منطقه گدوک مسیری است که در زمستانها نامش به عنوان سردترین منطقه کشور بر سر زبان هاست و آب و هوای ییلاقی اش در تابستانها روح را جلا می دهد. پل ورسک، راه آهن شمال و سه خط طلا، دریاچه شورمست، منطقه ییلاقی و تارخی آلاشت، غار اسپهبد خورشید، مناظر جنگلی زیر آب و شیرگاه بخش کوچکی از چشم اندازهای زیبا و خاطره انگیز این راه است که تماشای آنها شما را در مسیر نگه می دارد

بعد از تنگه اول این جاده که  طولانی‌تر، باریک‌تر و عمیق‌تر از ادامه مسیر جاده  است کتیبه ناصرالدین شاه نمونه ای از حجاری قاجاری و آبشار سواشی قرار دارد که یکی از بهترین نقاط این منطقه برای استراحت در گرمای تابستان است. در این مسیر 20 رستوران بین راهی احداث شده که در مقایسه با جاده هراز ناچیز است اما سالم ترین جاده دسترسی به شمال همین راه است و برای کسانی که سلامت جاده برایشان در سفر حرف اول را می زند این مسیر بهترین انتخاب برای ورود به مازندران است. آش دوغ گدوک شاید بهترین برند این منطقه باشد که طرفداران پر و پا قرصش به طمع یک پیاله آن با دوغ محلی در هوای خنک ییلاقی را مدتی در صف انتظار نگه می دارد. یک بار که تجربه کنید، مشتری آن در این مسیر خواهید شد.

کندوان؛ پرطرفدارترین جاده تهران- شمال

جاده کندوان یا مسیر 59 یکی از زیباترین جاده های جهان و به عبارتی چهارمین جاده زیبای جهان و یکی از زیباترین جاده های ایران است که به تنهایی خود یک جاذبه است. پر طرفدار ترین جاده گردشگری تهران به شمال و به تبع پر ترافیک ترین جاده کشور در ایام تعطیل است؛ جاده ای که شواهد دوره ساسانی آن بر اساس اسناد موجود و  کتیبه هایی  که بر روی صخره ها وجود دارد مشهود است. مسیری که در دوره قاجار به صورت خاکی و مالرو بود وعملا در دهه 40 ساخته شده است؛ جاده ای که از نظر زیبایی های بصری برای هر ایرانی و گردشگری که یک بار از این جاده گذشته باشد خاطره خاص خودش را می سازد.

این جاده در واقع نماد خوبی برای شعار مازندران به عنوان سرزمین چهار فصل است؛ هر فصلش چشم اندازی تازه و متفاوت از فصلی دیگر به نمایش می گذارد. طراحی این جاده با پیچ و خم هایی در دل کوه  اگر چه زیبایی های بصری ویژه به این مسیر داده اما ویراژ دادن و سبقت گرفتن  این مسیر را سخت و صد البته پر مخاطره  می کند. تونل های تو در تو، تپه‌های باستانی و روستاهای تاریخی که گاه قدمت آن به هزاران سال پیش برمی گردد و مناطقی چون  کجور و کلاردشت که صاحب تاریخچه تمدنی چند صد هزار ساله است از دیگر جاذبه های این جاده است که می توانید در راه مازندران از آن دیدن کنید. در مسیر جاده چالوس قریب به 40 رستوران و واحد اقامتی و پذیرایی وجود دارد که غذاهایشان اگر چه بیشتر به سبک غذای گیلانی نزدیک است اما وجود رستوران های سنتی و غذاکده هایی که در خانه های روستایی غذا سرو می کنند می تواند فصل ممیز خوبی برای انتخاب  این مسیر نسبت به دیگر جاده های استان باشد.

برای خرید سوغات یا مایحتاج خانگی از محصولات محلی کافی است به حاشیه جاده بیشتر توجه کنید، انواع ترشی خانگی، قره قروت، عسل کوهستان، انواع ماست محلی، سرکه سیب محلی، کره محلی، پنیر گوسفندی، انواع شیره انگور، سبزی های کوهی و به ویژه البسه محلی و  دست بافته های سنتی به صورت عرضه مستقیم از تولید کننده به مصرف کننده حی و حاضر است و آنقدر تنوع دارد که می تواند هر سلیقه ای را با ذائقه غذایی راضی کند.

جاده کیاسر؛ طولانی ترین جاده جنگلی کشور

این جاده ورودی به مازندران معروف به جاده کیاسر اگر چه کمتر مورد توجه قرار گرفته اما قدمت تاریخی بیشتری نسبت به دیگر جاده ها دارد. و جزو جاده کاروانی به شمار می آید که از گذشته مورد استفاده بازرگانان برای ورود و خروج کالا استفاده می شد. در مسیر کیاسر و ورود به مازندران از منطقه کویری ایران وارد شاهدژ می شوید که یخچالهای کوهستانی طبیعی در آن قرار دارد و بعد از طی مسافتی، با چشم انداز جاده ای  یا فضای جنگلی تنک، خستگی و یکنواختی کویررا فراموش می کنید و بعد از طی 50 کیلومتر به جنگل های انبوهی می رسید که 110 کیلومتر طول دارد و طولانی ترین جاده جنگلی ایران است. مراقب باشید این مسیر رویایی شما را از رعایت ایمنی در جاده غافل نکند.

دره هایی در حاشیه جاده  با چشم اندازی از شالیزار به ویژه در بهار و تابستان  در این مسیر فوق العاده است. چشمه سورت به عنوان یک اثر شاخص بین المللی یکی از بهترین جاذبه هایی است که خود به تنهایی یک مقصد سفر است. دریاچه الندان و چورت از دیگر جذابیت های جاده ای این مسیر ورودی به استان است. روستای اورست و مالخاست باغ سیب ارگانیک وری و خیار لالا از دیگر جذابیت های این جاده است که بدون شک فرصت تجربه آن را در هیچ یک از مسیرهای ورودی به استان نخواهید داشت.

در این مسیر البته تنها هشت واحد پذیرایی و هتل و مجتمع تفریحی ساخته شده است اما خوشبختانه بساط بوم گردی و خانه های اقامتی روستایی به شیوه سنتی در این مسیر داغ داغ است؛ غذاهای سنتی هنوز رونق دارد و صنایع دستی بر دار و کارگاه های خانگی پا برجاست.